Στον διαδικτυακό.. αέρα του EOK WEB Radio φιλοξενήθηκε ο Νίκος Λιακόπουλος, με τον γκαρντ του Αμύντα να μιλά για τους στόχους της ομάδας του Υμηττού, για το πρωτάθλημα της Elite League αλλά και για το μεράκι του για το μπάσκετ.
Αναλυτικά ο Λιακόπουλος μίλησε:
Για τον φετινό τους στόχο: «Ξεκινήσαμε πάλι όπως πέρυσι που μπήκα στη μέση της σεζόν, έχοντας νέους παίκτες. Είμστε δύο… γέροντες μαζί με τον Θοδωρή Βαρδιάνο, οι οποίοι χαιρόμαστε το παιχνίδι παραπάνω απ’ ό,τι οι νέοι, διότι είναι απ’ τις τελευταίες μας χρονιές. Επίσης, εμείς είμαστε αυτοί που πρέπει να δείξουμε στα νέα παιδιά ότι όταν πάει ένα ματς να κριθεί, πώς πρέπει να γίνει. Με τον Θοδωρή έχουμε αυτόν τον ρόλο και θεωρώ ότι, όπως και πέρυσι, στο τέλος της χρονιάς θα έχουμε σώσει την κατηγορία και ίσως πάμε και λίγο πιο ψηλά. Προς το παρόν κρατάμε ότι θέλει η ομάδα να σωθεί».
Για τον Αμύντα: «Ο Αμύντας είναι μια ομάδα στην οποία παίζοντας τόσα χρόνια σαν αντίπαλος έβλεπα αυτό που ζω τώρα. Είναι πρώτα απ’ όλα μια μπασκετική οικογένεια και ζώντας το καταλαβαίνεις για ποιον λόγο βγαίνει όλο αυτό μες στο γήπεδο. Είναι ένα χωριό της Αθήνας που ουσιαστικά έχουν τη δική τους κοινωνία. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να το καταλάβει κάποιος αν δεν το ζήσει. Εγώ ήμουν πάρα πολύ τυχερός στα μπασκετικά… γεράματα να το ζήσω αυτό και μπορώ να πω ότι από πέρυσι με “αγκάλιασαν” και τους θεωρώ σαν οικογένειά μου».
Για το φετινό πρωτάθλημα: «Καταρχάς, είναι πάρα πολύ ανταγωνιστικό. Ζώντας το μετά από τόσα χρόνια, μπορώ να πω ότι είναι το πιο ανταγωνιστικό, όλοι μπορούν να τους κερδίσουν όλους και εντός και εκτός έδρας».
Για το αν βλέπει αναβάθμιση στην Elite League: «Σίγουρα υπάρχει αναβάθμιση στο πρωτάθλημα και είναι τελείως διαφορετικό σε σχέση με παλαιότερα, αλλά αυτό που περιμένω ακόμα περισσότερο είναι ο τρόπος παιχνιδιού. Θα ήθελα σε σχέση με παλαιότερα να υπάρχει υψηλότερο επίπεδο στα παιχνίδια. Σίγουρα οι ξένοι έχουν αναβαθμίσει το παιχνίδι, αλλά θα ήθελα οι ομάδες να είναι πιο καλές. Θεωρώ πως το μπάσκετ πρέπει να γίνει πιο γρήγορο. Πρέπει να τρέξεις, να σκοράρεις, να γίνεις πιο επιθετικός».
Για το αν έχει ακόμη το ίδιο μεράκι για το μπάσκετ: «Δε μπορώ να πω ότι αυτήν τη στιγμή έχω το ίδιο μεράκι όπως πριν χρόνια. Το μόνο που θέλω τώρα πηγαίνοντάς στο γήπεδο είναι να ευχαριστιέμαι, να χαίρομαι και να ζω την κάθε μέρα. Όταν φτάνεις σε μια ηλικία σαν αυτήν που είμαι τώρα, αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι το αύριο μπορεί αν είναι ένας τραυματισμός ή να σταματήσεις. Οπότε αυτό που έχεις να κάνεις είναι να χαίρεσαι την ημέρα, το παιχνίδι, την προπόνηση, να προσπαθείς να μαθαίνεις κάποια πράγματα στους νέους και μετά να γυρίσεις στο σπίτι σου και να είσαι έτοιμος για την επόμενη μέρα».
Για το νέο «αίμα» στο μπάσκετ: «Σίγουρα βλέπεις παιδιά με ταλέντο. Πιο παλιά εμείς δεν είχαμε το ταλέντο τους. Ο Σαμοντούροβ, για παράδειγμα, είναι ένα παιδί με απίστευτα προσόντα. Το θέμα είναι ότι τα παιδιά αυτά θεωρούν κατά κάποιον τρόπο το μπάσκετ ως μια απασχόληση μες στη μέρα. Για εμάς το μπάσκετ ήταν όλη μας η ζωή. Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτήν τη στιγμή. Ταλέντα έχουμε και ίσως είναι και καλύτερα σωματικά απ’ ό,τι εμείς, απλά πλέον ασχολούνται μόνο κάποιες ώρες με το μπάσκετ ή το βλέπουν ως ότι πάνε να παίξουν ΚΑΙ μπάσκετ».
