Ολυμπιακός: Always trust the process
Ο Μιχάλης Στεφάνου καταγράφει τις πρώτες εντυπώσεις από τον Ολυμπιακό και... υποδέχεται τον Ιγκνας Μπραζντέικις
Περνώντας τα φανάρια με... πορτοκαλί, ο Ολυμπιακός προσπαθεί να βάλει όσα περισσότερα κομμάτια στην θέση τους προλαβαίνει μέχρι την έναρξη των αγωνιστικών του υποχρεώσεων στο τέλος της εβδομάδας. ‘Οντας ο σύλλογος με τους περισσότερους παίκτες στο πρόσφατο Μουντομπάσκετ κι έχοντας ένα ρόστερ που περιμένει τον Ιγκνας Μπραζντέικις για να ολοκληρωθεί, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν το λες μεγάλο, είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να παρουσιαστεί απόλυτα έτοιμος σε αυτό το πρώτο κομμάτι της σεζόν, κατά το οποίο θα στηριχτεί στα υψηλά επίπεδα συνοχής που διατηρεί ως ομάδα.
Όταν, άλλωστε, η μόλις πρώτη σου συγκέντρωση με έναν σχετικά ικανοποιητικό βαθμό πληρότητας αποτελεί ταυτόχρονα και... πρόβα τζενεράλε, τότε αντιλαμβάνεσαι ότι τα χρονικά περιθώρια δεν είναι με το μέρος σου, άρα πρέπει να τρέξεις. Ο Ολυμπιακός έκανε στην Κύπρο την παρθενική του προπόνηση με άπαντες παρόντες, αλλά όχι και άπαντες έτοιμους, αφού σε αμφότερα τα φιλικά στην μνήμη του Νεόφυτου Χανδριώτη, ο Γιώργος Μπαρτζώκας στερήθηκε τους Μουσταφά Φαλ και Σακ ΜακΚίσικ. Επιπλέον, αρκετοί από τους παίκτες που αγωνίστηκαν υπολείπονται ακόμα σε αποθέματα ενέργειας, καθώς είτε κουβαλούν σημαντική καταπόνηση από τις καλοκαιρινές τους υποχρεώσεις (π.χ. Γουόκαπ, Παπανικολάου), είτε αντιμετώπισαν θέματα τραυματισμών (Γουίλιαμς-Γκος), είτε και τα δύο μαζί (Μιλουτίνοβ).
Από την άλλη, δεν γίνεται να μην αναγνωριστεί στους φιναλίστ της Euroleague η ικανότητα τους -ακόμα και σ' αυτή την δύσκολη κατάσταση που περιγράψαμε- να παρουσιάζονται στο παρκέ ως ομάδα κανονική με αρχές στο παιχνίδι τους και σταθερούς ρόλους, που όπως συμβαίνει με τις επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις, αλλάζουν απλώς οι πρωταγωνιστές που τους υποδύονται σε βάθος χρόνου. Ο Ολυμπιακός ξεκινά τη σεζόν με μια μίνιμουμ απόδοση που τον τοποθετεί αρκετά πάνω από γενικό μέσο όρο, αλλά για να υπολογίσουμε ποιο μπορεί να είναι το ταβάνι του θα πρέπει να περιμένουμε: Τόσο την επιστροφή όλων των παικτών του σε νορμάλ επίπεδα φυσικής κατάστασης, όσο φυσικά και την ένταξη της τελευταίας του προσθήκης, από την οποία θα καθοριστούν και τα όρια του τουλάχιστον στο επιθετικό κομμάτι. Γιατί αμυντικά, είναι βέβαιο ότι οι Πειραιώτες θα ξεχωρίζουν.
Η προσθήκη των Μιλουτίνοβ-Σίκμα καθώς και η παρουσία του καλύτερου αμυντικού σε σχέση με τον Σλούκα, Γκος θωρακίζουν ακόμη περισσότερο τις γραμμές άμυνας του Ολυμπιακού, την ώρα που Κάνααν και Λαρεντζάκης φαίνεται να ξεκινούν ακόμα πιο αποφασισμένοι να "δαγκώσουν" τους αντιπάλους τους. Ο Αμερικανός είτε του βγαίνει είτε όχι το εκτελεστικό κομμάτι του παιχνιδιού, ανασταλτικά έχει σταθεροποιήσει την αποτελεσματικότητά του πιέζοντας την μπάλα με μεγάλη ένταση, ενώ και ο Έλληνας διεθνής στον οποίο παρουσιάζεται φέτος η ευκαιρία να δείξει την ωριμότητά του και να αλλάξει level, έχει τις ικανότητες να εξελιχθεί σε αμυντικό σημείο αναφοράς. Όσο για τον Σέρβο δευτεραθλητή κόσμο, αποτελεί μια δεσπόζουσα, κυρίαρχη μορφή στο ζωγραφιστό και πάνω από την στεφάνη ικανή να αλλάξει το στάτους μιας ομάδας. Με χαμηλό βαθμό ετοιμότητας στην Κύπρο ο Μιλουτίνοβ σκέπασε τα καλάθια και στις δύο πλευρές του παρκέ.
Κατά τα λοιπά, οι επι μέρους εικόνες από τα δύο πρώτα 40λεπτα του Ολυμπιακού ήταν λίγο πολύ αναμενόμενες. Ο Άλεκ Πίτερς, στην επιτομή του "always trust the process", έγραψε νούμερα...Βεζένκοβ με το που πήρε τον χρόνο και τον χώρο του περσινού MVP. Προφανώς και δεν τίθεται ουδεμία σύγκριση μεταξύ των δύο παικτών, όμως λειτουργώντας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο η επίθεση του Ολυμπιακού συνεχίζει να δημιουργεί καλές προϋποθέσεις στον νέο κάτοχο της θέσης "4".
Η ποιότητα και ευφυΐα του Λουκ Σίκμα είναι στοιχεία πασίγνωστα, που δεν περιμέναμε να τον δούμε στον Ολυμπιακό για να τα διαπιστώσουμε. Ούτε φυσικά την επάρκειά του στην κάλυψη της θέσης "5", αν και όταν παραστεί ανάγκη, αφού με τους Φαλ-Μιλουτίνοβ υγιείς δεν περισσεύει χρόνος για άλλον. Η σωματοδομή, το άνοιγμα χεριών και το επιτόπιο άλμα του Σίκμα (δεν του φαίνεται αλλά το διαθέτει σε ικανοποιητικό βαθμό), μαζί φυσικά με την ικανότητά του να διαβάζει τις φάσεις, τον βοηθούν να ανταποκρίνεται και ως σέντερ, κάτι που εν μέρη εξηγεί την απόφαση του Γιώργα Μπαρτζώκα να μην αποκτήσει έξτρα ψηλό. Με διάθεση να χρησιμοποιήσει τον Παπανικολάου και στην θέση "4" και την ικανότητα του Μπραζντέικις να σταθεί από το "2" ως και το "4" υπό προϋποθέσεις, ο 58χρονος προπονητής, που ανέκαθεν εκδήλωνε την προτίμησή του στους πολυθεσίτες παίκτες, εμφανίζει ένα ρόστερ όχι πολυπρόσωπο, αλλά αρκετά ευέλικτο. Ουσιαστικά οι μόνοι παίκτες που δεν... κουνιούνται από τη θέση τους είναι ο Κανααν και οι δύο σέντερ.
ΙΓΚΝΑΣ ΜΠΡΑΖΝΤΕΪΚΙΣ, ΜΙΑ.... ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ
Η συμφωνία του Ολυμπιακού με την Ζαλγκίρις για τον Καναδολιθουανό άσο μαρτυρά ότι όσο κι αν Γιώργος Μπαρτζώκας φλέρταρε με την αμερικανική δεξαμενή, δεν μπόρεσε τελικά να απαρνηθεί το Νο1 ζητούμενο στις επιλογές του, που δεν είναι άλλο από την Euroleague εμπειρία. Αν προσπαθούσαμε να προσδιορίσουμε τον 24χρονο άσο επιγραμματικά, θα λέγαμε ότι πρόκειται για έναν aggressive iso σκόρερ με κάποιο ποστ απ παιχνίδι από το "2", όπου και βρίσκει μις-ματς. Στην ουσία είναι ένας σμολ φόργουορντ με μέγεθος, που μπορεί να αγωνιστεί και ως σούτινγκ γκαρντ, θέση στην οποία μάλλον θα τον δούμε αρκετά στον Ολυμπιακό. Ενα μοντέλο τύπου... Σαβόν Σίλιντς σε πιο πρώιμο στάδιο και με μικρότερη αμυντική συνέπεια.
Δεν είναι μια φαντεζί κίνηση από το ΝΒΑ όπως πολλοί περίμεναν, αλλά περισσότερο μεταγραφή ουσίας και προοπτικής. Βασικά, όσοι ξέρουν καλά τους ερυθρόλευκους, δεν πρέπει να ένιωσαν μεγάλη έκπληξη, όσον αφορά τα χαρακτηριστικά του. Ο Μπραζντέικις σε ένα χρόνο στην Ευρωλίγκα και παρά τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, έδειξε ότι είναι ένας έτοιμος πλάγιος, που μπορεί να δώσει 3&D λύσεις και να αποδώσει σε ένα περιβάλλον που στηρίζεται στο καλό passing game και στο σουτ.
Μια παρένθεση εδώ, καθώς μπορεί τα νούμερα του έξω από τα 6.75 μ. να μην εντυπωσιάζουν (σε καμία σεζόν της καριέρας του δεν έχει ξεπεράσει το 40%), ούτε να θεωρείται ο κλασικός σουτέρ, ωστόσο ο τρόπος με τον οποίο εκτελεί (το έδειξε και στο τελευταίο Μουντομπάσκετ) και η γενικότερη αίσθηση που αφήνει, δείχνουν ότι μπορεί να αποτελέσει μια σοβαρή απειλή από την περιφέρεια συμμετέχοντας σε ένα playstyle από το οποίο προκύπτουν ουκ ολίγα καλά σουτ.
Ο Μπραζντέικις μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ και να απειλήσει στο close out, καθώς του αρέσει να επιτίθεται στο καλάθι, χωρίς και σε αυτό το κομμάτι να είναι ο πιο αποτελεσματικός παίκτης. Γενικά στην επίθεση έχει αρκετές επιλογές στο οπλοστάσιο του, όντας πολυσύνθετος και με ικανότητα στην πάσα, κάτι που θα φανεί χρήσιμο στον Ολυμπιακό, ο οποίος τα τελευταία χρόνια στηρίζεται σε παίκτες που μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα σε ικανοποιητικό βαθμό, δίνοντας λύσεις στον προπονητή τους και χρησιμοποιώντας τους σε διάφορα σχήματα.
Εν κατακλείδι, ο βασικός στόχος στη σχέση Μπραζντέικις-Ολυμπιακού είναι για τον παίκτη να μάθει να λειτουργεί λίγο περισσότερο ως spot up πλάγιος και για τους Πειραιώτες να βρουν χώρο για να του δώσουν παιχνίδι απομόνωσης. Να κάνουν δηλάδη και οι δύο πλευρές από ένα βήμα που θα τους φέρει πιο κοντά...
Το μεγάλο ερώτημα παραμένει βέβαια ποιος θα είναι ο ηγέτης και ποιος ο παίκτης που θα παίρνει την μπάλα όταν «καίει». Οι φίλοι των ερυθρολεύκων περίμεναν ίσως έναν Μεσσία από το ΝΒΑ, ένα «όνομα» που θα τους έκανε να … παραμιλάνε! Όμως ο Ολυμπιακός είναι ένας οργανισμός που κοιτάει την ουσία και όχι να δημιουργήσει εντυπώσεις στο επικοινωνιακό κομμάτι. Έχει ορίσει ένα πλάνο και για την ώρα έχει κερδίσει το δικαίωμα να το εμπιστεύεται και να το ακολουθεί, χωρίς να παρεκκλίνει.
Και η αλήθεια είναι, πως όσο ελκυστική και αν ακούγεται η περίπτωση του κάθε Nunn και Davis, τόσο εμπεριέχει και ρίσκα, όπως της έλλειψης κινήτρου ή της μη προσαρμογής. Κυρίως του πώς ένας παίκτης προερχόμενος από ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον θα καταλάβει το εδώ παιχνίδι και θα είναι προσηλωμένος στους στόχους της ομάδας και όχι σε μια πιθανή επιστροφή του στο ΝΒΑ, γράφοντας ατομικά νούμερα…
Τα τελευταία χρόνια, άλλωστε, όσοι παίκτες ήρθαν στον Ολυμπιακό απευθείας από τις ΗΠΑ (Τόμπσον, Ριντ, Μπάλντγουιν) δεν κατάφεραν να αφήσουν τις καλύτερες εντυπώσεις. Το ίδιο συνέβη και στον ΠΑΟ με τον Γουέσλι Τζόνσον να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Υπό αυτό το πρίσμα και συνυπολογίζοντας το αγωνιστικό στυλ και την προοπτική του Μπραζντέικις, δεν μπορεί παρά αυτή η κίνηση να θεωρηθεί εξαιρετική για την εποχή, με τους ερυθρόλευκους να εξασφαλίζουν έναν παίκτη που μπορεί να υπηρετήσει τα «θέλω» του Μπαρτζώκα, ως ένα ακόμη πολύτιμο γρανάζι μιας έτσι κι αλλιώς αξιόπιστης μηχανής...