Shot Clock: Ο Σπανούλης απλοποιεί το μπάσκετ της Εθνικής

 Το «Shot Clock» αναλύει τα συμπεράσματα του από την εικόνα της Ελλάδας στο Προολυμπιακό του ΣΕΦ και αναφέρει αυτά που περιμένει να δει ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων.

Μετά από 16 χρόνια η Εθνική Ελλάδος είναι και πάλι στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η Εθνική προκρίθηκε κερδίζοντας 4 ομάδες, οι 3 εκ των οποίων θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μέχρι και δύσκολες. Με έναν ρόστερ που δεν τρομάζει σε σχέση με αυτό που υπήρχε την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στους Ολυμπιακούς, ακόμα και με την Κροατία η οποία έδειξε να έχει την καλύτερη τακτική προσέγγιση, η Εθνική του coach Σπανούλη φάνηκε να είναι καλύτερη με σχετική άνεση.

Το νούμερο ένα στοιχείο που ξεχώρισε από αυτή την Εθνική, ήταν ο εξαιρετικός συσχετισμός ασίστ/λαθών, δείγμα της φιλοσοφίας του coach Σπανούλη, ένα στατιστικό που αποτελεί διαχρονικά δείγμα καλού μπάσκετ και την ίδια στιγμή ότι αυτή η ομάδα στοχεύει συνεχώς σε transition άμυνα και σε transition επίθεση. Και φυσικά η παρουσία του Γιάννη Αντετοκούνμπο, MVP του προολυμπιακού τουρνουά που ενώ δεν ήταν καν κοντά στο να είναι απόλυτα υγιής, έκανε το παιχνίδι πιο εύκολο για τους υπόλοιπους δημιουργώντας πολλά ελεύθερα σουτ. Ο Γιάννης αποτελεί την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στην Ελλάδα και όλες τις άλλες ομάδες. Μόνο οι ΗΠΑ και η Σερβία έχουν παίκτες αντίστοιχου επιπέδου. Πάμε να δούμε λοιπόν τι ξεχωρίσαμε από την Εθνική αλλά και τι περιμένουμε να δούμε ενόψει Ολυμπιακών Αγώνων.   

Ο Καλάθης και η παρουσία του δίπλα στον Γουόκαπ

Ο Καλάθης είναι ένας πραγματικός μαέστρος. Τελείωσε το τουρνουά με σχεδόν 11 ασίστ μέσο όρο, δείχνοντας ότι παίζει ίσως το πιο ώριμο μπάσκετ της καριέρας του. Το τρίποντο δεν θα είναι πάντα εκεί. Βέβαια στην Ευρωλίγκα φέτος σούταρε με 36% με τους αντιπάλους να τον αφήνουν αρκετά ελεύθερο, κάτι που σε συνδυασμό με τον Γιάννη στο παρκέ θα τον βρει ακόμα πιο ελεύθερο και έτσι μπορεί να τα βάλει. Ο coach Σπανούλης επέλεξε από νωρίς μαζί το δίδυμο Καλάθης-Γουόκαπ. Το πλάνο του ήταν ότι ενώ θα δυσκολευτώ στο σετ παιχνίδι, θέλω τους δύο καλύτερους γκαρντ μου στο παρκέ για να μπορώ να τρέξω στην transition επίθεση και να γυρίσω στην transition άμυνα. Και οι δύο αποτελούν  από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρωλίγκα όσον αφορά την μετάβαση από τη μία μεριά του γηπέδου στην άλλη. Επομένως, έχοντας μια τριάδα συμπεριλαμβανομένου και του Γιάννη δημιουργική και αμυντική, ανοίγεις και άλλα πράγματα στο παρκέ. Ένας λόγος για τον οποίο δουλεύει αυτό όπως είπε ο coach Σπανούλης, είναι ότι θέλω να σουτάρουν οι ψηλοί μου. Και εδώ έρχεται ο ρόλος του Γιώργου Παπαγιάννη και του Ντίνου Μήτογλου.

Ο Παπαγιάννης πρέπει να σουτάρει

Ο Σπανούλης θέλει τον Γιάννη στο roll και τους Παπαγιάννη-Μήτογλου στο pop. Και όντως αυτό συνέβη. Ο Παπαγιάννης τελείωσε το τουρνουά με 13π/5ρ/ σουτάροντας ταυτόχρονα 4 τρίποντα ανά παιχνίδι, δείγμα του πόσο έχει απελευθερωθεί από τον coach Σπανούλη. Ο Παπαγιάννης αυτό πρέπει να κάνει. Να παίζει pick and pop και να σουτάρει μέχρι η άμυνα να βγει και να προσαρμοστεί. Πρέπει να αποτελεί πλάνο επίθεσης για την Εθνική. Παρόλο που είναι η πρώτη φορά στην καριέρα του που σουτάρει τόσα τρίποντα, ο Παπαγιάννης έδειξε ότι πέρα από εύστοχος, δεν φοβάται να σουτάρει. Ταυτόχρονα τόσο ο Παπαγιάννης όσο και ο Μήτογλου με την ικανότητα τους να σουτάρουν μπορούν να κάνουν το έργο του Γιάννη πιο εύκολο. Για παράδειγμα σπάζοντας κάποιες ζώνες, βγάζοντας από τον Γιάννη τον μεγάλο φόρτο και την επαφή στο παιχνίδι του, κάτι που μας κάνει και πιο ευάλωτους αμυντικά.      

Ο όμιλος της Εθνικής

Αυστραλία, Ισπανία και Καναδάς. Αν εξαιρέσουμε από την συζήτηση τον Καναδά που λογικά πηγαίνει για μετάλλιο, η Εθνική ψάχνει μια νίκη που θα την βρει είτε με την Αυστραλία είτε με την Ισπανία. Βέβαια η πρώτη αναμέτρηση είναι απέναντι στον Καναδά. Κορμιά να κόψουν τον Γιάννη δεν υπάρχουν. Ένα παιχνίδι υψηλού ρυθμού απέναντι στον Καναδά δεν είναι κάτι που θες. Εξαιρετικοί αθλητές, μπορούν να βάλουν την μπάλα κάτω και μπορούν να σουτάρουν. Έχουμε κάποια θετικά υπέρ μας αλλά ο Καναδάς είναι από τις ομάδες που ξεχωρίζουν. Όσον αφορά την Ισπανία μπορεί το ρόστερ της να μην εντυπωσιάζει με πρώτη όψη όπως παλιά, αλλά όλοι ξέρουμε τι σημαίνει Ισπανία. Είναι μια ομάδα που μπορούμε να κοντράρουμε και κυρίως να πάμε σε γρήγορο ρυθμό, γιατί όπως και ο Καναδάς δεν έχει απάντηση στον Γιάννη. Τέλος η Αυστραλία δεν είναι η Αυστραλία που περιμένει κανείς. Λείπουν αρκετά μεγάλα ονόματα, και κυρίως  πολλοί παίκτες από το υπάρχον ρόστερ είναι στα τελευταία χρόνια της καριέρας τους. Ενώ έχουν τα κορμιά, δεν αποτελούν ομάδα με επιθετικό ταλέντο. Είναι μια ομάδα που δεν φημίζεται και ιδιαίτερα για το σουτ της αλλά ταυτόχρονα δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε καθώς αποτελείται από παίκτες με εμπειρία σε μεγάλα πρωταθλήματα. Η Εθνική μπορεί να προκριθεί ακόμα και αν οι περισσότεροι παρουσιάζουν τον όμιλο ως βουνό.