Σούπερ οδηγός Euroleague 21/22: Μέρος 5ο - Οι ρυθμιστές

Ο “Manolo” παρουσιάζει τις ομάδες της διοργάνωσης μέσα από ένα ξεχωριστό και εξαιρετικά κατατοπιστικό αφιέρωμα. Συνέχεια με Ζαλγκίρις, Παναθηναϊκό και Ούνικς.

Διαβάστε το πρώτο ,το δεύτερο ,το τρίτο και το τέταρτο μέρος του αφιερώματος

Λιγότερο από μία εβδομάδα έχει απομείνει για το ξεκίνημα της νέας συναρπαστικής σεζόν της Euroleague και έφθασε η ώρα για το 5^ο μέρος του αφιερώματος του Superbasket! Στο σημερινό κείμενο θα σας παρουσιάσουμε τρεις ομάδες, οι οποίες βάσει προγνωστικών μοιάζουν να είναι πιο πίσω στην κούρσα των P/O, ωστόσο δεν παύουν να παραμένουν ανταγωνιστικές και να θεωρούνται ως «ρυθμιστές», καθώς είναι σε θέση να κάνουν ζημιές και μεγάλες νίκες. Διαβάστε, λοιπόν, για τη σταθερή και αξιόμαχη Zalgiris, για τον αθλητικό Παναθηναϊκό, με την παρουσία κόσμου και πάλι στο πλευρό του και για την «πλούσια» Unics, η οποία θέλει να γίνει … Khimki στη θέση της Khimki!

ZALGIRIS

Η Zalgiris πέρυσι, παρά τις πολλές αλλαγές, με κυριότερη εκείνη του Jasikevicius, αλλά και αρκετών κομβικών παικτών, μπορεί να μην κατόρθωσε να προκριθεί στα Ρ/Ο, ωστόσο η συνολική παρουσία της ήταν κάτι παραπάνω από θετική. Ο Schiller πέρασε τη φιλοσοφία του στην ομάδα, συνδυάζοντας την καλή επιθετική λειτουργία, με δυνατή άμυνα και θετικές εμφανίσεις, με αποτέλεσμα η αποχώρηση του Saras να μην φανεί σε μεγάλο βαθμό.

Τη φετινή περίοδο, η κατάσταση είναι πιο δύσκολη, καθώς συνεχίστηκε η «αφαίμαξη», με τη Λιθουανική ομάδα να χάνει πολύτιμες μονάδες όπως οι Walkup, Grigonis, Rubit και Hayes. Με μια πρώτη ματιά, η αποστολή της Zalgiris μοιάζει … επικίνδυνη, καθώς η ποιότητα και ο σημαντικός ρόλος των αποχωρησάντων, δεν μπορεί να καλυφθεί σε ατομικό επίπεδο και θα χρειαστεί ομαδική υπέρβαση, για να καταφέρει το σύνολο του Schiller να διεκδικήσει ξανά κάτι καλό.

Ο Αυστριακός προπονητής στόχευσε στη στελέχωση, σε παίκτες, οι οποίοι όχι απαραίτητα να έχουν τα χαρακτηριστικά των «πρώην» αλλά να μπορούν να αφομοιωθούν από το … μπάσκετ της ομάδας και να λειτουργήσουν καλά ως μονάδες του συνόλου, χωρίς να διαταράξουν τις ισορροπίες και τη χημεία. Κάπως έτσι, λοιπόν, οι Mudiay και Kalnietis θα συμπληρώσουν τον Lekavicius στον άσο, ενώ ο Niels Giffey, μετά από πολλά χρόνια στην Alba, δεν φιλοδοξεί να γίνει ο νέος Grigonis, αλλά εκείνος ο wing, που θα συνεισφέρει με το καλό του σουτ, εκτός του Milaknis και του επίσης νέου αποκτήματος Strelnieks, στο spacing.

Αποδυνάμωση υπάρχει όμως και στις θέσεις των forwards, όπου τα 2-way στοιχεία των Hayes και Rubit, δύσκολα θα αναπληρωθούν από τους Ulanovas και Cavanaugh. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η Zalgiris διαθέτει βάθος, με παίκτες που είτε έχουν εμπειρία από Euroleague, είτε διαθέτουν ταλέντο, να ανταποκριθούν στις υψηλές απαιτήσεις. Ένας από αυτούς είναι και ο rookie center Josh Nebo, ο οποίος αναμένεται να δώσει αυτό που έλειψε πέρυσι στη front line, δηλαδή το σημείο αναφοράς πίσω από τον Lauvergne, ένας center αθλητικός, δυνατός, που θα δίνει μάχες μέσα στη ρακέτα.

Συνολικά, η Λιθουανική ομάδα μοιάζει «γεμάτη», αλλά είναι ένα «κλικ» κάτω σε ποιότητα, σε σχέση με την περσινή περίοδο, καθώς ειδικά οι απώλειες στην περιφέρεια, με τους solid starters Walkup, Grigonis, φαίνεται να είναι πολύ μεγάλες. Ωστόσο, με τη μαχητικότητα που τη διακρίνει ως ομάδα και το καλό μπάσκετ που παραδοσιακά αποδίδει, θα είναι και φέτος … πολύ σκληρή για να πεθάνει!

KEY PLAYER: Joffrey Lauvergne

Σε ένα ρόστερ με αρκετούς καλούς παίκτες, αλλά κανέναν top επιπέδου, ξεχωρίζει ο Γάλλος Lauvergne, ο οποίος πέρυσι έκανε bounce back και απέδειξε ότι έχει θέση στην Euroleague. Μια μηχανή παραγωγής πόντων και ριμπάουντ, φέτος βρίσκει στήριγμα στον Nebo και τον περιμένουμε ακόμη πιο φρέσκο. Αν καταφέρει να συνδυάσει την επιθετική του προσφορά, με καλή άμυνα, τότε ο Lauvergne, αναμένεται να είναι και φέτος, από τους παίκτες που θα ξεχωρίσουν στη διοργάνωση.

MUST OR BUST: Tyler Cavanaugh

Ο Αμερικάνος stretch F/C έχει αγωνιστεί ξανά στην Euroleague, πριν 2 χρόνια με την Alba, σε μια μέτρια χρονιά, στην οποία όμως έχει το ελαφρυντικό ενός τραυματισμού. Επανέρχεται φέτος με τη Zalgiris, μετά από την περσινή του παρουσία στην Τενερίφη. Η απόκτηση του μοιάζει να εμπεριέχει αρκετή δόση ρίσκου, καθώς ναι μεν είναι ένας ψηλός, που εκτός του σουτ, είναι σκληρός και προσφέρει σε διάφορους τομείς του παιχνιδιού, αλλά θα υπάρχουν απαιτήσεις, με τη Zalgiris να μην έχει πολλές λύσεις στη θέση, από όπου τα τελευταία χρόνια παίρνει σημαντική βοήθεια από τους ξένους παίκτες της. Ήδη, στο πρώτο επίσημο παιχνίδι, αγωνίστηκε για αρκετή ώρα ο Ulanovas ως PF και απομένει να δούμε ποια είναι τα σχέδια του Schiller για αυτόν…

MOTO: Ήρεμη δύναμη – Σταθερή αξία – Πίστη στο πλάνο

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ

Συνεχίζουμε με τον έτερο εκπρόσωπο της Ελλάδας, ο οποίος θέλει να αφήσει πίσω του την περσινή Ευρωπαϊκή σεζόν, η οποία χαρακτηρίστηκε από τις αλλαγές προπονητών, τα πολλά σκαμπανεβάσματα και την αδυναμία να χαράξει μια ξεκάθαρη αγωνιστική φιλοσοφία. Από την άλλη, κάποιες σημαντικές νίκες που τόνωσαν την ψυχολογία και το γεγονός ότι «βγήκαν» νέοι πρωταγωνιστές στα πρόσωπα του … υγιή Nedovic, του Παπαπέτρου, του Παπαγιάννη, αλλά και των Sant-Roos, Κασελάκη δευτερευόντως, αποτελούν μια καλή αφετηρία για τη νέα χρονιά.

Ο αρχικός στόχος σίγουρα είναι μια καλύτερη θέση από την περσινή 16^η και η ομάδα να είναι πιο ανταγωνιστική. Σε αυτή την προσπάθεια θα βοηθήσει, αφενός η επιστροφή του κόσμου στα γήπεδα, με το ΟΑΚΑ να είναι ξανά «καυτό», αλλά και ο ερχομός του Δημήτρη Πρίφτη, ενός προπονητή, ο οποίος φαίνεται να ξέρει τι ζητάει από την ομάδα και σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε μεταγραφικά. Μετά τις απώλειες των Μήτογλου και Hezonja, το «στοίχημα» ήταν να παραμείνει ο υπόλοιπος κορμός και κυρίως ο ηγέτης Παπαπέτρου. Ο Έλληνας forward έχει ανεβάσει σημαντικά τις μετοχές του, αποτελώντας τον παίκτη, στον οποίο «ακουμπάει η μπάλα» στην επίθεση σε μεγάλα διαστήματα των αγώνων.

Το ζητούμενο το φετινό καλοκαίρι από τον Πρίφτη, ήταν να αυξήσει την ενέργεια της ομάδας, την αθλητικότητα και την αμυντική ένταση θυσιάζοντας σε κάποιες περιπτώσεις την εμπειρία Euroleague, την ποιότητα και το μέγεθος. Πάντως, τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα φαίνεται ότι μπορούν να δώσουν το hustling, να «ανοίξουν» το ρυθμό και γενικά να παίξουν «στα κόκκινα», έχοντας μεγάλο κίνητρο! Ο Perry στον άσο είναι ένα καλό fit για αυτό το μπάσκετ, παρόλο που εκτιμώ ότι θα ήταν πιο αποδοτικός αν υπήρχε ένας έμπειρος PG, ως βασικός, με τον ίδιο να έχει ρόλο game changer, ερχόμενος από τον πάγκο. Παρόλο που δεν διαθέτει μέγεθος, είναι συνεπής αμυντικός στην μπάλα, γρήγορος και εκρηκτικός, ενώ στην επίθεση συνδυάζει δημιουργικά ένστικτα με low mistake παιχνίδι. Η αδυναμία του είναι το μακρινό σουτ και σχήματα με κλασικούς σουτέρ γύρω του, του ταιριάζουν καλύτερα.

Αυτό είναι ένα από τα κενά στο ρόστερ του Παναθηναϊκού, δηλαδή η απουσία ενός off guard, καθώς και οι υπόλοιποι στο back court, o Macon, o Nedovic, ακόμη και ο Sant-Roos, ο οποίος έχει καθιερωθεί σε ρόλο βασικού χειριστή, θέλουν την μπάλα στα χέρια και η συνύπαρξη τόσων on ball guards θα είναι ένα από τα μεγάλα ερωτηματικά, που θα κρίνουν σε ένα βαθμό και την επιτυχία του εγχειρήματος. Ριζική αλλαγή είχαμε και στη θέση 4, όπου οι Μήτογλου και Aaron White αντικαταστάθηκαν από δύο PFs διαφορετικών χαρακτηριστικών, με το ζητούμενο να είναι η αθλητικότητα και η αμυντική ικανότητα. Ο Okaro White, στην παρθενική του παρουσία στην Euroleague, μπορεί στα φιλικά παιχνίδια να δείχνει «ανέτοιμος» για ρόλο βασικού, όμως είναι παίκτης, τον οποίο ξέρει καλά ο Πρίφτης και περιμένει πολλά από αυτόν. Είναι ιδανικός για switch defense, με καλό footwork και υψηλό δείκτη hustling, ενώ και στην επίθεση μπορεί να απειλήσει κυρίως με πρόσωπο στο καλάθι, όπως και ο Evans. Απομένει να δούμε, αν θα πάρει χρόνο και στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια ο Μαντζούκας, ένα μεγάλο ταλέντο του ελληνικού μπάσκετ.

Στο 5, ο Παναθηναϊκός αύξησε το βάθος του και μετά από χρόνια απέκτησε έναν … κανονικό αθλητικό back up center, έστω και αν αυτός δεν έχει ιδιαίτερες παραστάσεις στη μέχρι τώρα καριέρα του και προέρχεται από τα χαμηλότερα μπασκετικά στρώματα. Ο Jehvye Floyd είναι «ακατέργαστος» και άγουρος για αυτό το επίπεδο, αλλά μπορεί να προσφέρει κάποια καλά λεπτά στην άμυνα, αλλά και εύκολους πόντους στην επίθεση μέσω p’n’r. Λογικά μοιάζει με αναβάθμιση από τον Auguste, ο οποίος σε καμία από τις δύο θητείες του στο τριφύλλι, δεν έδειξε ότι αξίζει τη θέση του.

Σε γενικές γραμμές, ο Παναθηναϊκός με βάση τους διαθέσιμους πόρους του, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, αρκεί να στηρίξει το νέο προπονητή και να ενισχυθεί σε καίριες θέσεις, όπου είναι εμφανής η έλλειψη ποιότητας. Με έναν PG με μέγεθος και καλό σουτ αρχικά και έναν off ball wing ως πιθανή mid-season προσθήκη, οι πράσινοι θα μπορούσαν να είναι πιο λειτουργικοί και με περισσότερες επιλογές. Επιθετικά φαίνεται ότι υπάρχει εξάρτηση από το ατομικό ταλέντο των Nedovic, Macon και Παπαπέτρου, αλλά θα υπάρχουν βραδιές που αυτό δεν θα είναι αρκετό. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα θα προσπαθήσει να μετατρέψει την καλή άμυνα σε γρήγορες επιθέσεις και λογικά θα δούμε πολύ iso, με αρκετούς ικανούς παίκτες σε αυτό το στυλ παιχνιδιού, στο οποίο αρέσκεται συνήθως ο Πρίφτης.       

Το κυριότερο για το τριφύλλι είναι να βρει την αγωνιστική του ταυτότητα και να δοθεί χρόνος στον προπονητή, για να παρουσιάσει, σε βάθος χρόνου, ένα σύνολο βασισμένο στις αρχές του. Θα χρειαστεί υπομονή και πίστη στο πλάνο του Πρίφτη, ακόμη και αν τα αποτελέσματα δεν είναι τα επιθυμητά στην αρχή. Εξάλλου στο μπάσκετ, αν μια ομάδα δεν έχει κορυφαίο budget, «χτίζει» με άξονα την τεχνογνωσία και την επιστροφή στα “basics” του αθλήματος.

Με αυτόν τον τρόπο, σταδιακά, θα οδηγηθεί στην επιτυχία, καθώς το συνεχές ράβε – ξήλωνε, ανεξαρτήτως level ομάδας, δεν είναι καλός οδηγός. Για όσους θυμάστε, στην αρχή του Karate Kid 2, o δάσκαλος Miyagi συμβουλεύει το μαθητή του LaRusso, όταν νιώθει πως όλα στη ζωή του «γκρεμίζονται», τότε πρέπει να επιστρέψει στα βασικά, στην αναπνοή, για να μείνει όρθιος. Έτσι και στο μπάσκετ, μια ομάδα για να μπορέσει να σηκωθεί στα πόδια της, πρέπει να ξεκινήσει από την άμυνα, τα ριμπάουντ, την τρίπλα, την πάσα και το σουτ, τα βασικά του αθλήματος!

KEY PLAYER: Ιωάννης Παπαπέτρου

Ο Παπαπέτρου και φέτος, από τα πρώτα φιλικά παιχνίδια, φαίνεται ότι θα έχει τον ίδιο ρόλο, με σημαντικές αρμοδιότητες στην επίθεση. Εφόσον αυξήσει την αποτελεσματικότητά του και κυρίως συνδυάσει τα καλά νούμερα, με μια καλή χρονιά στην Euroleague για την ομάδα, τότε θα μπει στην κουβέντα ως ένα από τα top 3άρια της διοργάνωσης. Η παραμονή του πέρασε από χίλια μύρια κύματα, αλλά πλέον, χωρίς τον Hezonja στο ρόστερ, ο ίδιος θα είναι ο go-to-guy του Παναθηναϊκού. Οι απαιτήσεις έχουν αυξηθεί προς το πρόσωπο του και δείχνει ότι νιώθει άνετα με αυτό, όμως πλέον θα κριθεί πιο αυστηρά, καθώς δεν αρκεί μόνο η ατομική απόδοση, αλλά να έρθουν και καλύτερες ημέρες για τον ΠΑΟ στην Euroleague. Αν μέσω της ομαδικής βελτίωσης, καταφέρει να «σπρώξει» το τριφύλλι σε ένα καλύτερο πλασάρισμα και περισσότερες νίκες, σε σχέση με πέρυσι, τότε θα έχει κάνει ένα μεγάλο βήμα από το status της αναγνώρισης, σε εκείνο της καταξίωσης…  

MUST OR BUST: Kendrick Perry

https://www.youtube.com/watch?v=mjFdIWLmJ8U

Στο scouting report που είχα ετοιμάσει την περασμένη άνοιξη για τον παίκτη στη σελίδα https://redpointguard.com/ ,  τον φανταζόμουν ως Euroleague – ready guard, αλλά με back up ρόλο και κυρίως με καλούς off ball shooter σε σχήματα μαζί του. Μέχρι τώρα, τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει όπως έχει δομηθεί ο Παναθηναϊκός και ο Perry, παρά τις θετικές εμφανίσεις του στα φιλικά παιχνίδια, κινδυνεύει να «καεί» στο μέλλον, αναλαμβάνοντας το βάρος της οργάνωσης μαζί με τον Sant-Roos. Είναι guard με καλά στοιχεία και work ethic, αλλά παράλληλα αρκετά ασταθής και δεν έχει αγωνιστεί μέχρι σήμερα, σχεδόν στα 29 του, σε διοργάνωση υψηλού επιπέδου. Πέρυσι στην Cedevita έκανε breakout season, έχοντας ωστόσο καλούς στατικούς shooter δίπλα του, όπως ο Blazic, o Rion Brown και ο Perry Jones. Αν αντέξει το βάρος, τότε ίσως μιλάμε για μια από τις πιο value for money μεταγραφές της φετινής χρονιάς, αν όχι, ίσως οι πράσινοι ζήσουν ένα déjà vu της περασμένης σεζόν, με τα προβλήματα στον άσο.

MOTO: Επιστροφή στα βασικά, με τον κόσμο στο πλάι του

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ:

UNICS KAZAN

Επιστροφή στην Euroleague για την Unics μετά από 5 χρόνια και τίποτα δεν θυμίζει εκείνη την ομάδα, που είχε τότε για πρωταγωνιστή τον Keith Langford! Μετά την εποχή Πρίφτη, η Unics μπαίνει σε … ρυθμούς Perasovic, φιλοδοξώντας να γίνει μια Khimki, με την καλή έννοια! Μετά την περσινή της παρουσία στο Eurocup, όπου έκανε την υπέρβαση, αποκλείοντας στον ημιτελικό το φαβορί Virtus, η ομάδα από το Kazan, μπήκε δυναμικά στο μεταγραφικό παζάρι, «σπρώχνοντας» ζεστό χρήμα σε παίκτες από όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου.

Στα χαρτιά, το ρόστερ μοιάζει πολύ δυνατό και πλήρες, αλλά με μια δεύτερη ανάγνωση, στα μάτια μου, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Η Unics επένδυσε στην ποιότητα, με παίκτες που είτε είναι δοκιμασμένοι με επιτυχία στην Euroleague (L. Brown, Jekiri, Hezonja), είτε διαθέτουν ταλέντο να σταθούν, αν και rookie (Mayo, Brantley, Spissu). Και παρόλο που είμαι fan του Perasovic (δεν είναι μόνο η επιτυχία του με την Baskonia το 2016, αλλά και γενικά το impact του σε όσες ομάδες έχει βρεθεί), δεν ξέρω κατά πόσο αυτό το ετερόκλητο σύνολο, θα καταφέρει να δικαιώσει τις προσδοκίες.

Από την περσινή περιφέρεια, παρέμεινε ουσιαστικά μόνο ο Canaan, ένας scoring guard με μεγάλη θητεία στο ΝΒΑ, αλλά και έλλειμμα, όσον αφορά την αμυντική συνέπεια, το μέγεθος και τη σταθερότητα στην επίθεση. Το back court εμπλουτίστηκε από τον ταλαντούχο Ιταλό PG, Marco Spissu, ο οποίος «κόπηκε» στα ιατρικά από την Malaga, όμως του βγήκε σε καλό, βρίσκοντας θέση στην Euroleague. Και αν η απόκτηση του Zo Brown μοιάζει λογική, ως ένα ιδανικό συμπλήρωμα δίπλα του, δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον «πολύ» OJ Mayo, ο οποίος στην Κίνα βρήκε τον παλιό καλό του εαυτό μεν, η ηλικία του και η συνύπαρξη του με τους Hezonja, Canaan γεννούν αμφιβολίες δε. Αντίθετα, ο forward Brantley μοιάζει ιδανικό fit, συμπληρώνοντας σε όρους «ενέργειας» τον John Brown III, έναν από τους καλύτερους αμυντικούς της νέας διοργάνωσης!

Στη front line αποκτήθηκαν οι Jekiri, Vorontsevich, οι οποίοι εκτός από εμπειρία Euroleague, θα δώσουν σημαντικές λύσεις, ωστόσο απουσιάζει ένας ακόμη ψηλός, που θα αγωνίζεται κυρίως στο 4 και θα έχει καλό σουτ. Δεν γνωρίζω αν υπάρχει η σκέψη να πάρει λεπτά και ο Hezonja στη θέση σε κοντά σχήματα, αλλά σε κάθε περίπτωση κρίνεται επιτακτική η ενίσχυση στους forwards.

Συμπερασματικά, η Unics μοιάζει φαντασμαγορική ομάδα, αλλά ό,τι λάμπει δεν είναι πάντα χρυσός! Ο Perasovic έχει δείξει τη 2^η σεζόν του στην Efes, ότι μπορεί να «χάσει» τη διαχείριση ρόστερ με τόσο πλούσιο επιθετικό ταλέντο, αλλά μονοδιάστατους παίκτες. Οι εξαγγελίες κάνουν λόγο για μεγαλεπήβολους στόχους, που φθάνουν μέχρι τη συμμετοχή στα Ρ/Ο, αλλά δεν νομίζω ότι μια ομάδα με αρκετά one and done στοιχεία, από την πρώτη της κιόλας σεζόν θα καταφέρει τέτοια υπέρβαση, σε ένα τόσο ανταγωνιστικό περιβάλλον… Πιο πολύ μοιάζει ικανή για το καλύτερο και το χειρότερο, μια ομάδα που θα μπορεί να κερδίσει οποιονδήποτε, αλλά ταυτόχρονα να χάσει και από οποιονδήποτε.

KEY PLAYER: Mario Hezonja

O super Mario είναι το βαρόμετρο της Unics, εκείνος ο παίκτης, που όταν είναι στα «καλά» του, θα μπορεί να την ανεβάσει επίπεδο. Η περσινή του παρουσία στον Παναθηναϊκό έδειξε ότι είναι σε full φόρμα και έχει μεγάλο κίνητρο. Το επιθετικό ταλέντο και versatility του είναι top επιπέδου και απομένει να βελτιώσει τις επιλογές του, να δείξει χαρακτήρα ηγέτη και κυρίως να βάλει το «εγώ» κάτω από το «εμείς», προκειμένου να δικαιώσει τον ντόρο γύρω από το όνομά του και να οδηγήσει τη νέα του ομάδα σε μια επιτυχημένη σεζόν. 

MUST OR BUST: OJ Mayo

Ένα από τα πιο «βαριά» ονόματα που έχουν αγωνιστεί τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη είναι ο πάλαι ποτέ star του ΝΒΑ. Μετά τo ban που του επιβλήθηκε το 2018, λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών, ο Mayo ξεκίνησε την ανάκαμψη του από τα «χαμηλά», δεν το έβαλε κάτω. Οι στάσεις σε Πουέρτο Ρίκο και Ταϊβάν, καθώς και το πέρασμα από τη 2^η κατηγορία της Κίνας, προτού πέρυσι τον δούμε στην CBA, είναι δείγμα της θέλησής του, του κίνητρου που έχει, για να αποδείξει ότι δεν είναι «ξοφλημένος». Πράγματι, η παρουσία του στην Κίνα ήταν θετική, αλλά με την ηλικία να μην είναι πια σύμμαχος του και όντας μακριά από τον υψηλό ανταγωνισμό, για αρκετά χρόνια, η μετάβαση του στην Euroleague αποτελεί μεγάλο ρίσκο, το οποίο μεγαλώνει, βλέποντας πως έχει χτιστεί το ρόστερ της Unics… 

MOTO: Υψηλές βλέψεις με έμφαση στο ατομικό ταλέντο

ΜΕ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ: