Ολυμπιακός – Το καλοκαίρι των Αγγελόπουλων

Ένα… ονειρώδες καλοκαίρι για τους φίλους του Ολυμπιακού, ολοκληρώνεται με την «βόμβα» Φουρνιέ.

Με το διαχρονικό και αειθαλές “Summer of ’69” ο Μπράιαν Ανταμς ανατρέχει στο καλύτερο καλοκαίρι της ζωής του και μαζί αναπολεί και εξυμνεί εκείνο το ξεχωριστό, το αλησμόνητο καλοκαίρι στην ζωή κάθε ανθρώπου. Ένα τέτοιο, μπορεί να αποδειχτεί για τους φίλους Ολυμπιακού το φετινό και μετά από χρόνια να το μνημονεύουν και να το αναπολούν με παρόμοια νοσταλγία. Να μιλούν για το περιβόητο “Καλοκαίρι του ’24” όταν στη συμπλήρωση των 100 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου, η ομάδα μπάσκετ παρουσίασε την πιο ποιοτική, την πιο ταλαντούχα, την πιο πλήρη στελέχωση της ιστορίας της.

Θα έχουν να θυμούνται την μεγάλη επιστροφή του Σάσα Βεζένκοβ, ο οποίος ένα χρόνο μετά την μεταπήδησή του στο ΝΒΑ και παρά το ασφυκτικό πρέσινγκ του Παναθηναϊκού, επέστρεψε στο μπασκετικό του σπίτι με ένα ηγεμονικό πενταέτες συμβόλαιο, δίνοντας το σύνθημα της μεγάλης αντεπίθεσης. Θα έχουν να θυμούνται τις διόλου ευκαταφρόνητες προσθήκες των Τάιλερ Ντόρσεϊ και Λούκα Βιλντόσα, αλλά και του μεγάλου άτυχου Κίναν Εβάνς. Και φυσικά, θα θυμούνται ότι μόλις μπήκε ο Σεπτέμβρης κι ενώ εκείνοι ήρεμοι και αμέριμνοι ανάλωναν τις σκέψεις τους στο πώς θα βγουν τα σχήματα ώστε να έχουν όλοι τον χρόνο και τον ρόλο που τους αρμόζει, έσκασε και η πλέον αναπάντεχη “βόμβα” με τον Εβαν Φουρνιέ.

Έναν από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ΝΒΑερς της τελευταίας 10ετίας. Έναν παίκτη του οποίου η κλάση υπερβαίνει κατά πολύ τα ευρωπαϊκά όρια και που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα βλέπαμε στα μέρη μας πριν από τα βαθιά μπασκετικά του γεράματα. Έναν πολυεπίδεδο σκόρερ, που κουβαλάει στην φαρέτρα του βέλη για κάθε πιθανό στόχο. Εναν θρασύ game changer, έναν επιβλητικό pick n roll χειριστή, έναν δολοφονικό σουτέρ, μια ηγετική προσωπικότητα. Ενα χαρισματικό χαμαιλέοντα που ενώ μας έχει αφήσει με την εντύπωση ότι παίζει κυρίως με την μπαλα στα χέρια, ανταποκρίνεται εξαιρετικά και σε οφ μπολ ρολους, γεγονός που τον καθιστά ακόμα πιο χρήσιμο στη motion επιθεση του Ολυμπιακού.

Το τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο ο Φουρνιέ, το έχει δείξει η τεράστια διαδρομή του και φυσικά θα έχουμε την ευκαιρία να το σχολιάζουμε καθόλη τη διάρκεια της χρονιάς. Η ένταξη του στo ευρωπαϊκό στυλ, η ανταπόκρισή του στις επιταγές της σκληρής Ευρωλίγκας και φυσικά το ταίριασμά του στο σύνολο των Πειραιωτών είναι παράμετροι με τεράστιο ενδιαφέρον, αλλά δεν μπορούν να απαντηθούν ούτε προκαταβολικά, ούτε θεωρητικά. Σύμφωνα, άλλωστε, με το στάτους του την τελευταία διετία και ιδίως τον παροπλισμό του από τον κόουτς Τιμποντό στη Νέα Υόρκη, δεν περιμένουμε να τον δούμε αμέσως σε κατάσταση απόλυτης ετοιμότητας. Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο του κίνητρο να αποδείξει ότι βρίσκεται ακόμα στα prime του, σε συνδυασμό με το κορυφαίο πρόγραμμα του Ολυμπιακού, είναι βέβαιο ότι θα τον βοηθήσουν να… ξεσκουριάσει το ταχύτερο δυνατό.

Το σημαντικότερο είναι, ότι ο ο ίδιος ο Φουρνιέ επέλεξε τον Ολυμπιακό ως το κατάλληλο περιβάλλον για να αναγεννηθεί. Εκείνος έριξε τις πρώτες γέφυρες μέσω του καλού του φίλου Μουσταφά Φαλ, πριν από περίπου δύο εβδομάδες, επιβεβαιώνοντας έτσι, ότι η προ διετίας εκδήλωση της επιθυμίας του να φορέσει μια μέρα τα ερυθρόλευκα δεν ήταν… λόγια του αέρα. Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή ένας παίκτης τέτοιου βεληνεκούς έδειχνε σαφή προτίμηση στους “ερυθρόλευκους”, λειτούργησε καταλυτικά στην απόφαση τους να τον αποκτήσουν, έστω κι αν το ρόστερ τους ήταν ήδη γεμάτο. Αποτέλεσε την έξτρα ώθηση που πάντα χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις υπερβάσεων. Εκείνη την λεπτομέρεια στο σενάριο που κάνει την ιστορία μοναδική κι εμφανίζει έναν μακρινό αστέρα του παγκόσμιου μπάσκετ ν’ ανοίγει το νέο κεφάλαιο της καριέρας με τον πιο οικείο τρόπο: “Η μέρα που σας έλεγα είναι σήμερα”.

Κι οι αδερφοί Αγγελόπουλοι, που δεν ήθελαν και πολύ για να… ξαναμπούν στην πρίζα, “ψήθηκαν” αμέσως στην ιδέα του Γάλλου παιχταρά. Άνοιξαν δίαυλο επικοινωνίας μαζί του και μόλις ο Γιώργος Μπαρτζώκας άναψε το πράσινο φως, τίναξαν ξανά την μπάνκα στον αέρα κι έβαλαν το απόλυτο κερασάκι στην ερυθρόλευκη γενέθλια τούρτα Μη λογαριάζοντας τίποτα μπροστά στην βέλτιστη εκδοχή της ομάδας σε μια σεζόν ορόσημο (και σε αυτές που θα την ακολουθήσουν). Δημιουργώντας ένα αξιοζήλευτο ρόστερ, σπάνιας πληρότητας και ποιότητας και ταυτόχρονα μια ανεπανάληπτη προσμονή για την έναρξη των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Μα πάνω απ’ όλα δείχνοντας αντανακλαστικά και υψηλό αίσθημα ευθύνης, μπροστά στις ανάγκες που δημιούργησε το φινάλε της περσινής σεζόν και τις οποίες είχαμε αμέσως εντοπίσει και αναλύσει, προβλέποντας ουσιαστικά, ότι η τρέχουσα μεταγραφική περίοδος ήταν μάλλον αδύνατον να μην συνοδευτεί από κάποιες πολύ πολύ δυνατές κινήσεις.

Οι ιδιοκτήτες της ΚΑΕ δεν αφουγκράστηκαν απλώς τα “θέλω” του κόσμου και τις απαιτήσεις της εποχής. Ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και κυριαρχώντας ξεκάθαρα στην φετινή off season, στέλνουν την ομάδα τους στην αφετηρία ως το… γκανιάν της κούρσας. Το τι θα συμβεί από τον πρώτο καλπασμό κι έπειτα, δεν μπορεί κανείς να το προβλέψει με σιγουριά, όμως το γεγονός ότι άπαντες στον οργανισμό νιώθουν ότι ο Ολυμπιακός θα ριχτεί στην μάχη με το καλύτερο δυνατό εξοπλισμό, αποτελεί τεράστιο λόγο συσπείρωσης. Χωρίς περιθώρια για αμφιβολίες και συζητήσεις σχετικά με το αν έγινε το καλύτερο δυνατό. Δίχως, απωθημένα να καιροφυλακτούν και να ξεπηδούν σαν ζιζανια, πάντα στις δύσκολες στιγμές.

Το φετινό καλοκαίρι δεν εξασφάλισε την επιτυχία του Ολυμπιακού. Εξασφάλισε όμως το πιο παθιασμένο, το πιο καθολικό, το πιο ανένδοτο κυνήγι της έβερ…

ΥΓ. Η απόκτηση του Φουρνιέ και η ταυτόχρονη παρουσία του στο ρόστερ με παίκτες όπως ο Ντόρσεϊ και ο Βιλντόσα αποδεικνύουν περίτρανα ότι ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι ένας προπονητής που εξελίσσεται και προσαρμόζει την φιλοσοφία του ανάλογα με τις τάσεις της εποχής. Οτι λειτουργεί μακριά από τις αγκυλώσεις και τους δογματισμούς που συχνά πυκνά του χρεώνουν κι ότι λατρεύει τις νέες προσκλήσεις. Από το ότι δεν θέλει 7footers και μεγάλα ρόστερ, μέχρι ότι αποφεύγει παίκτες με εγωισμό και προσωπικότητα (επειδή δήθεν δεν πρέπει να τον υπερβαίνει κάνεις), έχει διασύρει χρόνο με τον χρόνο όλες τις βλακώδεις θεωρίες που τον συνοδεύουν. Εκτός από εκείνη που ίδιος όρισε για το εαυτό του στην τελευταία του συνέντευξη: Ότι είναι λάτρης του ταλέντου…