Αν και πολύ νωρίς στη σεζόν, ο Τόμας Γούοκαπ, δείχνει να έχει ταιριάξει ιδανικά στο ερυθρόλευκο ρόστερ, ενώ παράλληλα έχει βαλθεί να κάνει τους πάντες στον Πειραιά να τον αγαπήσουν, λόγω της ξεχωριστής του προσωπικότητας.
Πέρυσι, με εκείνο το κλέψιμο και το καλάθι στο φινάλε του δραματικού αγώνα στο Κάουνας, πλήγωσε όσο κανείς τον Ολυμπιακό. Φέτος, φορώντας πια την ερυθρόλευκη φανέλα έχει βαλθεί να κάνει τους πάντες στον Πειραιά να τον αγαπήσουν. Αν και πολύ νωρίς στη σεζόν, ο Τόμας Γούοκαπ, δείχνει να έχει ταιριάξει ιδανικά στο ερυθρόλευκο ρόστερ, όμως πέρα από την αγωνιστική του αξία, έχει ήδη αφήσει το στίγμα του ως μια πολύ ξεχωριστή προσωπικότητα.
Είναι αλήθεια ότι, για να εκτιμήσει κανείς στο έπακρο τις επιδόσεις του στο παρκέ, χρειάζεται να έχει μια σχετική μπασκετική κατάρτιση. Ο Αμερικανός δεν σκοράρει πολύ -αν και έχει την ευχέρεια και θα φανεί στην πορεία όταν θα τον δούμε να παίζει περισσότερο και στο «2»- αλλά οργανώνει εξαιρετικά το παιχνίδι, ανοίγει και κλείνει το ρυθμό με σωστές αποφάσεις, εκμεταλλεύεται τα δυνατά σημεία των συμπαικτών του και στην άμυνα απλώς… δαγκώνει.
Η απόδοσή του αντικατοπτρίζεται περισσότερο στην στατιστική των συμπαικτών του παρά στην δική του, αν και η συνεισφορά του σε ασίστ, ριμπάουντ και κλεψίματα ανεβάζουν συχνά και το δικό του pir. Οπως στο χθεσινό παιχνίδι με την ΑΕΚ, όπου μέτρησε 8 ασίστ και 4 ριμπάουντ. Αλλες φορές πάλι η δράση του αποτυπώνεται στη συγκομιδή των αντιπάλων του. Του Γκρέιντζερ, για παράδειγμα, που είχε 1/5 σουτ και 6 λάθη στο επιβλητικό 75-50 του Ολυμπιακού επί της Μπασκόνια.
Χωρίς να πρόκειται για τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, είναι ο ορισμός του play maker. Και μαζί με τον Κώστα Σλούκα, του οποίου η κλάση και η ποιότητα δεν χρειάζονται περιγραφές, δημιουργούν πληρότητα στην θέση «1», αφού τα στοιχεία του ενός συμπληρώνουν τα στοιχεία του άλλου. Με λίγα λόγια εκεί που υστερεί ο Γουόκαπ υπερτερεί ο Σλούκας και το αντίστροφο. Καθόλου τυχαίο λοιπόν ότι ήταν ο πρώτος παίκτης που προσέγγισε ο Ολυμπιακός μετά το τέλος της περσινής περιόδου.
Πέρα, όμως, απ’ όσα καταφέρνουμε να δούμε στο παρκέ από τον Γουόκαπ, είναι κι εκείνα που έχουμε τη δυνατότητα να δούμε έξω από αυτό. Το πώς προσπαθεί να μάθει τα χαρακτηριστικά των συμπαικτών του, για παράδειγμα, ώστε να προσαρμόζεται στις ανάγκες τους μέσα στο παιχνίδι. Πολλές φορές μιλώντας με τους προπονητές του δεν θα διστάσει να προτείνει πράγματα που έχει αντιληφθεί ότι βοηθούν τους συμπαίκτες του, ώστε να μπαίνουν δυνατά στα ματς, ή να φτιάχνουν την αυτοπεποίθησή τους κατά τη διάρκεια. Αντιλαμβάνεται, ποιος είναι περισσότερο ευάλωτος ψυχολογικά και επιδιώκει να ρίξει το βάρος του επάνω του.
Πρωταρχικός στόχος του είναι να βάλει τους τέσσερις που βρίσκονται γύρω του όσο το δυνατόν πιο μέσα στο παιχνίδι, ενώ αν καταλάβει ότι κάποιος χρειάζεται ένα έξτρα «push» για να πάρει μπροστά, θα προσπαθήσει να του το δώσει. Ο αλτρουισμός και το ομαδικό πνεύμα του Γουόκαπ είναι στοιχεία δυσεύρετα στο σύγχρονο μπάσκετ, γι’ αυτό και άπαντες στον Ολυμπιακό έχουν μόνο καλά λόγια να πουν για τον Αμερικανό. Σε μια τόσο δύσκολη και απαιτητική σεζόν που κανείς δεν μπορεί να ξέρει πώς θα εξελιχθεί και πού θα καταλήξει, η δημιουργία ενός συμπαγούς και ενωμένου συνόλου, αποτελεί τεράστιο ζητούμενο. Κι ο Ολυμπιακός χάρη ΚΑΙ στον Γουόκαπ έχει καλές πιθανότητες να παρουσιάσει ένα τέτοιο…
