Η διπλή ανάγνωση του Super Cup και οι σταθερές

Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για την σημασία του πρώτου τίτλου της σεζόν, που θα κριθεί στην Ρόδο, καθώς και για τις… σταθερές αξίες στο ρόστερ του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Ένα από τα συνακόλουθα του “νόμου του Μέρφυ” λέει ότι “τίποτα δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται” κι αυτή ακριβώς η διαπίστωση πρέπει να γίνει ο οδηγός των -δικαιολογημένα- υπεραισιόδοξων φίλων του Ολυμπιακού για τη σεζόν που ετοιμάζεται να σηκώσει την αυλαία της.

Διότι μπορεί οι κινήσεις που έγιναν και το αξιοζήλευτο ρόστερ που εν τέλει δημιουργήθηκε να έχει σκορπίσει τον ενθουσιασμό, όμως οι “ερυθρόλευκοι” συνεχίζουν να υπόκεινται στους κανόνες που διέπουν κάθε ομάδα που φιλοδοξεί να επιβιώσει στον σκληρό ανταγωνισμό. Για να φτάσει ο πήχης σε επίπεδα… Ντουμπλάντις, πρέπει πρώτα να ξεπεραστούν χαμηλότερα, μα διόλου ευκαταφρόνητα ύψη.

Κάθε σύνολο, όσο πλήρες και ταλαντούχο κι αν είναι, οφείλει να ακολουθήσει με σοβαρότητα και υπομονή μια διαδικασία γεμάτη απαραίτητα κλισέ. Να ευθυγραμμιστεί σωματικά και πνευματικά, να αποκτήσει ρόλους, συνοχή και ομοιογένεια, να απαλλαγεί από αμφιβολίες και συναισθηματισμούς. Να χτίζει τη χημεία του, ενώ παράλληλα θα πρέπει να παίζει και να κερδίζει. Κι οι “ερυθρόλευκοι”, που την περασμένη Κυριακή ολοκλήρωσαν τα φιλικά, αλλά όχι και την προετοιμασία τους, καλούνται τώρα να ανταποκριθούν στην πρώτη υποχρέωση της σεζόν. Το Super Cup δεν αποτελεί κριτήριο για κανέναν, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει συνιστά στόχο.

Η offseason

H αλήθεια είναι ότι φετινή offseason κύλησε για την ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα πιο κοντά στα ισπανικά πρότυπα, με περισσότερη προπόνηση και σχετικά περιορισμένη αγωνιστική δράση. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, (αλλά και η Μπασκόνια) δεν δίνουν παρά ελάχιστα φιλικά και χρησιμοποιούν επίσημες διοργανώσεις όπως το “Super Copa”, τη “Liga Catalana”, το “Euskal Copa” κλπ, για να βρουν ρυθμό και να εντάξουν τους νέους παίκτες τους.

Ως εκ τούτου, αποτελέσματα όπως η πρόσφατη επικράτηση της Μάλαγα μόνο τυχαία δεν είναι. Μπορεί για τον έξω κόσμο το συγκρότημα του Ίμπο Ναβάρο να λογίζονταν ως αουτσάιντερ, αλλά εντός των τειχών χαρακτηριζόταν έως και φαβορί, καθώς εκτός της δεδομένης ποιότητάς του, βρισκόταν και σε πιο προχωρημένο στάδιο, μιας και ελέω intercontinental είχε ξεκινήσει νωρίτερα. Για τον ίδιο λόγο, άλλωστε, είχε φιλοδωρήσει με 33 πόντους την Μπασκόνια μια εβδομάδα νωρίτερα.

Αν, λοιπόν, βγάλουμε από εξίσωση το… γιορτινό ματς του ΣΕΦ με την Μακάμπι στη βραδιά του Γιώργου Πρίντεζη -όπως άλλωστε έκανε και ο ίδιος ο “Coach-B” σε πρόσφατες δηλώσεις του- τότε οι “ερυθρόλευκοι” συμμετείχαν σε μόλις τέσσερα φιλικά: Το “κεκλεισμένων των θυρών” με τον Ερυθρό Αστέρα, τα δύο στην Κρήτη με Βίρτους και Φενέρ και το τελευταίο στην Ιταλία με την Τράπανι. Θέλοντας και μη, λοιπόν, το διήμερο στην Ρόδο συμπεριλαμβάνεται στο κομμάτι της προετοιμασίας, ασχέτως αν εμπεριέχει και το “πρέπει” του αποτελέσματος.

Με τα όποια επίπεδα ετοιμότητας διαθέτει τη δεδομένη στιγμή, ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει να διεκδικήσει τον εν λόγω τίτλο και μαζί να εκμεταλλευτεί τα δύο 40λεπτα που θα του δοθούν στο παρκέ, αφού ο επίσημος χαρακτήρας της διοργάνωσης εξασφαλίζει παιχνίδια σαφώς υψηλότερης έντασης σε σχέση με όσα έχουμε δει ως τώρα.

Φαλ και Μιλουτίνοβ παραμένουν εκτός δράσης, γεγονός που δεν μας έχει επιτρέψει να ρίξουμε έστω και μία ολοκληρωμένη ματιά στο κόκκινο κάδρο, αλλά αμφότεροι έχουν βάλει πλώρη ώστε να είναι παρόντες στο πρώτο εντός έδρας ματς της Ευρωλίγκας (11/10 με Ζαλγκίρις).

Επί της ουσίας, η μη διαθεσιμότητα των δύο “πύργων”, σε συνδυασμό φυσικά με τα εντελώς ανόμοια επίπεδα φόρμας των υπολοίπων παικτών, καθιστούν ριψοκίνδυνη κάθε απόπειρα διεξαγωγής συμπερασμάτων από την υπάρχουσα εικόνα. ΟΚ, είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι επιλογές είναι περισσότερες και ποιοτικότερες, αρά μεγαλύτερη και η ευελιξία σε σχήματα και τρόπους παιχνιδιού, αλλά όλα αυτά παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο, αφού για την ώρα οι συνθήκες επιβάλλουν περισσότερο αδόκιμα σχήματα.

Ρίχνοντας μια ματιά στα ρόστερ των ομάδων της Ευρωλίγκας, o Ολυμπιακός φαίνεται να έχει το βαθύτερο κι αυτό είναι ίσως αποδειχτεί το μεγαλύτερο όπλο του στον μαραθώνιο που έρχεται. Από την άλλη, μια τόσο γεμάτη στελέχωση χρειάζεται περισσότερες ζυμώσεις ώστε να ομογενοποιηθεί, ιδίως αν μεσολαβούν και τραυματισμοί.

Ασφαλώς και η συσσώρευση επιθετικού ταλέντου οδηγεί πιο εύκολα την μπάλα στο καλάθι, όμως το ζητούμενο είναι να βρεθούν τα σχήματα εκείνα που θα προσφέρουν το βέλτιστο αποτέλεσμα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Κι αν για τέτοιου είδους σταθερές θα πρέπει να περιμένουμε αρκετά, αρκετές άλλες τις ξέρουμε ήδη.

Ο κομβικότατος Γουόκαπ που για την ώρα είναι ο μόνος που φαίνεται να ταιριάζει με όλα τα σχήματα στα γκαρντ, ο εκτελεστής Πίτερς που συνεχίζει να παραδίδει μαθήματα αρτιότητας στο σουτ, και φυσικά ο παντός καιρού MVP Βεζένκοβ που ξεκίνησε από ΄κει που το άφησε λες και δεν πέρασε ούτε μέρα, είναι μόνο μερικές από αυτές…