Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα

Ο «Manolo» γράφει για την… κακή ήττα του Ολυμπιακού από τον Ερυθρό Αστέρα και το δίμηνο – Γολγοθάς που ακολουθεί για τους «ερυθρόλευκους».

Ότι το 2022 είχε μπει με το χειρότερο δυνατό τρόπο για τον Ολυμπιακό, δεν χρειαζόταν το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα για να το καταλάβουμε. Από τις αναμετρήσεις και τις ήττες με τη Φενερμπαχτσέ και τη Μακάμπι είχε φανεί ότι το … κλήμα ήταν στραβό, τόσο από την έλλειψη ενέργειας και έντασης της ομάδας, όσο και από τη φθίνουσα εικόνα της, όσο πέρναγαν τα λεπτά και από την έκταση της τελικής διαφοράς και στις δύο περιπτώσεις. Και αν στα δύο αυτά παιχνίδια υπήρχε το ελαφρυντικό ότι οι αντίπαλοι έδιναν το νυν υπέρ πάντων αγώνα για να ελπίζουν στη συνέχεια της διοργάνωσης, ενώ οι ερυθρόλευκοι ήταν πιο «χαλαροί» βαθμολογικά, αυτό δεν ίσχυε χθες…

Μετά από δύο σερί ήττες, ο Ολυμπιακός ήθελε να επανέλθει στα ροζ φύλλα, διατηρώντας το ΣΕΦ απόρθητο και βελτιώνοντας τη βαθμολογική του θέση, πριν το «πρόγραμμα φωτιά» που ακολουθεί. Για αυτό λοπόν, δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία οι απουσίες των Μακίσικ, Παπανικολάου και Πρίντεζη, για μια ομάδα που μας έχει συνηθίσει, μόλις πριν 2 χρόνια, σε μια δύσκολη για αυτήν καμπή, να κερδίζει την ΤΣΣΚΑ με τον Νικολαΐδη να έχει ρόλο και 8 διαθέσιμους παίκτες συνολικά. Χθες με τον Ερ. Αστέρα, απέναντι σε μια λιγότερο ποιοτική ομάδα, με συγκεκριμένες και περιορισμένες δυνατότητες, επιθετικά, οι ερυθρόλευκοι όχι μόνο δεν μπόρεσαν να επιβάλλουν την ανωτερότητά τους, έστω και με απουσίες, έστω και με τα …απόνερα του κορωνοϊού, αλλά επιβεβαίωσαν την κακή αγωνιστική τους κατάσταση και μπλέχτηκαν σε μια δίνη εσωστρέφειας, με τον προ μηνός ενθουσιασμό να δίνει τη θέση του πλέον στον προβληματισμό.

Για ένα ακόμη παιχνίδι, μετά την εμφάνιση των κρουσμάτων κορωνοϊού, ο Ολυμπιακός ήταν αγνώριστος, μια άλλη ομάδα από αυτή που βλέπαμε μέχρι το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό. Η αμυντική ένταση στα πρώτα λεπτά ήταν στο ναδίρ, με τον Ερ. Αστέρα να χτυπάει κάθε αμυντική αδυναμία των ερυθρόλευκων και με το ψηλό του σχήμα, με τα 3 φόργουορντ, κάτι αναμενόμενο σε μεγάλο βαθμό, να βρίσκει πρωταγωνιστές στα πρόσωπα των Ντόμπριτς και Άααρον Γουάιτ. Μετά το καλό ξεκίνημα της Σερβικής ομάδας, με το σκορ να είναι 2 - 10 στα πρώτα λεπτά, «φίδια άρχιζαν να ζώνουν» τους φίλους του Ολυμπιακού. Στην επίθεση παρά τα πολλά λάθη στο πρώτο δεκάλεπτο (6) και την αστοχία από μακριά, οι ερυθρόλευκοι προσπάθησαν να δείξουν υπομονή, βγάζοντας κάποιες συνεργασίες (πρόχειρα θυμάμαι ένα High low με Φαλ – Βεζένκοφ και ένα καλό passing game που κατέληξε σε εύστοχο τρίποντο από τη γωνία).

Ο Ντόρσει δεν ήταν σε καλή βραδιά και η είσοδος του Σλούκα κάπως φάνηκε να δίνει αέρα στον Ολυμπιακό, ο οποίος με ένα σερί 11 – 0 στα τελευταία λεπτά, κατάφερε να πάρει το προβάδισμα με 21 – 20, για να λήξει το πρώτο δεκάλεπτο, με το σκορ 21 – 22 υπέρ των φιλοξενούμενων. Το ξέσπασμα που όλοι περίμεναν δεν ήρθε ποτέ, με τους ερυθρόλευκους στη συνέχεια να είναι αρκετά νευρικοί, με κακές επιλογές στην επίθεση και αδυνατώντας να εκμεταλλευθούν το κακό επιθετικό διάστημα του Ερ. Αστέρα, ο οποίος μάλιστα ήταν αρκετά άστοχος και στα τρίποντα (τελείωσε με 6/18). Όμως, παίζοντας μεθοδικά και στοχευμένα στην επίθεση και ανανεώνοντας επιθέσεις με επιθετικά ριμπάουντ, τομέας που στοίχισε στο φινάλε στον Ολυμπιακό, ήλεγχε απόλυτα το ρυθμό.

Οι ερυθρόλευκοι είχαν ευκαιρίες να ξεφύγουν, αλλά στο 2^ο δεκάλεπτο είδαμε πολλές κακές πάσες (δύο από τον Λαρεντζάκη), που οδήγησαν σε εύκολα καλάθια για τους αντιπάλους, είδαμε να μην υπάρχουν λύσεις και να βγαίνουν φάσεις εκτός συνηθισμένου playbook (τρίποντο Έισι, καλάθι με πλάτη από Ζαν-Σαρλ). Αν μέχρι τότε το κλήμα ήταν στραβό, τότε το … έφαγε και ο γάιδαρος, όταν λίγο πριν το ημίχρονο, μετά το γκολ-φάουλ του Σλούκα, στην αλλαγή του υπήρξε ένας σχετικός εκνευρισμός.

Στην επανάληψη δεν είδαμε κάτι διαφορετικό. Ο Ολυμπιακός φαινόταν ανήμπορος να βάλει τον εαυτό του σε θέση οδηγού, ο Σλούκας ήταν άστοχος, ο Γουόκαπ δεν μπόρεσε για άλλο ένα παιχνίδι να απειλήσει από μακριά, ο Ντόρσει ήταν εκτός κλίματος αγώνα, μόνο οι Φαλ και Βεζένκοφ, ο πρώτος επικρατώντας στη ρακέτα και ο δεύτερος με μερικά μεγάλα σουτ και καλάθια, κράταγαν τον Ολυμπιακό στη διεκδίκηση του παιχνιδιού. Το σχήμα με τα τρία γκαρντ, έδινε θεωρητικά πλεονέκτημα στην επίθεση του Ολυμπιακού, αλλά όσο εκείνοι δεν έβρισκαν στόχο από μακριά (οι Σλούκας, Λαρεντζάκης, Γουόκαπ και Ντόρσει είχαν 3/20 συνολικά), τόσο αυτό το σχήμα γυρνούσε σε μπούμερανγκ στην άμυνα, χωρίς ποτέ να δοκιμαστεί ο Βεζένκοφ στο 3, όπου θα μπορούσε να προσφέρει σιγουριά στα ριμπάουντ, έχοντας στο 4, είτε τον Έισι, είτε τον Ζαν-Σαρλ.

Κάτι που τελικά έμελλε να το πληρώσουν οι ερυθρόλευκοι στο φινάλε του αγώνα, όταν το παιχνίδι κρινόταν στον πόντο και τρία χαμένα αμυντικά ριμπάουντ οδήγησαν σε δύο τρίποντα και άλλο ένα καλάθι, δίνοντας ανάσα και σημαντικούς πόντους στον Ερ. Αστέρα, την ώρα που είχε «κολλήσει». Οι επιλογές του Ολυμπιακού στην επίθεση δεν ήταν καλές, με βιαστικά σουτ, με τον Λαρεντζάκη να προσπαθεί να γίνει ήρωας και τελικά την ομάδα να είναι προβλέψιμη και εύκολη λεία στην άμυνα των Σέρβων.

Η ήττα αυτή, δεύτερη από τον Ερ. Αστέρα, ήταν ένα σκληρό χτύπημα για τον Ολυμπιακό, ο οποίος αφενός βλέπει τις Ζενίτ και Αρμάνι να ξεφεύγουν, αφετέρου, όπως είχαμε αναφέρει στο προηγούμενο κείμενο μας, τώρα πλέον θα πρέπει να κοιτάει πίσω του, καθώς εκτός από την Ούνιξ, οι Μονακό και Μπάγερν μοιάζουν φορμαρισμένες και έτοιμες για come back (έχει να ταξιδέψει σε αυτές τις δύο έδρες). Το επόμενο δίμηνο είναι «Γολγοθάς», ξεκινώντας από την επόμενη τριπλέτα αγώνων, με Ρεάλ, Μπασκόνια εκτός και την Εφές εντός έδρας. Στο εφιαλτικό και όχι απίθανο σενάριο 3 ηττών, βάσει της τωρινής του εικόνας, ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αναθεωρήσει τους στόχους του και από φαβορί για play off, θα καταντήσει outsider, που θα ψάχνει στη συνέχεια τον τρόπο να μπει στην 8αδα. Ο minimum στόχος της 1 νίκης θα φέρει μια σχετική ηρεμία, ενώ με 2 νίκες θα μπορεί να στέκεται πολύ καλύτερα στα πόδια του, επιστρέφοντας στο συντελεστή +3, ο οποίος είναι 2 νίκες πάνω από την 8^η θέση στην παρούσα φάση.

Σίγουρα δεν είναι ώρα για καταστροφολογία, ούτε για απόδοση ευθυνών, όσο μαίνεται η μάχη της πρόκρισης, αλλά δεν γίνεται να μην χτυπήσει δυνατά το ξυπνητήρι στους κόλπους της ομάδας. Δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, με τον Ολυμπιακό να είναι ξεκάθαρα έξω από τα νερά του στην επίθεση, άστοχος έξω από τα 6.75 μ. (χθες είχε 8/29 τρίποντα) και έχοντας χάσει την καλή του λειτουργία, με λιγότερες ασίστ και αρκετά λάθη, ούτε και η αδυναμία να χτίσει momentum μέσα από τη σκληρή του άμυνα. Απουσιάζει η συσπείρωση και το μαχητικό πνεύμα, το οποίο είχαμε δει όλους τους προηγούμενης μήνες. Ο Ολυμπιακός του Ιανουαρίου θυμίζει σύνολα περασμένων ετών, που εκτός έδρας, άφηναν το παιχνίδι να ξεφύγει, χωρίς να μπορεί να αντιδράσει και στο ΣΕΦ δεν μπορούσαν να επιβάλλουν το παιχνίδι τους και περίμεναν μόνο από ξεσπάσματα και καλές βραδιές επιθετικά να επικρατήσουν…

Κάπου φαίνεται να έχει χαθεί η συνοχή και η αγωνιστική ταυτότητα, όσο και αν σε ένα βαθμό οι αυτοματισμοί στην επίθεση και η αμυντική ένταση έχουν επηρεαστεί από την αποχή και τις απουσίες. Ωστόσο, αυτή είναι η νέα πραγματικότητα και οι ερυθρόλευκοι θα πρέπει να προσαρμοστούν, όπως κάνουν και οι υπόλοιπες ομάδες. Θα πρέπει το ατομικό καλό να μπει κάτω από το συνολικό. Δεν γίνεται ο καλύτερος σουτέρ αυτής της ομάδας, ο Βεζένκοφ με ποσοστό 41.3% στα τρίποντα στην Ευρωλίγκα να έχει μόνο 1 προσπάθεια ανά 7 λεπτά, ενώ π.χ. ο Λαρεντζάκης με 31.3% να έχει 1 προσπάθεια ανά 3.6 λεπτά συμμετοχής, έχοντας εκτελέσει συνολικά 83 τρίποντα, ενάντι 80 του Βεζένκοφ. Τυχαίο το παράδειγμα, αλλά ενδεικτικό ότι το πλάνο της ομάδας κάπου έχει χαθεί και επικρατεί «αναρχία» στην επίθεση στα τελευταία παιχνίδια.

Αν σε αυτά προστεθεί το γεγονός ότι οι λύσεις στη front line από τον πάγκο, είτε δεν χαίρουν εμπιστοσύνης, είτε δεν είναι σε θέση να ανταποκριθούν για πολλά ποιοτικά λεπτά, για διάφορους λόγους (αναφέρομαι σε Μάρτιν, Έισι και Ζαν-Σαρλ), τότε ο Ολυμπιακός θα έχει να διαχειριστεί και τη σωρευμένη κόπωση που σταδιακά θα επέρχεται στους Βεζένκοφ και Φαλ, που «τραβάνε το κουπί». Αν έχουν γίνει κάποια λάθη στη στελέχωση, τώρα είναι η ώρα να διορθωθούν, γιατί με τόσο «σφιχτό» rotation» στις θέσεις 4 – 5, δεν θέλω να σκέφτομαι καν το ενδεχόμενο κάποιου τραυματισμού…     

Αν ο Ιανουάριος παραδοσιακά είναι ένας ζοφερός μήνας για τους ερυθρόλευκους, ας ελπίσουμε ο Φεβρουάριος να είναι φέτος καλύτερος. Το υλικό είναι πιο ποιοτικό από κάθε άλλη χρονιά, υπάρχουν παίκτες με ηγετικά στοιχεία και ταλέντο, η ομάδα έχει δυναμική και προοπτική. Όμως στο παρελθόν έχουμε δει ομάδες να εκτροχιάζονται και αυτό είναι κάτι που πρέπει να αποφευχθεί και ο Ολυμπιακός να ανακάμψει άμεσα. Για όσους δεν είμαστε μέσα στην ομάδα, περιμένουμε το «εμείς» να μπει πάνω από το «εγώ», να κοιτάξουν όλοι το συνολικό καλό και να μην αδικηθούν οι προσπάθειες και οι κόποι από το καλό ξεκίνημα. Ο Ολυμπιακός έχει συνηθίσει να «ζει» για τις προκλήσεις και τις δύσκολες καταστάσεις και τη φετινή σεζόν, είναι η πρώτη φορά που καλείται να διαχειριστεί μια μεγάλη κρίση (μετά την εντός έδρας ήττα από τον ΠΑΟ στην Α1, όπου οι συνθήκες ήταν διαφορετικές). Στο χέρι όλων, από το τεχνικό επιτελείο, μέχρι τον τελευταίο παίκτη, είναι να βγάλει η ομάδα αντίδραση και να δείξει θέληση και «υγεία στη συνέχεια»…