Ο βασιλιάς της σκόνης
Ο Μιχάλης Στεφάνου επικεντρώνεται στο στοιχείο που βοήθησε τον Ολυμπιακό του δευτέρου ημιχρόνου απέναντι στην Αρμάνι να παίξει ένα από τα καλύτερα μπάσκετ που έχουμε δει ως τώρα στη διοργάνωση
Σκόνη. Μπορεί στο μυαλό του περισσότερου κόσμου να μοιάζει μικρή, ασήμαντη κι ενοχλητική, όμως εξασφαλίζει σταθερότητα στο περιβάλλον και ουσιαστικά μας δίνει ζωή. Υπάρχει κι ένα ντοκιμαντέρ στο Netflix, το "Connected" που εξηγεί πόσο σημαντική είναι η επιρροή της σκόνης στην ύπαρξη της ζωής. Πώς το ταξίδι της από την έρημο, καταφέρνει να εξολοθρεύει φονικούς τυφώνες πριν μας χτυπήσουν και να τρέφει τα βάθη των ωκεανών, δημιουργώντας φυτοπλαγκτόν, το οποίο προσφέρει το μισό από το οξυγόνο που χρειαζόμαστε. Πώς καταφέρνει να ταξιδεύει μέχρι τον Αμαζόνιο και ουσιαστικά να τον κρατάει ζωντανό, προσφέροντας του περίπου 22.000 τόνους φώσφορο ετησίως, όσο περίπου χάνεται από τις συνεχείς βροχές και πλημμύρες. Και πώς τελικά εξελίσσεται σε μία από τις μεγάλες μας ελπίδες απέναντι στην κλιματική αλλαγή.
Μέσω, λοιπόν, μιας διαρκούς κυκλοφορίας, που κάνει τα οικοσυστήματα πολύ διαφορετικών περιοχών της Γης να είναι αλληλένδετα και να προσφέρουν το ένα στο άλλο, διατηρείται η ισορροπία. Κι όσο κι αν εμείς οι άνθρωποι κάνουμε φιλότιμες προσπάθειες ώστε να "βγάλουμε" τον πλανήτη από την πρίζα, εκείνος έχει τους μηχανισμούς -για την ώρα τουλάχιστον- να επιβιώνει. Λειτουργώντας ομαδικά...
Η ...σκόνη του μπάσκετ είναι η πάσα. Η κυκλοφορία της μπάλας που πρέπει να γίνεται γρήγορα, αποφασιστικά και σωστά. Διότι για να φτάσουμε στο καλάθι, για να γεμίσει η στατιστική με δίποντα και τρίποντα για να μπορέσει ο κάθε παίκτης να καμαρώνει για τους πέντε, δέκα, είκοσι πόντους που πέτυχε και ..."χάρισε στην ομάδα του τη νίκη" όπως συνηθίζουμε να λέμε, χρειάζεται να παραχθεί μπάσκετ. Και για να παραχθεί μπάσκετ πρέπει η μπάλα να ταξιδέψει, να ανοίξει χώρους, να δημιουργήσει προϋποθέσεις, να καταπνίξει τους αμυντικούς "τυφώνες". Αν μια ομάδα θέλει να κερδίζει με συνέπεια και σε βάθος χρόνου πρέπει να μάθει να συνεργάζεται αυτοματοποιημένα. Τουτέστιν οι παίκτες της, όχι απλά να τρέχουν, αλλά και να κυκλοφορούν την μπάλα με ταχύτητα.
Ο Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου με την Αρμάνι, δυσκολεύτηκε πολύ στον συγκεκριμένο τομέα. Οι παίκτες του εγκλωβίστηκαν αρκετές φορές από την εξαιρετική άμυνα της ιταλικής ομάδας, η μπάλα και η σκέψη καθυστερούσαν, οι αποφάσεις ήταν κακές ακόμα και σε καταστάσεις τρανζίσιον και τα λάθη μπόλικα. Ο Μεσίνα διαφοροποίησε την συνήθη προσέγγιση του στα ματς (με τρεις χειριστές), δίνοντας ύψος ώστε να ματσάρει τα μεγάλα κορμιά του Ολυμπιακού. Κι από τον βαθμό που ένας προπονητής προσαρμόζεται στον αντίπαλο -αντί να τον αναγκάσει να προσαρμοστεί εκείνος- δείχνει πόσο τον υπολογίζει. Παρότι, όμως, η Αρμάνι κατάφερε να κλείσει τους δρόμους προς το καλάθι της, στην επίθεση αντιμετώπισε ανάλογα προβλήματα. Προβλήματα τα οποία έλυσε η είσοδος του σεληνιασμένου Σέρχιο, ο οποίος διαμόρφωσε ουσιαστικά μόνος του την εικόνα του ματς κι έδωσε το πάνω χέρι στους φιλοξενούμενους.
Δεν ξέρει κανείς τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια, αλλά ο Ολυμπιακός επέστρεψε στο παιχνίδι με καθαρό μυαλό και κομμένα χαλινάρια. Πολύ επιθετικός στην άμυνα με τους Ελις και Μάρτιν να προσφέρουν ακόμα μια μοναδική παράσταση, εκμηδενίζοντας τους διόλου ευκαταφρόνητους αντιπάλους τους (να μην ξεχάσει να βγει στην αγορά για... ψηλό ο Ολυμπιακός), μα πάνω απ' όλα απελευθερωμένος επιθετικά. Με συνεργασίες, ταχύτητα κι αποστάσεις, απλώθηκε στο παρκέ σαν...σκόνη που ολοένα θάμπωνε τους παίκτες της Αρμάνι, μέχρι που τελικά τους ανάγκασε να χάσουν εντελώς τον προσανατολισμό τους. Οσο για τον βασιλιά της σκόνης; Ηταν αναμφίβολα, ο Κώστας Σλούκας.
Ισορροπώντας ιδανικά μεταξύ εκτέλεσης και δημιουργίας, ο Ελληνας γκαρντ διάβασε τέλεια το παιχνίδι σε όλο το δεύτερο μισό του, από το οποίο δεν έλειψε δευτερόλεπτο. Παίρνοντας τεράστιο boost, τόσο από τον Μακίσικ, όσο και από τον Χάρισον και φυσικά έχοντας ως μόνιμο στήριγμα τον Γιώργο Πρίντεζη που επίσης έβγαλε όλο το 20λεπτο... μονορούφι. Ειδικά η συμβολή του Μακίσικ, ο οποίος με τον καλπασμό του στο ανοιχτό γήπεδο και τα ντράιβ του έδωσε τον ρυθμό που χρειάζονταν οι ερυθρόλευκοι, ήταν πραγματικά σημαντική.
Ο σβέλτος Ολυμπιακός της επανάληψης έπαιξε ένα από τα καλύτερα μπάσκετ που έχουμε δει έως τώρα σε ολόκληρη την ευρωλίγκα. Απέναντι σε μια γεμάτη ποιότητα και λύσεις ομάδα που έχει όλες τις δυνατότητες να πρωταγωνιστήσει και μέσα σε συνθήκες όχι απλώς δύσκολες, αλλά πρωτόγνωρες. Το σημαντικό είναι ότι όπως προέβλεψε εξ άρχής ο Γιώργος Μπαρτζώκας, οι ερυθρόλευκοι προσθέτουν κάθε φορά και κάτι στο παιχνίδι τους. Ανεβαίνουν κάθε φορά κι ένα σκαλοπάτι στο δρόμο για το επίπεδο που επιθυμεί να τους δει ο προπονητής τους.
Οσο για την συνέχεια; Δεν χρειάζεται καν να επισημάνουμε ότι αναμένεται εντελώς απρόβλεπτη ως προς τα αποτελέσματα. Το ζητουμενο είναι να υπάρχει συνέχεια. Στη φετινή περιπέτεια όπως τονίσαμε από την πρώτη στιγμή, σημασία έχει η επιβίωση της διοργάνωσης και μετά όλα τα υπόλοιπα.
ΥΓ. Τις τελευταίες ώρες ακούστηκαν πολλές κραυγές εναντίον της Ευρωλίγκας για τις ματαιώσεις και τα 20-0. Ανθρωποι που εμπλέκονται άμεσα ή έμεσα με τη διοργάνωση σήκωσαν το δάχτυλο κι άρχισαν να κατηγορούν και να αφορίζουν επειδή προς στιγμήν τηρήθηκε ένας κανονισμός με τον οποίο άπαντες είχαν συμφωνήσει. Το εύκολο είναι να κρίνεις και να κατακρίνεις, το δύσκολο είναι να έχεις προτάσεις ιδέες και το θάρρος να διορθώνεις τα πράγματα. Η ανθρωπότητα ζει στο ρελαντί εδώ και μήνες, οι κοινωνίες παραπαίουν, αλλά εμείς είχαμε την απαίτηση από την Ευρωλίγκα να διεξαχθεί στην εντέλεια σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Να τα έχει προβλέψει όλα από την πρώτη στιγμή, την ώρα που οι απανταχού κυβερνήσεις αναθεωρούν πράγματα κάθε μέρα. Τέτοιες στιγμές επιβάλουν συνεργασία και ψυχραιμία. Οποιος έχει προτάσεις και λύσεις ας τις καταθέσει. Αν όχι, ας μην κάνει την κατάσταση δυσκολότερη απ' ό,τι είναι.