Αργυροπούλου στο Superbasket: «Πίστεψα ότι μπορώ να επιστρέψω καλύτερη- Πρόκληση ο Πορφύρας» (pic+vid)

Η Κωνσταντίνα Αργυροπούλου επιστρέφει δυναμικά στα παρκέ, με την Ελληνίδα παίκτρια να μιλά στο Superbasket, τόσο για το πως βίωσε τον τραυματισμό και την περίοδο αποκατάστασής της, όσο και για την επερχόμενη αγωνιστική σεζόν που θα τη βρει στον Πορφύρα και την Α2 γυναικών.

Η Κωνσταντίνα Αργυροπούλου είναι γεννημένη το 2004 και με ύψος 1.65 μέτρα αγωνίζεται κυρίως στη θέση «1». Η πορεία της ξεκινά από τον Γλαύκο και κατόπιν πηγαίνει στον Προμηθέα Πάτρας, ενώ έχει παίξει ακόμα σε ΟΑ Χανίων και Δαναούς Άργους.

Η Ελληνίδα γκαρντ διηγείται στο Superbasket τον τρόπο με τον οποίο δε συμφιλιώθηκε ούτε λεπτό  με την ιδέα να μην ξαναπαίξει μπάσκετ. Έμαθε με τον καιρό πως να υπερβεί τον σκόπελο ενός πολύ σοβαρού τραυματισμού και παρά το γεγονός ότι της πήρε περίπου 7-8 μήνες να πατήσει παρκέ για ατομική προπόνηση, πιστεύει πως γύρισε καλύτερη.

Τα μοιραία 4'' δεν αρκούσαν να την αποκόψουν από το μπάσκετ...

Στις 26/11 η 20χρονη παίκτρια τότε των Δαναών Άργους κυνηγά μια αντίπαλό της του Αμύντα. Κατόπιν μοιάζει να σκοντάφτει ωστόσο δε σηκώνεται από το παρκέ παρά μόνο με τη βοήθεια ιατρικού επιτελείου και φυσικ΄ά καταλήγει να μεταφέρεται στο νοσοκομείο προκειμένου να γίνει διάγνωση.

Όσο κι αν φαίνεται απίστευτο μόνο 4'' ήταν εκείνα που την άφησαν εκτός αγωνιστικών χώρων και προσωρινά την απέκοψαν από εκείνο που αγαπάει όσο τίποτα, το μπάσκετ. Ωστόσο όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω, αλλά παρέμεινε και στην ίδια κατηγορία αλλάζοντας ομάδα. 

Η νεαρή παίκτρια μόλις στα 20 της και έχοντας βιώσει έναν δύσκολο τραυματισμό, στέκεται ώριμα απέναντι στα πράγματα και έχει ως όνειρό της να γίνει διεθνής και να παίξει με το εθνόσημο στο στήθος.

Ακόμα, η Αργυροπούλου βλέπει τον Πορφύρα ως μια νέα πρόκληση και όπως λέει φέτος θέλει να βοηθήσει την ομάδα της να τερματίσει όσο πιο ψηλα μπορεί στον Β' υποόμιλο της Α2 Νότου.

Αναλυτικά η συζήτηση με την αθλήτρια του Πορφύρα:

-Είσαι κάτω στο παρκέ τα πρώτα δευτερόλεπτα. Καταλαβαίνεις ότι υπάρχει σοβαρός τραυματισμός; Γενικά πως είναι οι πρώτες στιγμές;

«Η αλήθεια είναι πως από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα κατάλαβα ότι κάτι σοβαρό είχε συμβεί. Ο πόνος ήταν τόσο έντονος, που δεν μπορούσα να κουνήσω καθόλου το πόδι μου. Ήταν σαν να είχε παραλύσει. Θυμάμαι πως με ρωτούσαν πού ακριβώς πονούσα, αλλά δεν μπορούσα να απαντήσω, γιατί το πόδι μου είχε μουδιάσει εντελώς από τον πόνο».

«Ήμουν σοκαρισμένη, ήταν μια πολύ τρομακτική εμπειρία. Καταλαβαίνεις πως οι πρώτες στιγμές στο γήπεδο ήταν εξαιρετικά δύσκολες για μένα, με την αναμονή για το ασθενοφόρο να μου φαίνεται αιώνας. Κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε ήταν βασανιστικό. Ωστόσο, τα χειρότερα ήρθαν αργότερα στο νοσοκομείο, με την διάγνωση της ακτινογραφίας να είναι κάθε άλλο παρά καλή και να δείχνει εξάρθρωση και κάταγμα στο δεξί ισχίο μου.

Δεν θα σου κρύψω πως έχασα την γη κάτω από τα πόδια μου και ότι εκείνη την στιγμή σκεφτόμουν τα χειρότερα. Είναι σχεδόν αδύνατο να κρατήσεις την ψυχραιμία σου σε μια τέτοια κατάσταση και να κάνεις θετικές σκέψεις. Δεν είναι εύκολο να παραβλέψεις το γεγονός πως είναι ένας σοβαρός τραυματισμός που ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι σου επιφυλάσσει».

-Το διάστημα που ήσουν εκτός προπονήσεων τι σκεφτόσουν; Με τι σκεπτικό και νοοτροπία μπήκες στην περίοδο της αποκατάστασης;

«Όταν πήρα εξιτήριο από το νοσοκομείο και επέστρεψα στο σπίτι, η καθημερινότητά μου άλλαξε δραματικά. Οι οδηγίες των γιατρών ήταν πως έπρεπε να παραμείνω στο κρεβάτι για περίπου 30 ημέρες, χωρίς να μου επιτρέπεται να κάνω το παραμικρό. Δεν επιτρεπόταν να σηκωθώ ούτε για τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα.

Είχε αλλάξει όλη μου η ζωή, ήταν εντελώς πρωτόγνωρο αυτό που βιώναμε. Λέω βιώναμε και αναφέρομαι φυσικά στην οικογένεια μου αλλά και στους φίλους μου γιατί εν μέρη μαζί το περάσαμε. Με βοήθησαν πάρα πολύ, ξέρουν πως τους είμαι ευγνώμων. Το χρονικό διάστημα που πέρασε όσο ήμουν στο κρεβάτι, είχα πολύ χρόνο να συνειδητοποιήσω την έκταση του τραυματισμού μου».

«Καμία αθλητική αποκατάσταση δεν είναι ανώδυνη - Ένιωσα ότι έχασα την προσωπική και αθλητική μου ταυτότητα»

«Δεν ήταν εύκολο για έμενα να αποδεχτώ την κατάσταση, αλλά προσπαθούσα καθημερινά να κάνω έστω και μία θετική σκέψη. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου, δεν ήθελα να τα παρατήσω αν και μου πέρασε από το μυαλό πολλές φορές.

Θυμάμαι ακόμα την πρώτη μέρα που σηκώθηκα από το κρεβάτι να λέω χαρακτηριστικά στην μαμά μου: "Θα επιστρέψω καλύτερη, αλλιώς δεν ξαναπαίζω." Με κοίταξε και η απάντηση της ήταν η εξής: "Εσύ; Να μην ξαναπαίξεις; Μονόδρομος είναι να γυρίσεις πιο δυνατή." Θυμάμαι ακόμα αυτόν τον διάλογο που λειτούργησε ως κινητήρια δύναμη και με βοήθησε να παραμείνω αφοσιωμένη. Γιατί όντως αν δεν πίστευα ότι μπορούσα να επιστρέψω καλύτερη δεν θα ξαναέπαιζα.

Μετά από μερικές ακόμη ημέρες, οι γιατροί μου έδωσαν το πράσινο φως να ξεκινήσω φυσικοθεραπείες και κολύμπι. Αυτό ήταν και το πιο δύσκολο αλλά και πιο χρονοβόρο στάδιο της αποκατάστασης μου. Καμία αθλητική αποκατάσταση δεν είναι ανώδυνη, ειδικά στην αρχή υπάρχουν έντονα συναισθήματα όπως φόβος, πόνος, άγχος, θυμός.

Χάνεις την προσωπική αλλά και αθλητική σου ταυτότητα και αυτομάτως μειώνεται η αυτοπεποίθηση σου. Τα ένιωσα όλα αυτά και θεωρώ πως είναι απόλυτα φυσιολογικό. Είχα πεισμώσει όμως πολύ και άφησα την θέληση μου να ξαναπαίξω να υπερισχύσει στο τέλος.

Καθοριστικό ρόλο στην πορεία της αποκατάστασης μου αλλά και στον τρόπο που προσέγγισα εγώ η ίδια τον τραυματισμό μου είχαν οι φυσικοθεραπευτές μου.

Θα μου επιτρέψεις λοιπόν σε αυτό το σημείο να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στην ομάδα του Ergon Physio Center - Patras για την αδιανόητη στήριξη που μου έδειξαν».

«Ένας τραυματισμός δεν είναι το τέλος, αλλά μια ευκαιρία για εξέλιξη»

-Όλα αυτά περάσανε πλέον. Πως ήταν το καλοκαίρι σου; Τι σκέφτεσαι για τη νέα σεζόν; Τι μήνυμα έχεις να δώσεις σε άλλες αθλήτριες που περνούν τέτοιες περιπέτειες;

«Όπως το είπες, τέλος καλό, όλα καλά. Το έχω αφήσει πλέον πίσω μου και είμαι χαρούμενη που είμαι υγιής και έτοιμη να αγωνιστώ ξανά. Σε γενικές γραμμές δεν υπήρξε καλοκαίρι. Υπήρξε όμως μεταβατική περίοδος την οποία, ανεξάρτητα από το πόσο απαιτητική ήταν, απόλαυσα πολύ. Το εννοώ με όλη μου την καρδιά, δεν το λέω απλά για να το πω. Είχα ανάγκη να ξανά βρω τα πατήματα μου και την αυτοπεποίθηση μου, να νιώσω καλά με τον εαυτό μου μέσα στις τέσσερις γραμμές και να φτάσω τα επίπεδα αθλητικής απόδοσης μου σε ένα ιδανικό για εμένα βαθμό.

Σημαντικό μερίδιο ευθύνης στην βελτίωση της φυσικής μου κατάστασης είχε ο αδερφός μου που έχω την τύχη να είναι και γυμναστής μου και τον ευχαριστώ που με πίεσε όλο το καλοκαίρι να γίνω καλύτερη.

Όσο αναφορά τις σκέψεις μου για την νέα σεζόν είναι πρωτίστως να έχουμε υγεία, κάτι που μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά δεν παύει να είναι θεμελιώδες. Ανυπομονώ να βρεθώ στο γήπεδο με τις συμπαίκτριές μου και να ξεκινήσουμε τη νέα χρονιά με διάθεση και ενθουσιασμό για τις νέες προκλήσεις που μας περιμένουν. Έχω καλό προαίσθημα για τη φετινή χρονιά και ελπίζω να βγει αληθινό.

Το δικό μου μήνυμα ως προς τις συναθλήτριες μου είναι απλό αλλά ουσιώδες: Να μην τα παρατάνε ποτέ. Πιστεύω ότι ο συνδυασμός υπομονής και επιμονής είναι ικανός να ξεπεράσει οποιοδήποτε εμπόδιο. Όπως στην ζωή έτσι και στον αθλητισμό, τίποτα δεν είναι δεδομένο. Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία, είναι πολλοί οι παράγοντες που πρέπει να συνδυαστούν για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα κάθε φορά.

Το ζήτημα είναι όταν βρεθείς αντιμέτωπη με την "αποτυχία," να βρεις τα ψυχικά αποθέματα να την αντιμετωπίσεις και να την διαχειριστείς με τέτοιο τρόπο ώστε να βγεις πιο δυνατή. Ένας τραυματισμός ή μια κακή στιγμή δεν είναι το τέλος, αλλά μια ευκαιρία για εξέλιξη!

Αυτό είναι κάτι που όλες οι αθλήτριες πρέπει να θυμούνται».

«Πρόκληση ο Πορφύρας - Φαντάζει όνειρο η Εθνική Ελλάδας»

-Κεφάλαιο Πορφύρας: Μιλάς με σειρά ομάδων. Γιατί καταλήγεις στον Πορφύρα; Παίζει ρόλο κάποιο πρόσωπο ή κάποια πρόταση συγκεκριμένα που σε παρακινεί; Τί πιστεύεις ότι μπορείτε να καταφέρετε ως ομάδα τη νέα σεζόν;

«Η απόφαση να αγωνιστώ με την φανέλα του Πορφύρα την νέα σεζόν ήρθε σχετικά εύκολα. Ήθελα να ενταχθώ σε μια ομάδα η οποία θα έχει υψηλούς στόχους και ένα κατάλληλα σχεδιασμένο πλάνο για να καταφέρει να τους πετύχει. Έπειτα από μια συζήτηση με τον coach, κατάλαβα πως είχα βρει αυτό που έψαχνα. Είναι ένα οργανωμένο σωματείο με καλό κλίμα και τους ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν.  

Όσον αφορά τις προοπτικές της ομάδας για την νέα σεζόν, είναι δύσκολο να κάνω προβλέψεις. Το μόνο σίγουρο είναι πως θα προσπαθήσουμε για το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα και γιατί όχι να μην το πετύχουμε.

Πιστεύω πολύ στις δυνατότητες αυτής της ομάδας και είμαι έτοιμη να καταβάλλω το 101% μου ώστε να συμβάλλω και εγώ με την σειρά μου στην επίτευξη των στόχων μας. 

Το σχόλιο μου ως προς την απόφαση της ομοσπονδίας να διαχωρίσει το πρωτάθλημα του νότου σε δύο ομίλους ήταν μια λογική και αναμενόμενη εξέλιξη, δεδομένου ότι από την νέα χρονιά θα συμμετέχουν συνολικά 16 ομάδες. Ο ανταγωνισμός θα είναι εξίσου μεγάλος και στους δυο ομίλους.

Το μπάσκετ είναι ένα απρόβλεπτο παιχνίδι όπου όλες οι ομάδες μπορούν να κερδίσουν αλλά μπορεί και να χάσουν. Δεν νομίζω πως θα υπάρχουν ‘’ξεκούραστα’’ παιχνίδια για καμία ομάδα φέτος, αναμένεται να είναι ένα πρωτάθλημα με μεγάλο ενδιαφέρον».

-Ποιο είναι το μεγάλο σου μπασκετικό όνειρο;

«Μου αρέσει να θέτω βραχυπρόθεσμους στόχους και να κάνω κοντινά όνειρα. Προσωπικά μου αρέσει γιατί με αυτόν τον τρόπο βρίσκω μεγαλύτερο κίνητρο. Έπειτα από μια τόσο δύσκολη και περιπετειώδη χρονιά, φαντάζει με όνειρο η πρωτιά με την ομάδα του Πορφύρα. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Καλό είναι να ονειρευόμαστε.

Στην ερώτηση σου για το μεγάλο μου μπασκετικό όνειρο δεν θα μπορούσε η απάντηση μου να είναι άλλη από το να εκπροσωπήσω την εθνική ομάδα. Είναι αδιαμφισβήτητα η μεγαλύτερη τιμή για έναν αθλητή. Μου αρέσει εξίσου και το 3x3 παιχνίδι, θα ήταν πολύ ωραίο να συμμετάσχω σε μια τέτοια διοργάνωση εκπροσωπώντας την χώρα μας». 

Η Κωνσταντίνα Αργυροπούλου που ξέρει τι θα πει να μάχεσαι να παραμείνεις υγιής προκειμένου να παίξεις μπάσκετ, κλείνει με το δικό της μήνυμα ενόψει της νέας σεζόν.

«Θέλω να σε ευχαριστήσω για την συνέντευξη αυτή και να ευχηθώ σε όλους μια χρονιά γεμάτη υγεία και όμορφες στιγμές».