Ζήτημα ισορροπίας

Με το που τελείωσε η περσινή σεζόν, άπαντες συμφώνησαν ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν κάποιες δυνατές κινήσεις, ώστε να βελτιώσει την εικόνα του -ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι- και γενικότερα να διευρύνει ποιοτικά και ποσοτικά τη στελέχωσή του.

Χρειαζόταν σοβαρές… ενέσεις μπετόν στο οικοδόμημά του, αλλά σε καμία περίπτωση κατεδάφιση και χτίσιμο από την αρχή. Διότι ήταν έτσι κι αλλιώς μια πολύ καλή ομάδα, που απλά κάτι της έλειπε.

Ο Ολυμπιακός διαθέτει μια σπουδαία ραχοκοκαλιά, που του προσφέρει ισορροπία, σταθερότητα κι έχει γράψει ουκ ολίγα χιλιόμετρα στην ελίτ του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Παίκτες με εμπειρία, προσωπικότητα και πολύ ιδιαίτερες ικανότητες που καταφέρνουν να συνεργάζονται άψογα κάτω από την ίδια φιλοσοφία και να παράγουν ένα μπάσκετ που κατά τεκμήριο δύσκολα αντιμετωπίζεται. Μπορεί, λοιπόν, οι σπουδαίες αφίξεις του καλοκαιριού να έστρεψαν -δικαίως- τους προβολείς πάνω τους και να προκάλεσαν ενθουσιασμό, όπως, όμως, έλεγε κι ο… θρυλικός Μιγιάγκι στο Karate Kid “πρώτα μαθαίνεις να στέκεσαι και μετά να πετάς”. Κι ο Ολυμπιακός έχει όλα τα φόντα να πετάξει, ακριβώς επειδή ξέρει να στέκεται…

Το παιχνίδι με την Αρμάνι Μιλάνο στο ΣΕΦ δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια υπενθύμιση των βασικών αρχών του αθλήματος. Για την ομαλή λειτουργία μιας μηχανής, ένα γρανάζι είναι εξίσου σημαντικό με το πιο πολύπλοκο εξάρτημα, ως εκ τούτου η επιστροφή του Φαλ στη δράση βοήθησε ώστε ο Ολυμπιακός να δουλέψει πολύ καλύτερα. Ο Γάλλος δεν βρίσκεται ακόμα στο 100% καθώς προέρχεται από σημαντική αποχή, όμως τα 12 και κάτι λεπτά που αγωνίστηκε ήταν αρκετά ώστε να ομαλοποιηθεί σημαντικά το παιχνίδι των ερυθρόλευκων. Λόγω της παρουσίας του, η ερυθρόλευκη άμυνα ήταν εξαρχής συμπαγής (η Αρμάνι ξεκίνησε το ματς με 0/7 σουτ), ο Βεζένκοβ βρήκε αμέσως μπάλες και πεδίο δράσης (γεγονός που τον βοήθησε να μείνει ζεστός σε όλο το ματς), ενώ και ο Γουόκαπ έχοντάς τον ως σκαλοπάτι στην επίθεση και ως κάλυψη στα μετόπισθεν, πραγματοποίησε μια εξαιρετική εμφάνιση απόλυτα εναρμονισμένη με τον ρόλο του.

Καλώς ή κακώς, τον Ολυμπιακό βοήθησε τρόπον τινά και η απουσία που είχε στα γκαρντ. Χωρίς τον Γκος το ροτέισον απλοποιήθηκε αρκετά, αφού Βιλντόσα και Γουόκαπ μοιράστηκαν τη θέση “1”, Φουρνιέ και Ντόρσεϊ έμειναν στο “2”, Σακ και “Παπ” στο “3” κ.ο.κ. Οι σχηματισμοί έγιναν πιο ξεκάθαροι, με την πρώτη πεντάδα, που κατά τα 4/5 της ξέρει να παίζει μαζί με κλειστά ματιά, να ανοίγει εντυπωσιακά το ματς και τη δεύτερη να δίνει ένα διαφορετικό τόνο και να αναδεικνύει τους δικούς της πρωταγωνιστές.

Όπως και να το κάνουμε, η ανασφάλεια είναι δύσκολος αντίπαλος για κάθε παίκτη και οι περισσότεροι λειτουργούν πολύ καλύτερα όταν γνωρίζουν ότι η παραμονή τους στο παρκέ δεν είναι υπό αμφισβήτηση και κυρίως ότι δεν θα εξαρτηθεί από μια-δυο φάσεις επειδή στον πάγκο υπάρχει πλειάδα επιλογών. Από την άλλη, το ευρωπαϊκό μπάσκετ στους ρυθμούς και στα επίπεδα έντασης που παίζεται στο υψηλό του επίπεδο, επιτάσσει πληρότητα και μεγάλο εύρος ρόστερ. Κάπου εκεί, λοιπόν, πρέπει να βρεθεί ο τρόπος ώστε να ισορροπήσουν η διαθεσιμότητα σε λύσεις με την κατανομή των ρόλων.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας πήγε ουσιαστικά σε βασικό ροτέισον 9-10 παικτών και αμέσως τα καλά διαστήματα της ομάδα του αυξήθηκαν. Ο Ολυμπιακός κέρδισε επιμέρους και τα τέσσερα δεκάλεπτα, δείγμα ότι τα νεκρά του διαστήματα ήταν περιορισμένα, ενώ σε μια βραδιά δεν πήρε ιδιαίτερα πράγματα από τους SG του (ο Φουρνιέ ήταν άστοχος -αν και είχε σωστές επιλογές- και ο Ντόρσεϊ δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του παιχνιδιού), κατάφερε να σκοράρει σχεδόν 90 πόντους, έχοντας μάλιστα εξαιρετικά ποσοστά.

Το κάθετο παιχνίδι του ΜακΚίσικ έδωσε στους “ερυθρόλευκους” τεράστιο πλεονέκτημα, ενώ η πληθωρική παρουσία του Παπανικολάου λειτούργησε ως δικλείδα ασφαλείας σε όλα τα καίρια σημεία της αναμέτρησης. Αμφότεροι -όπως έχουμε εξηγήσει κατ’ επανάληψη στο “Αιώνιο Podcast”- παραμένουν κομβικοί για την ισορροπία των “ερυθρόλευκων” και δεν αποκλείεται φέτος που φαινομενικά υπάρχει μεγαλύτερος ανταγωνισμός στη θέση τους, ο ρόλος τους να είναι τελικά αναβαθμισμένος.

Γενικότερα, η παλιά φρουρά του Ολυμπιακού καθοδηγούμενη από τον ασυναγώνιστο Σάσα Βεζένκοφ άφησε το στίγμα της κι ανέδειξε το στοιχείο της συνοχής, που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε πόσο χαρακτηρίζει τον συγκεκριμένο οργανισμό. Οι Πειραιώτες έκαναν το 2/2 στο ΣΕΦ και πλέον ετοιμάζονται για τη δεύτερή τους απόπειρα στην Κωνσταντινούπολη.

ΠΟΛΥ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟ ΤΟ ΜΑΤΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΦΕΣ

Το εμπόδιο της Αρμάνι, που η αλήθεια είναι ότι προβληματίζει με τον τρόπο που έχει δομηθεί -ιδιαίτερα στην περιφέρεια- από τον Μεσίνα, ξεπεράστηκε σχετικά εύκολα, όμως το εμπόδιο που ακολουθεί είναι σαφώς υψηλότερο. Τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή, η Εφές αποτελεί ένα αξιόμαχο σύνολο με πληθώρα επιλογων. Πρόκειται για ένα μείγμα γνώσης της διοργάνωσης και φρεσκάδας από τον …έξω κόσμο, που βάζει πολύ δύσκολα στους αντιπάλους του, έστω κι αν ακόμα δεν έχει δείξει σε καμία περίπτωση τις οριστικές του δυνατότητες.

Από το μικρό δείγμα που υπάρχει βλέπουμε ότι είναι μια ομάδα με μέγεθος, που σκοράρει, αλλά και δέχεται πάνω από 80 πόντους, σουτάρει με καλό ποσοστό στο δίποντο, αλλά όχι τόσο στο τρίποντο, πηγαίνει στο επιθετικό ριμπάουντ, προκαλεί αρκετά λάθη στον αντίπαλο και είναι πρώτη στα κοψίματα. Οτούρου και Πουαριέ της δίνουν μεγάλη ισχύ κοντά στο καλάθι, ο Μπράιαντ έχει ξεκινήσει εξαιρετικά τη σεζόν, Νουόρα και Στάνλεϊ Τζόνσον εξελίσσουν την προσαρμογή τους από παιχνίδι σε παιχνίδι και ο Λάρκιν που ακόμα δεν έχει ανεβάσει στροφές, είναι πάντα Λάρκιν.

Αν οι Πειραιώτες καταφέρουν να προστατέψουν το ζωγραφιστό τους με μεγαλύτερη επιτυχία σε σχέση με την πρώτη του επίσκεψη στη γειτονική χώρα (τους έλειπε, βέβαια, ο Φαλ) και να διατηρήσουν ένα ικανοποιητικό ρυθμό στην επίθεση, βρίσκοντας και πάλι καλά σουτ από την περίμετρο θα έχουν σοβαρή τύχη να τα καταφέρουν.