Σούπερ οδηγός Euroleague 21/22: Μέρος 4ο - Κυνηγοί των play off
Ο “Manolo” παρουσιάζει τις ομάδες της διοργάνωσης μέσα από ένα ξεχωριστό και εξαιρετικά κατατοπιστικό αφιέρωμα. Συνέχεια με Μακάμπι, Μπασκόνια και Μονακό.
Διαβάστε το πρώτο ,το δεύτερο και το τρίτο μέρος του αφιερώματος
Συνεχίζεται το αφιέρωμα μας στη νέα Euroleague και κατεβαίνοντας στα μεσαία στρώματα δυναμικότητας, σας παρουσιάζουμε τις 3 επόμενες ομάδες, οι οποίες βάσει ρόστερ και της συνολικής εικόνας τους, βρίσκονται στις παρυφές της 8αδας και μοιάζουν καυτά outsider για ένα εισιτήριο που οδηγεί στα Ρ/Ο! Σήμερα, διαβάστε για τις Maccabi, Baskonia και Monaco…
MACCABI TEL AVIV
Η Maccabi είναι, μετά την Efes, η πιο «αδικημένη» ομάδα της λειψής σεζόν 2019 – 20, καθώς έχοντας βρει αγωνιστικό ρυθμό και χημεία, κυνηγούσε ακόμη και την είσοδο της στην 4αδα και κατά συνέπεια μια επιτυχημένη χρονιά μετά από πολύ καιρό (τελευταία της παρουσία σε Ρ/Ο το μακρινό 2015). Τελικά μπήκε «παύλα» σε εκείνη την περίοδο και πέρυσι η εικόνα και η συνολική παρουσία της ήταν μέτρια. Με αλλαγές στο ρόστερ, χωρίς κόσμο στην έδρα της, δυο πολυσυζητημένες προσθήκες που δεν «βγήκαν» (Zizic, Bender) και με δόση ατυχίας σε αρκετές περιπτώσεις (ειδικά στην αρχή χάθηκαν πολλά παιχνίδια στον πόντο), η Maccabi δεν θύμιζε σε τίποτα το καλοδουλεμένο σύνολο στις αρχές της θητείας του Σφαιρόπουλου.
Και φέτος ο Έλληνας προπονητής προχώρησε σε ριζικές αλλαγές, δίνοντας έμφαση αυτήν τη φορά κυρίως στην αθλητικότητα, συνδυάζοντας την εμπειρία «έτοιμων» και δοκιμασμένων παικτών σε αυτό το επίπεδο, όπως οι James Nunnally, Derrick Williams και Jalen Reynolds, αλλά και το κίνητρο / δίψα των rookie Evans και Taylor. Παρελθόν αποτέλεσαν ο Tyler Dorsey, ο οποίος είχε σκαμπανεβάσματα στη διετία του στο Tel Aviv, ο Chris Jones, ο Yovel Zoosman, που μάλλον δεν πείστηκε για το ρόλο του, προτιμώντας την Alba και ο Othello Hunter. Σε αυτούς πρέπει να προστεθεί και η σημαντική απώλεια του Bryant (αποχώρησε μεσούσης της σεζόν για το ΝΒΑ), ενώ ο αναλώσιμος Sandy Cohen δεν θα λείψει μετά από μια άοσμη διετία.
Με μια πρώτη ματιά, ο Σφαιρόπουλος διατήρησε έναν κορμό 5 – 6 παικτών από πέρυσι και πλέον περιμένει από αυτούς (ειδικά από το Κροατικό δίδυμο και τον Wilbekin) να δείξουν σημάδια βελτίωσης, ώστε μαζί με τα νέα αποκτήματα να δώσουν πάλι αγωνιστική «σπίθα» στην ομάδα του λαού, θυμίζοντας παλιές καλές εποχές! Τα πράγματα δεν έχουν ξεκινήσει ιδανικά, καθώς η Maccabi βίωσε δύσκολες καταστάσεις, με αρκετούς παίκτες να νοσούν με κορωνοϊό νωρίς, ωστόσο οι φετινές συνθήκες και η ... επιστροφή στις ρίζες με την απόκτηση παικτών, που θα φέρουν ξανά αθλητικότητα, ενέργεια και προσωπική φάση, μάλλον κάνουν πιο αισιόδοξους τους οπαδούς της ομάδας του Λαού!
Το στοίχημα για τον coach Σφαιρόπουλο είναι να «παντρέψει» τα χαρακτηριστικά των νέων παικτών με των παλιότερων, χτίζοντας καλή χημεία μεταξύ τους, καθώς οι περισσότεροι δεν έχουν 2-way στοιχεία και κυρίως να «κρύψει» στην άμυνα τους πιο ευάλωτους Bender, Zizic, Williams και Nunnally. Σημαντικός παράγοντας για την επιτυχία θα είναι η προσαρμογή των δύο rookie Αμερικάνων, που θα έχουν ενεργό ρόλο, αλλά και κατά πόσο οι Ισραηλινοί, στο βάθος του πάγκου, θα μπορούν να δώσουν κάποια, λίγα έστω, ποιοτικά λεπτά.
KEY PLAYER: Scottie Wilbekin
Ο Αμερικάνος guard προέρχεται από κακή σεζόν με μέτρια στατιστικά και πολλά ups and downs στην απόδοσή του. Και φέτος θα είναι ο go-to-guy της Maccabi, με τις απαιτήσεις να είναι μεγάλες, με minimum στόχο την πρόκριση στην 8αδα. Ο Wilbekin διαθέτει ταλέντο στο σκοράρισμα και μπορεί να ηγηθεί, ωστόσο πρέπει να αυξήσει την αποτελεσματικότητά του και ταυτόχρονα να βελτιώσει το shot selection του. Η τοποθέτηση του Evans δίπλα του, βάζει έναν καλύτερο αμυντικό, σε σχέση με τον Jones, αλλά χωρίς άλλο πόλο δημιουργίας στην περιφέρεια, ο Wilbekin ψάχνει την ισορροπία ανάμεσα σε εκτέλεση και πάσα. Η φετινή είναι η χρονιά που θα κρίνει αν είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα…
MUST OR BUST: Derrick Williams
Ο θεαματικός PF, πάλαι ποτέ νούμερο 2 στο draft του 2011, βρίσκεται για 4η σερί χρονιά στην Ευρώπη, αλλά δεν έχει «ρίξει άγκυρα» σε καμία ομάδα, αγωνιζόμενος διαδοχικά σε Bayern, Fenerbahce, Valencia και πια στη Maccabi. Παρόλο που διαθέτει εξαιρετικά στοιχεία, με καλό σουτ και παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη, αποτελώντας ένα σύγχρονο 4αρι, υπάρχουν στιγμές που δεν καταθέτει effort στην άμυνα ή «χάνεται» για μεγάλα διαστήματα. Από το πρόσωπο του ο Σφαιρόπουλος περιμένει πολλά και ο Williams πρέπει να συνδυάσει θέαμα και ουσία, αποτελώντας «δύναμη» μέσα στη ρακέτα και συμπληρώνοντας τους υπόλοιπους ψηλούς.
ΜΟΤΟ: Back to the roots
ME MIA MATIA:
BASKONIA
Η Baskonia, ένας από τους πιο «μπασκετικούς» οργανισμούς, που καταφέρνει να διατηρείται σε υψηλό επίπεδο, θα είναι για άλλη μια χρονιά, όχι απλά παρούσα, αλλά και έτοιμη για να διεκδικήσει κάτι καλό. Η ομάδα, που έχει πάει το recruiting σε άλλο level, φέτος δείχνει εκ πρώτης όψεως ότι «χτίζει» για το μέλλον, προσθέτοντας πληθώρα νέων και ταλαντούχων παικτών σε όλες τις θέσεις, με χαρακτηριστικά το μέγεθος και τα fundamentals, φορτώνοντας τις πλάγιες θέσεις. Ωστόσο, δεν φαίνεται ότι η σεζόν θα είναι απλά μεταβατική, αντίθετα το σύνολο του «στρατηγού» Ivanovic μοιάζει αρκετά ανταγωνιστικό και αν βρει απρόσμενους πρωταγωνιστές και αποκτήσει momentum, τότε σε μια διοργάνωση όπου πίσω από τις top 5 ομάδες, οι διαφορές είναι μικρές, ίσως διεκδικήσει την είσοδό του στην 8άδα!
Οι απώλειες των Henry, Polonara είναι μεγάλες και αν για τον πρώτο, βρέθηκε στο πρόσωπο του Baldwin ένας άξιος αντικαταστάτης, για τον Polonara, οι Costello και Sedekerskis πρέπει να κάνουν breakout season, για να καλύψουν το κενό του. Η στελέχωση κινήθηκε με άξονα την ενίσχυση στις ενδιάμεσες θέσεις με παίκτες που διαθέτουν fundamentals και μπασκετική κουλτούρα, όπως οι Marinkovic και Fontecchio. Η μπαγκέτα δόθηκε στον Baldwin και μένει να αποδειχθεί αν αυτή η επιλογή θα είναι ευχή ή κατάρα… Δίπλα του προστέθηκε ο Granger, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ως «χαλινάρι», εφόσον παραμείνει υγιής. Ωστόσο, το back court παραμένει αρκετά «άδειο» και είναι απαραίτητο να προστεθεί ένας ακόμη guard με αξιόπιστο σουτ, προσωπική φάση και αμυντικές αρετές.
Στη θέση 3, η Baskonia διαθέτει ένα από τα πιο ελπιδοφόρα και πλήρη δίδυμα, με τους Giedraitis και Fontecchio να κάνουν πολλές δουλειές στο παρκέ. Ο Peters αναμένεται να είναι και πάλι κομβικός με το μακρινό του σουτ και την υψηλή προσήλωσή του, ενώ ο Sedekerskis μπορεί να αποδειχθεί αποκάλυψη της φετινής σεζόν, καθώς είναι ένας πληθωρικός combo forward, με ταλέντο, που όλα τα προηγούμενα χρόνια δούλεψε και πλέον ήρθε η ώρα του! Σημαντικός θα είναι ο ρόλος του Costello, ενός tweener με πλούσιο skillset, διαθέτοντας μέγεθος, δύναμη, αθλητικότητα και καλό τρίποντο. Το μεγάλο ερωτηματικό είναι κατά πόσο οι νεοαποκτηθέντες Enoch και Nnoko θα καταφέρουν να δώσουν όσα οι Jekiri και Fall.
Γενικά η πορεία της Baskonia θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις ορέξεις του Baldwin, ωστόσο η παρουσία του Ivanovic και η σύνθεση του ρόστερ εγγυώνται ότι θα παίξει καλό και αποτελεσματικό μπάσκετ με την πάροδο του χρόνου. Αν ο κορμός παραμείνει αναλλοίωτος στο μεγαλύτερο μέρος του για μια διετία, σταδιακά η ομάδα θα κοιτάξει και ψηλότερα.
KEY PLAYER: Wade Baldwin IV
Τον Baldwin τον έχουμε μάθει τόσο από την καλή στην Bayern όσο και από την ανάποδη στον Ολυμπιακό. Και φέτος προαλείφεται για αντίστοιχο ρόλο με αυτόν που είχε στο Μόναχο και εφόσον δείξει μεγαλύτερη ωριμότητα, καταφέρνοντας παράλληλα να συνεργαστεί αρμονικά με τον … απαιτητικό Ivanovic, τότε μπορεί να εκτοξεύσει την καριέρα του, χάρις στα φυσικά προσόντα και τα 2-way στοιχεία που διαθέτει. Παρόλα αυτά, εκτός του Granger χρειάζεται ένας ακόμη guard, ως αντίβαρο, που θα έχει την μπάλα και θα παίρνει αποφάσεις. Γιατί όλοι ξέρουμε, όσο καλός και αν είναι για 35’ ο Baldwin, εξίσου εύκολα μπορεί στα τελευταία 5’ να τα «γκρεμίσει» όλα! Και η σταθερότητα είναι το σημείο όπου πρέπει να δώσει έμφαση.
MUST OR BUST: Jayson Granger
Μπορεί η επιλογή του Granger να είναι από τις πιο safe, όσον αφορά την εμπειρία του στη διοργάνωση και τα χαρακτηριστικά που φέρνει στην ομάδα, ωστόσο η ευπάθειά του και το βαρύ ιστορικό σε τραυματισμούς, αυτόματα τον καθιστούν και ως risky επιλογή. Χωρίς άλλο κλασικό χειριστή ή έναν guard, ο οποίος θα μπορεί να ηρεμήσει το ρυθμό, η σημασία του στα πλάνα του Ivanovic παραείναι μεγάλη. Η περσινή του σεζόν στην Alba εξελίχθηκε ομαλά και η Baskonia πόνταρε σε αυτόν, ως back up PG, που δεν λογίζεται ως ξένος στην ACB. Όμως, αν επιβαρυνθεί και αναλάβει μεγαλύτερες ευθύνες από όσες μπορεί να αντέξει, τότε ίσως τα πράγματα να μην εξελιχθούν ευνοϊκά για τους Βάσκους.
ΜΟΤΟ: Back to the future
ME MIA MATIA:
MONACO
Αν νομίζετε ότι η Monaco βρίσκεται σε αυτήν την ενότητα, επειδή επηρεάστηκα από την απόκτηση του Mike James, αυτή είναι η μισή αλήθεια, εξάλλου η παρουσία του Αμερικάνου, θα εξαρτηθεί από τη διάθεση και το κίνητρο που θα έχει στο Πριγκιπάτο. Αν είναι focused και βάλει το «εμείς» πάνω από το «εγώ», τότε πιθανόν οι Μονεγάσκοι να έχουν εξαιρετική σεζόν. Η άλλη μισή αλήθεια, πάντως, είναι ότι η Monaco, μετά την κατάκτηση του Eurocup, ενισχύθηκε σημαντικά, έχοντας μεγάλο βάθος και φυσικά τον Mitrovic στον πάγκο, ο οποίος έχει πολλά να αποδείξει και για όσους δεν θυμάστε, ήταν προπονητής της Villeurbanne πριν δύο χρόνια, παρουσιάζοντας ένα σκληροτράχηλο και ανταγωνιστικό σύνολο.
Η φετινή off season της Monaco θύμισε άλλες εποχές, καθώς προχώρησε στην απόκτηση 10 (!) παικτών, κρατώντας ουσιαστικά από τον περσινό κορμό μόνο τους Gray, Ouattara και Fall-Faye. Και μπορεί η συνοχή να είναι ακόμη σε χαμηλά επίπεδα, αλλά αυτό θα διορθωθεί με την πάροδο του χρόνου, ενώ το σημαντικό είναι ότι αυξήθηκε κατακόρυφα η ποιότητα, καθώς πλην James ήρθαν άλλοι 5 παίκτες με παραστάσεις Euroleague. Γενικά το front office της Monaco κινήθηκε πολύ δυναμικά και μην ξεχνάτε ότι έφθασε κοντά και στον Hayes.
Πλέον το μπαλάκι πέφτει στον Mitrovic να «χτίσει» μια ομάδα αντάξια για αυτό το επίπεδο, η οποία θα έχει και φιλοδοξίες. Στην περιφέρεια δεσπόζει ο James, ο οποίος αναμενόμενα θα είναι ο leading guard, έχοντας μάλιστα για back up έναν guard με παρόμοια στοιχεία, τον Rob Gray! Ο Westermann, μετά από μια δύσκολη διετία ψάχνει την ανάκαμψη και αν είναι σε καλή κατάσταση, μπορεί να αποτελέσει το ιδανικό συμπλήρωμα δίπλα σε αυτούς, χάρις στο μέγεθος και το all around παιχνίδι του. Ο Lee από τα φιλικά παιχνίδια φάνηκε ότι είναι μια «τίμια» back up λύση.
Στις πλάγιες θέσεις έχουμε δύο wings με διαφορετικά χαρακτηριστικά, τον Andjusic (1ος σκόρερ στο Γαλλικό πρωτάθλημα πέρυσι) με το καλό σουτ και τον Alpha Diallo, έναν rookie με πλούσια φυσικά / αθλητικά προσόντα, ο οποίος θα λειτουργεί σε αρκετές περιπτώσεις ως αμυντική κάλυψη, μαρκάροντας τον καλύτερο περιφερειακό της αντίπαλης ομάδας. Και η front line εμπλουτίστηκε και μάλιστα το τελευταίο απόκτημα, ο Will Thomas είναι αυτός που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Ο Motum θα είναι ο stretch PF – ρολίστας, ενώ στο 5 η Monaco παρουσιάζει μεγάλο βάθος με 3 center διαφορετικού τύπου. Ο Motiejunas δείχνει σε καλή φόρμα, ο Hall είναι ο αθλητικός ψηλός που κάθε ομάδα χρειάζεται και ο Γάλλος Boutsielle ο banger, ο οποίος θα έρχεται από τον πάγκο για να «σπρώχνει», να παίζει σκληρή άμυνα και να μαζεύει ριμπάουντ.
KEY PLAYER: Mike James
Η περιπέτεια του Αμερικάνου star στην CSKA έλαβε τέλος και παρόλο που υπήρξε έντονο ενδιαφέρον και από τη Zenit του Pascual, τελικά θα γίνει κάτοικος Πριγκιπάτου! Ένας από τους πιο χαρισματικούς και αμφιλεγόμενους παίκτες των τελευταίων χρόνων, έχει περάσει από όλα τα στάδια (καταξίωση, αποθέωση, αμφισβήτηση, κριτική) και πλέον ήρθε η ώρα να τον δούμε ξανά στα Ευρωπαϊκά παρκέ, μετά την καλή περσινή του παρουσία στο ΝΒΑ. Λίγοι διαθέτουν την ικανότητα του στο σκορ και στο 1vs1, αλλά λίγοι μπορούν να δημιουργήσουν και ίντριγκα όπως ο ίδιος. Αν αφοσιωθεί στο μπάσκετ και ο στόχος του είναι να πετύχει κάτι καλό με τη νέα του ομάδα, τότε προβλέπεται μια επιτυχημένη σεζόν για τη Monaco. Αν όμως δει τον εαυτό του ως «Πρίγκηπα», πρώτο μεταξύ ίσων, τότε το μίγμα μπορεί να αποδειχθεί εκρηκτικό, γιατί και ο Mitrovic δεν φημίζεται τόσο για την ψυχραιμία του.
MUST OR BUST: Leo Westemann
Ο Γάλλος guard έχει ταλαιπωρηθεί από τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια και δεν θυμίζει σε τίποτα τον παίκτη που ήταν κάποτε στην Zalgiris. Παρόλα αυτά, το μεγάλο ρίσκο έγκειται στο γεγονός ότι είναι ο μόνος περιφερειακός, ο οποίος μπορεί να κοντρολάρει το ρυθμό, να «διαβάσει» τον αντίπαλο και παράλληλα να προσδώσει μέγεθος και καλή άμυνα σε ένα back court κοντό, με παίκτες, που έχουν το μυαλό τους πρωτίστως στην επίθεση. Συνεπώς, αν δεν εμφανιστεί έτοιμος, τότε η απουσία του Marcos Knight θα είναι καταλυτική…
ΜΟΤΟ: Κατευθείαν στα βαθιά με μεγάλες φιλοδοξίες
ME MIA MATIA:
