Υπερδυνάμεις δύο, Βεζένκοφ ένας!
Στον τελικό της Ρόδου δεν είδαμε παρά ένα εντυπωσιακό trailer από την επική σεζόν που μας υπόσχονται ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δύο πραγματικές υπερδυνάμεις, γεμάτες ταλέντο, προσωπικότητες βάθος και δίψα για μάχη μέχρις εσχάτων κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωπες.
Στον τελικό της Ρόδου δεν είδαμε παρά ένα εντυπωσιακό trailer από την επική σεζόν που μας υπόσχονται ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός. Δύο πραγματικές υπερδυνάμεις, γεμάτες ταλέντο, προσωπικότητες βάθος και δίψα για μάχη μέχρις εσχάτων κάθε φορά που βρίσκονται αντιμέτωπες.
Σε μια χρονική περίοδο που καμία ομάδα δεν είναι έτοιμη, ούτε φυσικά γνωρίζει πόσο ψηλά θα φτάσει το ταβάνι της, οι “αιώνιοι” μας πρόσφεραν -πάρα τις σημαντικότατες απουσίες τους- μια χορταστική μάχη που κρίθηκε στις λεπτομέρειες. Περισσότερο απ΄όλα μας έκαναν να ανυπομονούμε για την επόμενη και την μεθεπόμενη, καθώς όσο θα κυλάει το νερό στον μύλο της σεζόν τόσο θα μας ταξιδεύουν και σε πιο γοητευτικά μπασκετικά μονοπάτια. Αρκεί να τους το επιτρέψουμε…
Η πρώτη πράξη, λοιπόν, βάφτηκε κόκκινη γιατί ο Ολυμπιακός φάνηκε να το θέλει λίγο περισσότερο. Ήταν πιο μαχητικός, είχε μεγαλύτερη διάρκεια στην απόδοσή του, πιο εμφανείς πρωταγωνιστές και πιο καίριες απαντήσεις όποτε ο αντίπαλος πήγαινε να κερδίσει έδαφος. Κι όταν ήρθε η ώρα να αποφασιστεί οριστικά η τύχη του παιχνιδιού, είχε τον άνθρωπο που επέστρεψε μόνο για να νικήσει. Τον one of a kind σε ολόκληρη την Ευρώπη. Τόσο απλά.
Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε ο Ολυμπιακός έβαλε τις βάσεις για τη νίκη του από την πρώτη κιόλας περίοδο. Η αμυντική προσέγγιση του Παναθηναϊκού, που έριξε όλο το βάρος στον Βεζένκοβ, επέτρεψε στα δολοφονικά ένστικτα του Τάιλερ Ντόρσεϊ να ξυπνήσουν και να δημιουργήσουν την πρώτη συνθήκη υπεροχής για τους Πειραιώτες. Ο “καυτός” ομογενής γκαρντ πέτυχε 4/4 τρίποντα στα πρώτα οκτώ λεπτά, ο Εβάν Φουρνιέ πρόσθεσε άλλα… δύο (τρίποντο και γκολ-φάουλ), κι ο Παναθηναϊκός που αντιδρούσε σπασμωδικά, βρέθηκε με το καλημέρα να κυνηγάει.
Ο καταπληκτικός Κώστας Σλούκας δεν άφησε την κατάσταση να ξεφύγει, Γκριγκόνις και Λεσόρ έδιναν λύσεις, αλλά οι ερυθρόλευκοι πατούσαν καλύτερα και στη δεύτερη περίοδο. Ο Πετρούσεβ πήρε την σκυτάλη και σήκωσε πολύ μεγαλύτερο βάρος από εκείνο που ίσως του αναλογούσε, ο Ντόρσεϊ συνέχισε να φορτώνει πόντους το πράσινο καλάθι, ενώ λίγο πριν την ανάπαυλα αρχισε να κάνει αισθητή την παρουσία του ο μετέπειτα MVP του τελικού. Ο Βεζένκοβ πέτυχε πέντε σερί πόντους, αφού μετά από τρεις ακραία τραβηγμένες εκτελέσεις βρήκε το πρώτο ορθολογικό του τρίποντο.
Το καλύτερο διάστημα του Πανθηναϊκού ήρθε από το 23′ έως το 28′ όταν με ένα επιμέρους 18-5 το 44-52 μετατράπηκε σε 62-57. Η τριπλέτα Σλούκας – Γκραντ – Γκριγκόνις λειτούργησε άψογα, την ώρα που οι παίκτες του Ολυμπιακού αναλώνονταν στη μια βεβιασμένη επιλογή μετά την άλλη. Ράιτ,Γκος και Ντόρσεϊ δεν είχαν καθαρό μυαλό και υπέπεσαν σε σοβαρά επιθετικά και αμυντικά λάθη, αλλά με τον ασταμάτητο Πετρούσεβ και τον Γουόκαπ να περνούν στο ματς και τον Βεζένκοβ να πετυχαίνει τέσσερις κρίσιμους πόντους άρχισε σιγά σιγά να επανέρχεται η ηρεμία.
Οι ερυθρόλευκοι απάντησαν με ένα δικό τους 10-0 στο μεγαλύτερο προβάδισμα των αντιπάλων τους, δείχνοντας ότι δεν θα άφηναν το παιχνίδι να γλιστρήσει από τα χέρια τους, Σλούκας και Ναν έφεραν για τελευταία φορά το παιχνίδι σε ισορροπία επτά λεπτά πριν την λήξη και κάπου εκεί ο Βεζένκοβ πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Μια μαγική ασίστ στον Πέτρουσεβ και 10 απο τους τελευταίους 14 πόντους της ομάδας του, οι έξι εκ των οποίων με δύο μεγάλης βαρύτητας και κλάσης τρίποντα, τα οποία ουσιαστικά υπέγραψαν το αποτέλεσμα.
Κάπως έτσι, το κοντέρ μηδένισε, η ιστορία άρχισε να ξαναγράφεται κι εκείνος που από το απόλυτο επίκεντρο του ευρωπαϊκού μπάσκετ βρέθηκε να περιπλανιέται σε μια έρημο αμφιβολίας και αυτοανακάλυψης, στεκόταν και πάλι πάνω στη δική του σκηνή. Εχοντας αφήσει τον χρόνο να τον δοκιμάσει, να τον σφυρηλατήσει και να τον αναδιαμορφώσει σε κάτι μεγαλύτερο από πριν…
Βεζένκοβ και Ολυμπιακός μόλις ξεκίνησαν κι έχουν μπροστά τους δρόμο μακρύ να διανύσουν και λευκό χαρτί να γεμίσουν. Στην παρούσα φάση, η αφοσίωση, η σεμνότητα και το work ethic του 29χρονου φόργουορντ είναι για τον οργανισμό πιο χρήσιμα από το ταλέντο του. Ως εκ τούτου, η όποια ευφορία μπορεί να προέκυψε από το χθεσινή νίκη θα πρέπει σήμερα κιόλας να έχει εξατμιστεί.
Σε αγωνιστικό επίπεδο, άλλωστε, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από το πιο δυνατό παιχνίδι της προετοιμασίας κι όπως είπε κι ο Εργκιν Αταμάν με την γνωστή του έπαρση, κανείς δεν θα θυμάται στο τέλος ποιος πήρε το Super Cup. Εκτός και αν…