Υπενθύμιση εν μέσω μεταγραφικού πυρετού
Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για τον περίπατο του Ολυμπιακού στο Μόναχο και τα μεταγραφικά σενάρια των τελευταίων ημερών.
Ο επιβλητικός μονόλογος του Ολυμπιακού στο Μόναχο δεν αντέχει ιδιαίτερης κριτικής.
Άλλωστε, οι “ερυθρόλευκοι” διαθέτουν σαφώς καλύτερη ομάδα από την Μπάγερν, υπερτερούν σε ποιότητα, εμπειρία, βάθος και παρότι ισχύει ότι κάθε ματς της Ευρωλίγκας εγκυμονεί κινδύνους, ήταν εξ αρχής δεδομένο ότι η τύχη του συγκεκριμένου εξαρτιόταν κυρίως από τις διαθέσεις τους.
Αξίζει παρ’ όλα αυτά να σταθούμε στη δυναμική και τη διάρκεια που φαίνεται να αποκτά το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα όταν παρατάσσεται στο παρκέ με μια ικανοποιητική διαθεσιμότητα όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Στο πώς οι δύο πεντάδες διαδέχονται αρμονικά η μια την άλλη, χωρίς μεταπτώσεις στην ενέργεια, την απειλή και τις αμυντικές δυνατότητες.
Ο Ολυμπιακός, βέβαια, δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο για να αρκείται σε νίκες επί της Μπάγερν, ούτε έγινε η τέλεια ομάδα επειδή η απόδοσή του άγγιξε το ιδανικό κόντρα στους Βαυαρούς. Από την άλλη, όμως, αξίζει περισσότερο σεβασμό από εκείνον λαμβάνει όταν η κουβέντα πηγαίνει στο προσφιλές θέμα των φιλάθλων του, που δεν είναι άλλο από τις μεταγραφές.
Ναι, στο ρόστερ του υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και όπως έχουμε ξαναπεί θα χρειαστεί πιθανότατα ένας παίκτης ικανός να λύνει ιδιαίτερα προβλήματα, τα οποία συναντώνται περισσότερο όσο πλησιάζουμε στο τέλος της διαδρομής. Αυτό, όμως, δεν αναιρεί το γεγονός ότι σήμερα που μιλάμε και με το υπάρχον υλικό, είναι μια από τις καλύτερες και πιο γεμάτες ομάδες της Ευρώπης.
Το νέο dnp του Σέιμπεν Λι, ο οποίος είναι ανενεργός από τη στιγμή που επέστρεψε ο Γουόκαπ, δεν αποδεικνύει μόνο το προφανές, ότι δηλαδή ο Αμερικανός έχει μάλλον απογοητεύσει με τις εμφανίσεις του, αλλά μαρτυρά και μια ποσοτική επάρκεια. Χωρίς τον Παπανικολάου, χωρίς τον Λι και φυσικά χωρίς τον Έβανς που για την ώρα δεν μπαίνει καν στη συζήτηση, ο Ολυμπιακός έβγαλε το χθεσινό παιχνίδι με σχετική άνεση όσον αφορά στους χρόνους (μόνο ο Γουόκαπ έπαιξε κάπως περισσότερο, επειδή φορτώθηκε με φάουλ ο Ντιλικίνα). Ως εκ τούτου η όποια απόφαση για προσθήκη πρέπει να παρθεί κάτω και από αυτό το πρίσμα.
Προφανώς, το μέγεθος της σεζόν και τα προβλήματα τραυματισμών που δυστυχώς ήδη ταλαιπωρούν τις περισσότερες τις ομάδες, δεν επιτρέπουν αφελείς και ουτοπικές σκέψεις περί πληρότητας, η οποία θα συνεχίσει να αποτελεί την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Το να διαθέτει κανείς τρεις PG ή τρεις C είναι απαραίτητο, από ‘κει και πέρα, όμως, αν όλοι τους έχουν (ή θεωρούν ότι έχουν) το στάτους να παίζουν 25′ σε κάθε ματς, ξεκινούν τα προβλήματα.
Στον Ολυμπιακό ήδη υπάρχουν παίκτες που πιθανόν να αισθάνονται ότι δεν παίρνουν το κομμάτι της πίτας που τους αναλογεί. Γι’ αυτό η όποια προσθήκη ή αντικατάσταση προκύψει το επόμενο διάστημα θα πρέπει να αξιολογηθεί συνολικά. Ώστε πράγματι να φέρει τα στοιχεία που λείπουν, χωρίς παράλληλα να προκαλέσει αναστάτωση και εν τέλει να στερήσει πολύτιμα κεκτημένα.
Πέρυσι, η Φενέρ, γύρισε το…φύλλο και πήρε την Ευρωλίγκα υπογράφοντας τον 37χρονο ΜακΚόλουμ, ο οποίος πρόσθεσε επιθετικό ταλέντο, εμπειρία και προσωπικότητα στο παιχνίδι της, χωρίς, ωστόσο, να διαταράξει τις ισορροπίες. Ισως και στους “ερυθρόλευκους” να φανεί πιο χρήσιμο ένα τέτοιο προφίλ, παρά ενός σούπερ φιλόδοξου παίκτη που θα έρθει με σκοπό να επιβάλλει την παρουσία του και να πάρει τα κλειδιά.
Σε κάθε περίπτωση κι επειδή η πεμπτουσία του μπάσκετ πρέπει να είναι τα όσα διαδραματίζονται στο παρκέ, ο Ολυμπιακός εισέρχεται σε μια κρίσιμη σειρά αγώνων (με Μονακό, Χάποελ, Παρτιζάν και Ζαλγκίρις), καλούμενος να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία ότι και οι τέσσερις διεξάγονται στην έδρα του. Το ΣΕΦ πλέον έχει τον πρώτο λόγο, η κατάσταση της ομάδας δείχνει εξαιρετική και η ευκαιρία για αναρρίχηση στην κατάταξη μιας εντελώς απρόβλεπτης διοργάνωσης, μοιάζει μοναδική.
ΥΓ: Μόνο όποιος ψάχνει αφορμή ώστε να… δηλητηριάσει την ατμόσφαιρα μπορεί να συνδέσει τον αριθμό μιας σειράς αγώνων για πακέτο εισιτηρίων με ένα ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα.