Τίποτα εύκολο δεν έχει αξία

Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα από την Μονακό, αλλά οφείλει να το πιστοποιήσει τρεις φορές στο παρκέ. Ο λόγος ανήκει σε εκείνους που με πράξεις μηνών δημιούργησαν προσδοκίες. Δικό τους το γήπεδο, δικό τους και το λευκό χαρτί της ιστορίας…

Είναι από ‘κείνες τις ημέρες που ενώ άργησες να κοιμηθείς, ξυπνάς πριν ακουστεί το ξυπνητήρι. Που δεν σε κρατάει το κρεβάτι όπως συνέβαινε τα τελευταία χρόνια. Που δεν σε πλακώνει η απογοήτευση, ούτε σε τυλίγει εκείνο το ανυπόφορο κενό της απουσίας.

Δεν έχεις πια την τάση κλείσεις τα μάτια και τα αυτιά και να μείνεις στη σκιά, ώστε να αποφύγεις ό,τι έχει να κάνει με αυτό που ξεκινάει, αλλά δεν σε περιλαμβάνει. Είσαι και πάλι εδώ, ζωντανός, ανυπόμονος, κάτω από τα φώτα. Ετοιμος να ρίξεις το βάρος σου μπροστά για να ξεκινήσεις ένα ακόμα σλάλομ.

Μπορεί να σε τρομάξει, να σε ζαλίσει, να σου δώσει την αίσθηση ότι χάνεις τον έλεγχο ή και να σου κόψει την ανάσα. Αλλά όπως είπε κάποιος εύστοχα η ζωή δεν πρέπει να μετριέται με τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά με τις στιγμές εκείνες που μας κάνουν να σταματάμε να αναπνέουμε.

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε στις κορυφογραμμές. Στο φυσικό του περιβάλλον. Συνεχίζει το ευρωπαϊκό του ταξίδι, συνεχίζει να διεκδικεί και να ονειρεύεται. Βλέπει μπροστά του ακόμα μια μεγάλη πρόκληση κι αυτό είναι που μετράει, όχι ο βαθμός δυσκολίας της.

Τίποτα εύκολο δεν έχει μεγάλη αξία, άλλωστε. Η σειρά με την εξαιρετική Μονακό είναι από μόνη της μια ανταμοιβή και ταυτόχρονα μια ευκαιρία για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του ώστε να συνεχίσουν να παρουσιάζουν το όμορφο έργο τους.

Οπως κάνουν από τον Οκτώβριο, κερδίζοντας αρχικά τον σεβασμό, στη συνέχεια το χειροκρότημα και τελικά την παραδοχή της μπασκετικής κοινότητας ότι με σταθερότητα και συνέπεια αποδίδουν ένα από τα καλύτερα μπάσκετ της Ευρώπης. Χωρίς φανφάρες και μεγαλοστομίες, πάντα με ταπεινότητα και σεβασμό, αλλά και με απόλυτη εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους.

Μια τέτοια ομάδα δεν μπορεί να νιώσει φόβο για τον αντίπαλο. Ουδέποτε θα τον υποτιμήσει, φυσικά, κι αν τελικά εκείνος παρουσιαστεί καλύτερος με γεια του με χαρά του. Προσύμφωνο με την επιτυχία δεν υπέγραψε ποτέ κανείς, όμως εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με κλειστά φύλλα, ούτε με λοταρία. Εδώ υπάρχουν πεπραγμένα μηνών, καταγεγραμμένες πορείες και ασφαλή δείγματα του καθενός. Εδώ υπάρχουν 11.000 θέσεις «πιασμένες» από ανθρώπους που δεν ξέρουν τι θα πει «δεν γίνεται».

Ο Ολυμπιακός είναι καλύτερη ομάδα από την Μονακό, αλλά οφείλει να το πιστοποιήσει τρεις φορές στο παρκέ. Η 20άρα που δέχτηκε προ ενός μήνα στο Πριγκιπάτο ίσως ήταν το καλύτερο δώρο που θα μπορούσε να του κάνει η προσεχής τους αντίπαλος. Του εκμηδένισε κάθε πιθανότητα έπαρσης και του έδειξε τι δεν πρέπει να ξανακάνει απέναντι στο συγκεκριμένο σύνολο. Πλέον ο λόγος ανήκει σε εκείνους που με πράξεις μηνών δημιούργησαν προσδοκίες. Δικό τους το γήπεδο, δικό τους και το λευκό χαρτί της ιστορίας…

ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΖΕΥΓΑΡΙΑ

Μιλάνο-Εφές: Ισως το πιο αμφίρροπο ζευγάρι από τα τέσσερα. Την τελευταία διετία η ομάδα του Μεσίνα μετράει ένα 4-0 επί των πρωταθλητών Ευρώπης σε επίπεδο regular season. Πήρε δικαίως το πλεονέκτημα έδρας επιδεικνύοντας σταθερότητα, σκληράδα, αποτελεσματικότητα και πλουραλισμό στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν, όμως το τελευταίο διάστημα ήρθε αντιμέτωπη με διαφόρων ειδών προβλήματα.

Το σοκ με τον Μήτογλου, ο τραυματισμός του Ντατόμε και νέος κύκλος κρουσμάτων covid έχουν αποσυντονίσει σ’ ένα βαθμό την ιταλική ομάδα, η οποία πάντως παραμένει έστω και οριακό φαβορί της σειράς.

Υπό άλλες συνθήκες το ταλέντο, η συνοχή και η… καρδιά του πρωταθλητή θα έφταναν και θα περίσσευαν στην Εφές ώστε να ξεπεράσει το εμπόδιο της Αρμάνι παρά το μειονέκτημα έδρας, όμως η εικόνα της καθ’ όλη τη διάρκεια της σεζόν δεν εμπνέει καμία εμπιστοσύνη.

Βέβαια, όταν μιλάμε για playoff το πράγμα αλλάζει, όμως δεν είναι εύκολο για καμία ομάδα να γυρίσει έναν διακόπτη και ν’αρχίσει να παρουσιάζει ξαφνικά ένα εντελώς διαφορετικό πρόσωπο. Εν πάση περιπτώσει, τη δεδομένη στιγμή κανένα από τα δύο σύνολα δεν αναδίδει σιγουριά, γεγονός που μας οδηγεί στην εκτίμηση -και την ελπίδα- ότι θα παρακολουθήσουμε ένα συναρπαστικό ράλι.

Μπαρτσελόνα – Μπάγερν: Oσο κι αν θέλουμε να στηρίξουμε την ανταγωνιστικότητα του αουτσάιντερ, το φαβορί είναι ακλόνητο. Η Μπάρσα δεν θα περάσει καθόλου καλά με την Μπάγερν, όμως διαθέτει όλα όσα χρειάζονται για να πάρει το εισιτήριο για τον Final Four.

Μιλάμε για την πιο σταθερή και πλήρης ομάδα της διοργάνωσης, η οποία έχει μάθει πλέον να κερδίζει και φαντάζει ως το λογικό φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό δεν βρίσκεται στην καλύτερη φάση της, αλλά απ’ αυτό μέχρι να κινδυνεύσει με αποκλεισμό από την γερμανική ομάδα υπάρχει τεράστια απόσταση.

Φυσικά, οι παίκτες του Τρινκιέρι θα εξαντλήσουν τις πιθανότητές τους, θα βάλουν δύσκολα στην αντίπαλό τους και θα πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους, όμως θα πρόκειται περί έκπληξης πρώτου μεγέθους αν καταφέρουν να πάρουν κάτι περισσότερο από μια νίκη στη σειρά.

Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα σύνολο που δεν αστειεύεται και σε υποχρεώνει να αποδείξεις στην πράξη ότι είσαι καλύτερος του. Η εν λόγω μάχη, πάντως, θα έχει ενδιαφέρον από τακτικής πλευράς αφού από την μία έχουμε την πολύ αποτελεσματική άμυνα με αλλαγές του Τρινκιέρι κι από την μία την ομάδα που διαβάζει εξαιρετικά τα μισματς και επιτίθεται όσο καμία από το ποστ.

Ρεάλ Μαδρίτης-Μακάμπι: Εδω κοντράρονται το know how με το momentum. Η Ρεάλ έχει το πλεονέκτημα έδρας, την εμπειρία και την τακτική υπεροχή όταν μιλάμε για τέτοιες ιδιαίτερες καταστάσεις, όμως βιώνει μια βαθιά κρίση και απέναντι της βρίσκεται μια ομάδα-τρένο. Ο ενθουσιασμός, η φόρμα και η κεκτημένη ταχύτητα της Μακάμπι δημιουργούν σύγχυση στις εκτιμήσεις, καθώς όπως και στην περίπτωση του Αρμάνι-Εφές το φαβορί δεν είναι καθόλου ευδιάκριτο.

Προφανώς το περιορισμένο ροτέισον της ομάδας του λαού, όπως και το γεγονός ότι πρεσβεύει ένα μπάσκετ περισσότερο ενστίκτου, μας αποτρέπουν από το να την τοποθετήσουμε στη θέση του οδηγού, όμως η ζοφερή πραγματικότητα της Ρεάλ το τελευταίο δίμηνο είναι ένα γεγονός που δεν παραβλέπεται.

Οι Μαδριλένοι αντιμετωπίζουν σοβαρά αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά προβλήματα, η υπόθεση των Ερτέλ-Τόμπκινς μας δείχνει ότι υπάρχουν διαφορετικές και αντικρουόμενες τάσεις στο front office τους και γενικά δεν πείθουν ως φαβορί.

Αν η Μακάμπι καταφέρει να τους αρπάξει ένα από τα δύο πρώτα παιχνίδια, τότε θα έχει τεράστια ευκαιρία να τελειώσει τη σειρά στο ηφαίστειο του Γιαντ Ελιάου. Αν η Ρεάλ βρει τα αποθέματα να φτάσει στο 2-0 τότε πολύ δύσκολα θα χάσει το εισιτήριο για το Βελιγράδι.