Ο Όσκαρ Σμιντ στο SuperBasket: «Γκάλης και Γιαννάκης ήταν απίστευτα καλοί παίκτες»
Ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους του παγκόσμιου μπάσκετ είναι αδιαμφισβήτητα ο Όσκαρ Σμιντ, οπού στην 29ετη καριέρα του κατέκτησε πολυάριθμους τίτλους, βραβεία, διακρίσεις, ενέπνευσε κόσμο και έπαιξε καταπληκτικό μπάσκετ, γράφοντας κεφάλαια στην ιστορία του αθλήματος. Ο Βραζιλιάνος θρυλικός μπασκετμπολίστας μίλησε αποκλειστικά στο superbasket.gr τόσο για την καριέρα του, για τις αναμνήσεις του από την Ιταλία και την Ισπανία, όσο και για τα ματς της Νοτιοαμερικάνικης χώρας με την Εθνική Ελλάδας.
Ο θρυλικός Όσκαρ Σμιντ είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους σπουδαιότερους παίκτες στην ιστορία του παγκόσμιου μπάσκετ, αφού μεταξύ άλλων κατέχει το ρεκόρ με τους περισσότερους πόντους που έχει σημειώσει παίκτης στην ιστορία (49.737). Ο γνωστός και ως Holy Hand (Άγιο χέρι) είναι από τους μεγαλύτερους και πιο χαρισματικούς σκόρερ όλων των εποχών, έχοντας κατακτήσει πολυάριθμα βραβεία τίτλος και διακρίσεις σε Εθνικό και διασυλλογικό επίπεδο.
Ξεκίνησε την καριέρα του στην Παλμέιρας το 1974, σε ηλικία 16 ετών και αμέσως ξεχώρισε, αφού έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 1977, το πρώτο από τα τρία Βραζιλιανικά πρωταθλήματα που έχει στο παλμαρέ του. Αργότερα, πήρε μεταγραφή για την Σίριο, οπού μεταξύ πολυάριθμων εγχώριων τίτλων, κατέκτησε και το φημισμένο τότε Διηπειρωτικό Κύπελλο, με την ομάδα από το Σαο Πάολο να συμμετέχει ως πρωταθλήτρια Νοτίου Αμερικής. Το 1979 κατέκτησε με την Σίριο το FIBA Intercontinental Cup, επικρατώντας της Γιουγκοσλαβικής, Μπόσνα Σαράγιεβο που αγωνιζόταν μεταξύ άλλων ο Μίρζα Ντελίμπασιτς και που κοούτσαρε ο Μπόγκνταν Τάνιεβιτς με 100-98, με τον Σμιντ να σκοράρει 42 πόντους στον τελικό και να δείχνει το μεγάλο του ταλέντο, αναγκάζοντας τον Γιουγκοσλάβο προπονητή να πει πως αν πήγαινε σε ομάδα εκτός Ιταλίας, θα προσπαθούσε να τον αποκτήσει, όπως και έκανε το 1982 στην Ιταλική Γιουβεκαζέρτα.
Από την σεζόν 1982-1983 και για οχτώ χρόνια, ο Όσκαρ Σμιντ έπαιξε με την Γιουβεκαζέρτα στο κορυφαίο επίπεδο του Ιταλικού μπάσκετ και πάντα η ομάδα από την Καμπανία ήταν πολύ ανταγωνιστική, κατακτώντας το Ιταλικό Κύπελλο του 1988. Κατάφεραν να φτάσουν σε δύο τελικούς του Ιταλικού πρωταθλήματος, αλλά και στον τελικό του Ευρωπαικού Κυπέλλου Κυπελλούχων (γνωστό αργότερα και ως Σαπόρτα Καπ), οπού έπαιξαν στην Αθήνα τη σεζόν 1988-89 κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης, που αγωνίζονταν ο Ντράζεν Πέτροβιτς. Σε εκείνο το παιχνίδι, ο "Μότσαρτ" σκόραρε 62 πόντους και ο Όσκαρ Σμιντ 44 πόντους, με το παιχνίδι να κρίνεται στην παράταση, με τους μερένγχες να νικούν με 117-113. Επίσης, το 1986 η Καζέρτα ηττήθηκε από την Μπάνκο Ντι Ρόμα στον τελικό του Κόρατς, παρά το γεγονός ότι ο θρυλικός Βραζιλιάνος παίκτης σκόραρε 33 πόντους στο πρώτο ματς και 20 πόντους στο δεύτερο αγώνα αντίστοιχα.
Ιδιαίτερα πρέπει να γίνει αναφορά ότι σε όποια διοργάνωση και αγωνιζόταν ο Όσκαρ Σμιντ είτε σε διασυλλογικό είτε σε επίπεδο Εθνικών Ομάδων, ήταν ο πρώτος σκόρερ και έχει αφήσει ιστορία με τα ρεκόρ του στα Ευρωπαικά και Παγκόσμια πρωταθλήματα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες και σε μεγάλες διοργανώσεις.
Μετά την ΓιουβεΚαζέρτα, ο Σμιντ πήρε μεταγραφή για την Ιταλική Πάβια στην οποία αγωνίστηκε από το 1990-1993, συνεχίζοντας να σκοράροντας ανελλιπώς και κάοντας στο ματς με την Τορίνο ρεκόρ πόντων (με 66 πόντους). Συνολικά στην Ιταλία, ο Όσκαρ Σμιντ ήταν εφτά φορές πρώτος σκόρερ, ενώ έχει μπει στο Ιταλικό Basketball Hall of Fame, όπως και στο FIBA's 50 Greatest Players, στο FIBA Hall of Fame, στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame και έχει λάβει το Olympic Order το 1997. Ιδιαίτερα, ο αείμνηστος Κόμπι Μπράιαντ που ζούσε εκείνη την εποχή στην Ιταλία είχε χαρακτηρίσει τον Όσκαρ Σμιντ, ως ένα από τα μπασκετικά πρότυπα του όταν ήταν μικρός.
Ο θρυλικός Βραζιλιάνος γκαρντ/σμολ φόργουορντ παρά το γεγονός ότι είχε ακουστεί το όνομα του και για Ελληνικές ομάδες, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, αγωνίστηκε στην Ευρώπη μόνο στην Ιταλία και στην Ισπανία. Στην Ιβηρική χώρα έπαιξε στην Βαγιαδολίδ, οπού παρά το γεγονός πήρε τον τίτλο του πρώτου σκόρερ και στις δύο σεζόν, αφού έβαε 2.009 πόντους σε 71 παιχνίδι, εχοντας κατά μέσο όρο 28.3 πόντους ανά ματς. Τα πιο χαρακτηριστικά ρεκόρ που έκανε στο Ισπανικό πρωτάθλημα ήταν τα έντεκα τρίποντα κόντρα στην Μούρθια (19/3/1994(, αλλά και οι 47 πόντοι που σκόραρε στο ματς κόντρα στην Μάλαγα.
Ο Όσκαρ Σμιντ μετά την Βαγιαδολίδ επέστρεψε στην Βραζιλία για τις Μπαντειράντες/Μακένζι και Φλαμένκο, οπού έπαιξε μέχρι το 2003. Στο επίπεδο των Εθνικών ομάδων, έχει γράψει επίσης ιστορία αφού με την Σελεσάο αγωνίστηκε σε πέντε Ολυμπιακούς Αγώνες (1980, 1984, 1988, 1992, 1996) και τέσσερα Παγκόσμια Κύπελλα (1978, 1982, 1986, 1990). Σε όλους τους θεσμούς η Νοτιοαμερικάνικη χώρα έχει πλασαρίσματα πάνω από την πρώτη οχτάδα, ενώ κατέκτησε μεταξύ άλλων το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978, αλλά και πολυάριθμα μετάλλια στα ΠανΑμερικά και ΝοτιοΑμερικανικά Κύπελλα, με πιο χαρακτηριστικό το χρυσό μετάλλιο του 1987, επικρατώντας τις ΗΠΑ.
Όλα όσα δήλωσε ο Όσκαρ Σμιντ στο superbasket.gr και τον Άρη Κατσίδη:
Θα ήθελα αρχικά να μας μιλήσετε για το μπάσκετ στην Βραζιλία τα τελευταία χρόνια και για την Εθνική ομάδα
Το Βραζιλιάνικο μπάσκετ τα τελευταία χρόνια πηγαίνει καλύτερα, επειδή έχουμε ένα νέο πρόεδρο. Θα παραμείνει για οχτώ χρόνια, τώρα είναι στον τέταρτο χρόνο του, όπως ένα πρόεδρος. Και ήταν πολύ καλός παίκτης μπάσκετ όπως επίσης είναι και πολύ πλούσιος. Βάζει χρήματα από την τσέπη του στην ομοσπονδία. Αφού ο πρόεδρος είναι καλός και η ομάδα θα είναι καλή.
Είμαστε σε μια Ολυμπιακή χρονιά, αφού τον Ιούλιο οι Ολυμπιακοί Αγώνες θα γίνουν στο Τόκιο. Θα ήθελα να μας μιλήσετε τόσο για τις αναμνήσεις σας από τους αγώνες, όσο και για το κατόρθωμα σας να είστε πρώτος σκόρερ όλων των εποχών στην διοργάνωση.
Το όνειρο μου ήταν να κατακτήσω ένα μετάλλιο και θα μπορούμε να κατακτήσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, είχαμε μια μεγάλη ευκαιρία κόντρα στην Σοβιετική Ένωση. Ψάχναμε για το ποιος θα χάσει το τελευταίο σουτ. Οπότε, χάσαμε την ευκαιρία να κατακτήσουμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Όπως και το 1980 θα μπορούσαμε να νικήσουμε, αλλά χάσαμε κόντρα στην Γιουγκοσλαβία για ένα πόντο και χάθηκε η ευκαιρία για ακόμη μια φορά. Αυτές ήταν οι δύο ευκαιρίες μου για να κερδίσω τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σχετικά με το τίτλο του πρώτου σκόρερ: Έπαιξα πολύ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ίσως αυτός είναι ο λόγος χαχα", φυσικά η απάντηση μας είναι πως: "Ναι αλλά σκοράρατε και πάρα πολύ¨, με τον Βραζιλιάνο θρύλο να υπογραμμίζει χιουμοριστικό: "Ναι, φυσικά πάντα σκοράρω".
Για την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978:
Σε αυτήν την διοργάνωση θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο, αλλά δεν το κάναμε γιατί χάσαμε κόντρα στην Γιουγκοσλαβία πάλι. Αλλά θα μπορούσαμε να πάρουμε τον τίτλο, πήραμε την τρίτη θέση και ήταν μια μεγάλη ευκαιρία και για εμάς".
Για τα ματς της Βραζιλίας κόντρα στην Ελλάδα:
Παίξαμε ενάντια σε δύο πολύ καλούς παίκτες, τον Παναγιώτη Γιαννάκη και τον Νίκο Γκάλη, αυτοί οι δύο παίκτες ήταν απίστευτα καλοί. Ο προπονητής μας είχε το δικό μας πονοκέφαλο για το πώς να τους σταματήσουμε, αλλά είπαμε στον κόουτς: "Κόουτς, άσε μας να το κάνουμε". Ήταν σπουδαία ματς. Παίξαμε πέντε με έξι φορές και μας νίκησαν την τελευταία φορά στην Ατλάντα. Ήταν ιδιαίτερο παιχνίδι, γιατί ήταν το τελευταίο μου. Ο προπονητής μας καθώς μιλούσε, έκλαιγε από την συγκίνηση. Δεν ήμασταν σε θέση να νικήσουμε το παιχνίδι, αλλά παίξαμε.
Για τα χρόνια που έπαιξε στην Ιταλία
Είχα πολλές ευκαιρίες εκείνη την εποχή. Παίξαμε δύο φορές στους τελικούς για την κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας, δύο World Cups και δύο Κύπελλα Ιταλίας. Χάσαμε έξι φορές. Κατακτήσαμε ένα Κύπελλο. Οπότε, αν ο κόουτς μας δεν ηγούνταν της ομάδας, θεωρώ ότι εδώ τώρα θα έλεγα πολλές άλλες ιστορίες. Αλλά αυτό ήταν.
Για την ιστορία του κόουτς Μπόγκνταν Τάνιεβιτς που είχε πει πως με την πρώτη ευκαιρία όταν κοουτσάρει ομάδα από την Ιταλία θα τον έπαιρνε στην ομάδα του, όπως και έγινε.
Ήταν η πρώτη φορά, που είχε πάει εκτός από την Γιουγκοσλαβία. Μπορούσαν να ζήσουν έξω από την Γιουγκοσλαβία μόνο αν ήταν πάνω από 28 χρονών, δεν είναι η κατάσταση όπως είναι σήμερα. Ήταν ένα πολύ σκληρό καθεστώς. Όταν πήγε στην Ιταλία, ζήτησε να επικοινωνήσει μαζί μου. Είπε στον ιδιοκτήτη της ομάδας: "Υπάρχει ένα Βραζιλιάνος παίκτης που παίζει σπουδαία και προσελκύει κόσμο, ας τον πάρουμε στην ομάδα". Αυτός είναι ο λόγος που ήρθα στην Ιταλία.
Η Ιταλία ιδιαίτερα την δεκαετία του 1980s και του 1990s είχε σπουδαίους παίκτες πως ήταν το πρωτάθλημα εκείνη την εποχή:
Όταν αγωνιζόμουν στην Ιταλία, όλοι έλεγαν όταν ήταν το δεύτερο πρωτάθλημα. Το πρώτο ήταν το NBA και το δεύτερο η Ιταλία. Τώρα δεν συμβαίνει το ίδιο. Το Ισπανικό πρωτάθλημα είναι επίσης πολύ δυνατό και το Ελληνικό πρωτάθλημα ήταν πάντα τρίτο. Έπαιζα πάντα πολύ δυνατά για να το κατακτήσω, αλλά δεν το κατάφερα.
Για τον τελικό στην Αθήνα κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης για το Ευρωπαικό Κύπελλο Κυπελλούχων:
Πήγαμε σε ένα τελικό στην Αθήνα κόντρα στην Ρεάλ Μαδρίτης. Ήταν ένα πολύ καλό παιχνίδι, ήμασταν σε θέση να το νικήσουμε και νομίζω ότι μας έκλεψαν επειδή το παιχνίδι ήταν σκληρό και ο Τζεντίλε είχε την μπάλα και πήγαινε προς το καλάθι, ενώ του έκαναν φάουλ. Οι διαιτητές είδαν το φάουλ αλλά όταν η απόφαση πήγε στην γραμματεία, είπαν ότι δεν έγινε κάποια παράβαση και το ματς συνεχίστηκε στην παράταση, οπού εκεί ηττηθήκαμε.
Ποιον θεωρείτε τον καλύτερο συμπαίκτη σας και ποιους ξεχωρίζετε ως πιο δύσκολους αντιπάλους.
Για συμπαίκτη φυσικά, θα πρέπει να επιλέξω κάποιον από την ομάδα μου. Σε όλη την καριέρα μου, ο Marcel ήταν ένας πολύ καλός συμπαίκτης. Ήταν ο καλύτερος παίκτης που έχω δει να παίζει, ήταν δυνατός και κάναμε πολλά πράγματα στην Εθνική ομάδα για πολλά χρόνια. Αλλάξαμε τους κανόνες. Νικήσαμε τους Αμερικανούς και τους Παναμερικανικούς Αγώνες. Οι κανόνες άλλαξαν. Το 1989 η Dream Team ήταν σε θέση να παίξει και εμείς ήμασταν υπεύθυνοι για αυτό. Νικήσαμε κάποιες καλές ομάδες. Υπήρχαν επίσης πάρα πολλοί καλοί παίκτες, που έπαιζαν στην Ιταλία και στην Ευρώπη, όταν αγωνιζόμουν εκεί. Ιδιαίτερα, ο Μενεγκίν ήταν ένας παίκτης απίστευτα καλός. Δεν θα τον έβλεπες ποτέ να σκοράρει 30 πόντους ή να παίρνει 20 ριμπάουντ, αλλά αυτός ήταν πάντα εκεί για την κάθε μπάλα. Οπότε, τον θαυμάζω πάρα πολύ.
Για τα χρόνια που αγωνίστηκε στην Ισπανία:
Εκείνα τα χρόνια ήταν το τρίτο πρωτάθλημα, Η Ελλάδα δεν είχε τόσο χώρο, είχα δεχθεί προτάσεις για να παίξω σε κάποιες ομάδες της Ελλάδας. Και με απέκτησαν (στην Βαγιαδολίδ), γιατί η ομάδα μου μάτσαρε (ισοφάρισε) την προσφορά. Οπότε, σε εκείνη την ομάδα θα έπαιζα μαζί με τον Σαμπόνις και όταν πήγα ο Σαμπόνις, πήγε στην Ρεάλ Μαδρίτης. Με άφησε μόνο μου (γέλια). Αυτή ήταν η επιλογή που έκανα στην καριέρα μου. Έτσι, παίζοντας εκεί με έκανα να νιώθω έτοιμος να πάω ξανά στη Βραζιλία.
Για τις προτάσεις των ομάδων από την Ελλάδα αλλά και από τον Άρη:
"Ναι, δεν θυμάμαι τα ονόματα των ομάδων. Αλλά, υπήρχε και άλλη μια ομάδα που με προσκάλεσε επίσης. Αλλά, αν πήγαινα στον Άρη, θα ήμασταν πολύ καλοί. σίγουρα θα ήμασταν μεγάλη ομάδα".
