Οι αισιόδοξες νότες μιας μονότονης βραδιάς
Παραμονές την αναμέτρησης του Ολυμπιακού με την Ζαλγκίρις, o Αντρέα Τρινκιέρι παρομοίασε τον Σάσα Βεζένκοβ με τον Κλέι Τόμπσον, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να τονίσει τη μοναδική ικανότητα του φόργουορντ του Ολυμπιακού να είναι αποτελεσματικός χωρίς τη χρήση ντρίμπλας.
Το βράδυ της Παρασκευής στο παρκέ του ΣΕΦ, εκείνος του απέδειξε ότι μπορεί να τα καταφέρει ακόμα και χωρίς τη χρήση… σουτ, αφού με μόλις πέντε προσπάθειες εντός πεδιάς οδήγησε την ομάδα του στη νίκη και παράλληλα αναδείχτηκε MVP της αγωνιστικής στην Ευρωλίγκα.
Σε 24′ συμμετοχής ο Βεζένκοβ κατέγραψε 30 pir, κάνοντας όχι αυτό που ξέρει, αλλά αυτό που χρειαζόταν για να έρθει η νίκη. Σε μια βραδιά που οι “ερυθρόλευκοι” απώλεσαν σχεδόν το 40% των αμυντικών ριμπάουντ που διεκδίκησαν (19 από τα 49), ήταν η πλέον σταθερή αξία τους στον συγκεκριμένο τομέα. Έφθειρε τους αντιπάλους του (όσο κι αν γκρινιάζει ο Ιταλός κόουτς, τα φάουλ που κέρδισε ήταν όλα καθαρά), έβαλε τις βολές και το πιο κρίσιμο καλάθι του ματς και στο τέλος είπε την ωμή αλήθεια: “Στα χαρτιά έχουμε προοπτική, αλλά δεν βοηθάει μόνο να το λέμε, πρέπει να το δείχνουμε κιόλας”.
Και πράγματι, το ασυναγώνιστο πρώτο δεκάλεπτο του Ολυμπιακού με την άριστη αμυντική λειτουργία και την μετουσίωσή της σε εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο, αντί να γίνει το θεμέλιο για μια ξεκούραστη κι εμφατική νίκη, εξελίχθηκε σε φωτεινή εξαίρεση ενός κουραστικού και δυσκίνητου ματς, που πλάκα πλάκα, δεν ήθελε και πολύ να ξεγλιστρήσει από τα ερυθρόλευκα χέρια. Η δεύτερη περίοδος εξελίχθηκε σε ρεσιτάλ λαθών που αποσυντόνισαν άμυνα κι επίθεση, δίνοντας την ευκαιρία στους φιλοξενούμενους να συνέλθουν από το αρχικό σοκ, να πλησιάσουν στο σκορ και να αρχίσουν να καλλιεργούν στο μυαλό τους την ιδέα μιας μεγάλης απόδρασης.
Όσο οι “ερυθρόλευκοι κωλυσιεργούσαν”, με τους γκαρντ τους να παραμένουν παθητικοί, διστακτικοί και φλύαροι και το δίδυμο Ράιτ – Πετρούσεφ σε ρηχά νερά, τόσο η Ζαλγκίρις γινόταν όλο και πιο ενοχλητική. Με μεγαλύτερη ένταση, πια, στην άμυνά τους και βρίσκοντας μέσα στην περιφερειακή αστοχία τους κάποια μεγάλα σουτ, οι Λιθουανοί έβαλαν ξαφνικά τους αντιπάλους τους σε μια εντελώς απρόσμενη κατάσταση πίεσης. Όταν από το πρώτο ημίχρονο συμπεριφέρεσαι σαν να έχουν τελειώσει τα πάντα και τρία λεπτά πριν το τέλος βλέπεις τη διαφορά να πέφτει στους 5 (και λίγο αργότερα στο καλάθι), δεν θέλει και πολύ να σαστίσεις.
Ο Ολυμπιακός δεν πλήρωσε την αναβλητικότητά του, αλλά διαπίστωσε ότι βρίσκεται μακριά από το επιθυμητό σημείο τόσο σε ό,τι έχει να κάνει με την αγωνιστική του κατάσταση, όσο και με την πνευματική. Γεγονός λογικό και αναμενόμενο, που δεν χρειάζεται να τον προβληματίζει, αλλά οφείλει να τον κρατάει σε εγρήγορση ενόψει της γεμάτης από παιχνίδια, μα όχι κι από προπονήσεις συνέχεια.
Φυσικά, μια νίκη στην Ευρωλίγκα δεν μπορεί ποτέ να υποτιμηθεί επειδή, απόδοση του Ολυμπιακού δεν κυμάνθηκε σε επίπεδα ανάλογα με τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει το ρόστερ του. Εκείνο που πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει είναι ότι η διαδικασία που περνάει μια ομάδα μέχρι να αποκτήσει σώμα, ομοιογένεια, κώδικες επικοινωνίας και σταθερούς σχηματισμούς, δεν επισπεύδεται ανάλογα με το μέγεθος των ονομάτων της. Ίσα ίσα, όσο πιο ταλαντούχο το ρόστερ, όσο πιο ισχυρές οι προσωπικότητες που το απαρτίζουν, τόσο πιο δύσκολο να βρεθούν στην ίδια σελίδα.
Από ‘κει και πέρα, η γενικά άνοστη εμπειρία του χθεσινού δείπνου, εμπεριείχε και κάποιες επιμέρους γευστικές εκρήξεις, με σημαντικότερη την σταθερά της άμυνας. Με εξαίρεση την τελευταία περίοδο, οι παίκτες του Γιώργου Μπαρτζώκα διατήρησαν την συγκέντρωση τους στο ανασταλτικό κομμάτι, είχαν σωστές τοποθετήσεις και υποχρέωσαν την Ζαλγκίρις σε πολύ χαμηλό ενεργητικό. Ο Κώστας Παπανικολάου ήταν εμφανώς βελτιωμένος και καθοριστικός, με σημαντική συνεισφορά σε αμφότερες τις πλευρές του παρκέ.
Πάντως, οι πιο αισιόδοξες νότες της βραδιάς ήταν …τρικολόρ και προήλθαν από την απόδοση του Εβάν Φουρνιέ κι από τα λίγα λεπτά που πάτησε παρκέ ο Μουσταφά Φαλ. Ο πρώτος πήρε πρωτοβουλίες, έδωσε κομβικούς πόντους και βοήθησε στο ριμπάουντ, ενώ έδειξε να δένει με τον Βεζένκοφ και να λειτουργεί καλά με τον Λούκα Βιλντόζα (όσα λεπτά συνυπήρξαν στο παρκέ το επιμέρους σκορ ήταν 34-17). Ο δεύτερος, στα μόλις 6′ που αγωνίστηκε πρόλαβε να δημιουργήσει τέσσερα ελεύθερα σουτ από τις γωνίες, δείγμα του πόσο μπορεί να ξεκλειδώσει την επίθεση του Ολυμπιακού -και ειδικότερα τα βαριά όπλα όπως ο Βεζένκοφ, ο Φουρνιέ κι ο Πίτερς– η παρουσία του.
Το γαλλικό δίδυμο είναι πλέον εδώ, κι όπως τραγουδάει ο Jean Louis Aubert στο πολύ όμορφο “Demain sera parfait” (το αύριο θα είναι τέλειο), υπόσχεται πολύ καλύτερες μέρες στον Ολυμπιακό…