The boys are back in town
O «Manolo», με αφορμή την νίκη του Ολυμπιακού επί της Φενέρ και το 2Χ2 στην «διαβολοβδομάδα» γράφει για την επιστροφή των «ερυθρόλευκων» στα… ψηλά πατώματα του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στη 2η «διαβολοβδομάδα» με 2x2, έφθασε στις 5 νίκες, σε σύνολο 7 αγώνων και εδραιώθηκε στις κορυφαίες θέσεις της βαθμολογίας, αποδεικνύοντας ότι τα παιδιά του Πειραιά έχουν επιστρέψει για τα καλά!
Πλέον ακολουθεί ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα στην Euroleague, με 5 παιχνίδια εκτός έδρας και 2 εντός, μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου, στα οποία η συγκομιδή θα οριοθετήσει και τους στόχους για τη συνέχεια.
Η χθεσινή επικράτηση επί της Φενερμπαχτσέ ήταν «διά πυρός και σιδήρου», με τους ερυθρόλευκους να κερδίζουν στο φινάλε με δραματικό τρόπο, με τον Σλούκα να πετυχαίνει δύσκολο νικητήριο καλάθι, μόλις 2” πριν τη λήξη, ενώ τα χέρια του Βέσελι του έκρυβαν το οπτικό πεδίο. Ήταν η ώρα της εξιλέωσης για τον Έλληνα άσο, μετά την άστοχη προσπάθεια του στο τέλος του αγώνα με την Μπαρτσελόνα και η απόδειξη, για μια ακόμη φορά φέτος, ότι η ομάδα διαθέτει τα πνευματικά και ψυχικά αποθέματα, εκτός της δεδομένης ποιότητας, για να πετύχει.
Γιατί όσο κλισέ και αν ακούγεται, χρειάζεται ψυχή και χαρακτήρα μια ομάδα, η οποία ενώ έχει εικόνα νικητή επί 25’, χάνει το momentum μέσα από τα χέρια της, αλλά από εκεί και έπειτα, καταφέρνει τελικά να αντιδράσει στο τέλος, παρά τη μέτρια απόδοσή της στο 2ο ημίχρονο, απέναντι σε έναν αντίπαλο, που «καιγόταν» για τη νίκη και διαθέτει ένα «γεμάτο» και δυσκολοκατάβλητο σύνολο.
Αυτό γίνεται καλύτερα αντιληπτό, αν αναλογιστούμε ότι στο 1ο ημίχρονο ο Ολυμπιακός ήταν στο +11 (45 – 34), με πολύ καλά ποσοστά ευστοχίας (11/14 δίποντα και 7/17 τρίποντα), σωστές επιλογές, όπως μαρτυρούν οι 14 ασίστ για μόλις 5 λάθη και γενικά μια αψεγάδιαστη εμφάνιση, η οποία προϊδέαζε για μια σχετικά άνετη επικράτηση. Όλα αυτά πήγαν περίπατο στην επανάληψη, ειδικά μετά από τα μέσα του 3ου δεκαλέπτου, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Και όταν πια το σώμα και το μυαλό δεν μπορούν να «μιλήσουν», είναι η ψυχή και η θέληση για τη νίκη, εκείνα που … βγαίνουν στην επιφάνεια!
Στο 2ο ημίχρονο, οι ερυθρόλευκοι επηρεασμένοι και από την κόπωση αλλά και από το αμυντικό performance της Φενερμπαχτσέ, ήταν αγνώριστοι, σκοράροντας μόλις 22 πόντους (δηλαδή λιγότερους από τους μισούς που είχαν στο 1ο ημίχρονο), με μόλις 4/11 δίποντα και 3/15 τρίποντα, αλλά και 5/6 βολές (είχαν 2/2 στο πρώτο εικοσάλεπτο). Την ίδια ώρα, ειδικά όσο ο Φαλλ ήταν εκτός παρκέ, χανόταν η «μάχη των ριμπάουντ» κατά κράτος, ενώ και οι επιλογές δεν ήταν ενδεδειγμένες (σουτ υπό δύσκολες προϋποθέσεις, ατομικές ενέργειες και μόλις 6 ασίστ για ισάριθμα λάθη).
Ο Ολυμπιακός έμεινε για 7’ δίχως καλάθι, από το 26’ μέχρι το 33’, δέχθηκε ένα σερί 0 – 16, και στα τελευταία λεπτά, εκτός των «ηρωικών» του Σλούκα (σε αυτό το διάστημα πέτυχε 8 πόντους), σκόραρε μόνο με βολές από Μακίσικ και Λαρεντζάκη. Παρόλα αυτά, ενώ βρέθηκε και με την πλάτη στον τοίχο, όταν στο 65 – 65, η Φενερμπαχτσέ είχε τη δική της ευκαιρία να προηγηθεί, τελικά είδε τον Σλούκα να «καθαρίζει την μπουγάδα».
Σε ένα τέτοιο παιχνίδι – ροντέο, όπου είδαμε μέχρι και συρτό μπάσκετ, με κορμιά όπως οι Φαλ και Βέσελι να … σέρνονται στο παρκέ για να κερδίσουν την μπάλα, ήταν ξεκάθαρο ότι οι παίκτες με τη μεγαλύτερη «καρδιά», με το μάτι που γυαλίζει, θα ήταν εκείνοι που θα έκαναν τη διαφορά, όπως και έγινε.
Στο 1ο ημίχρονο, τίποτα δεν συνηγορούσε σε μια τέτοια εξέλιξη. Ο Ολυμπιακός με τους γνωστούς starting five, μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και μετά τα αμφίρροπα πρώτα λεπτά και το προβάδισμα 11 – 12 των φιλοξενούμενων, πέρασε μπροστά με 17 – 12, χάρις σε δύο τρίποντα των Ντόρσει και Παπανικολάου. Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε 19 – 14, με μεγάλο πρωταγωνιστή τον Φαλ, ο οποίος κυριαρχούσε επιθετικά και αμυντικά. Η Φενερμπαχτσέ με ψηλό σχήμα, με τους Χένρι, Γκούντουριτς στην περιφέρεια, τον Πιέρ στο 3 και τους Μπούκερ, Βέσελι στη front line ήταν κάπως προβλέψιμη (εξάλλου ο Τζόρτζεβιτς δεν φημίζεται για το ιδιαίτερα πρωτοποριακό στυλ παιχνιδιού στις ομάδες του).
Το 2ο δεκάλεπτο εξελίχθηκε ακόμη καλύτερα για τους ερυθρόλευκους, με τη 2nd unit, προεξεχόντων των Σλούκα, Λαρεντζάκη και Ζαν-Σαρλ, να είναι «ζεστή» και τους Πειραιώτες να «χτίζουν» διψήφιες διαφορές. Η αντίδραση του Τζόρτζεβιτς ήταν να χρησιμοποιήσει ένα περίεργο σχήμα, με τους Ντεκολό, Χαζέρ στην περιφέρεια και 3 ψηλούς, που αμφιβάλλω αν έχουν αγωνιστεί ξανά μαζί (Μπιρσέν, Πολονάρα και Ντουβερίογλου). Η λογική έλεγε ότι ήθελε να έχει τον έλεγχο των ριμπάουντ, εν τη απουσία του Φαλ, αλλά στον αντίποδα, με αυτή την 5αδα, η ομάδα του για αρκετά λεπτά δυσκολευόταν να φθάσει στο καλάθι. Έπρεπε να βρει στόχο ο Μαχμούτογλου με δύο σερί τρίποντα, για να μπορέσει η Φενέρ να μείνει κοντά στο σκορ.
Ο Ολυμπιακός θα πήγαινε στα αποδυτήρια, για την ανάπαυλα, προηγούμενος με +11, έχοντας πολύ καλό ρυθμό στην επίθεση, ένταση στην άμυνα και ξεκάθαρα την ψυχολογία με το μέρος του. Και στα πρώτα λεπτά της επανάληψης, το σκηνικό δεν άλλαξε και ακόμη και όταν η Φενερμπαχτσέ πλησίαζε, έκανε μικρά σερί που του έδιναν μαξιλαράκι ασφαλείας. Το 53 – 40 και 55 – 42 στα μισά του 3ου δεκαλέπτου, πέρναγαν το μήνυμα στην κερκίδα, ότι η ομάδα δεν θα άφηνε το παιχνίδι να γίνει ντέρμπι.
Από εκείνο το σημείο και μετά, η εικόνα του αγώνα άλλαξε άρδην. Ο Τζόρτζεβιτς πέρασε ξανά την καλή του 5αδα στο παρκέ, με τον Βέσελι να επικρατεί κοντά στο καλάθι και τους Γκούντουριτς και Πολονάρα, να δίνουν πολύτιμες λύσεις στην επίθεση. Το ίδιο διάστημα, οι ερυθρόλευκοι, έχοντας να αντιμετωπίσουν, εκτός από το «αμυντικό τέρας» της Φενερμπαχτσέ και τον παράγοντα «κόπωση», έδειξαν να κατεβάζουν ταχύτητα στην επίθεση, να πηγαίνουν σε κακές επιλογές, χωρίς «καθαρό μυαλό», ενώ και η μάχη των ριμπάουντ έγερνε πια προς την πλευρά των φιλοξενούμενων.
Κομβικό σημείο ήταν το 3ο φάουλ του Γουόκαπ (ή Wall-kup), ο οποίος είχε επιλεγεί ως παρτενέρ του Σλούκα εκείνο το χρονικό σημείο και σε όλο το ματς ήταν ένα «αμυντικό τείχος», μη αφήνοντας αντίπαλο guard να τον περάσει (ή ακόμη και τους ψηλούς της Φενέρ να σκοράρουν στο low post στις αλλαγές) και αναγκάστηκε να καθίσει στον πάγκο, αλλά και οι απαραίτητες «ανάσες» στον Φαλ.
Το σερί 0 – 11 μέχρι τη λήξη του 3ου δεκαλέπτου έγινε 0 – 16, στις αρχές του 4ου, με τη Φενερμπαχτσέ για πρώτη φορά να φθάνει στο +3 (55 – 58). Αλλά, πάνω που το momentum έδειχνε για «διπλό», μίλησε ο Σλούκας. Δεν είναι μόνο το νικητήριο πολύ δύσκολο σουτ που πέτυχε, ούτε το άμεσο και έμμεσο τρίποντο, που είχε σκοράρει νωρίτερα. Ήταν το πείσμα του να πάρει την τελευταία επίθεση, παρά τα λάθη που είχε κάνει στις προηγούμενες κατοχές (και στην άμυνα με ένα αχρείαστο γκολ – φάουλ στον Πολονάρα) και το «κρύο αίμα» που έδειξε.
Τέλος καλό, όλα καλά για τον Ολυμπιακό, σε ένα παιχνίδι – roller coaster. Όχι μόνο κέρδισε έναν ανταγωνιστή του, όχι μόνο συνέχισε το αήττητο στο ΣΕΦ, αλλά πήρε βαθμολογική και ψυχολογική ένεση για τη δύσκολη συνέχεια. Πλέον με περισσότερες ημέρες ξεκούρασης και προετοιμασίας, κοιτάζει τον επόμενο αγώνα με τη Μονακό, χωρίς τη μεγάλη πίεση και με αισιοδοξία. Είπαμε ότι το απαιτητικό πρόγραμμα του επόμενου μήνα είναι πρόκληση και αν οι ερυθρόλευκοι ανταποκριθούν, τότε θα έχουν κάνει το πρώτο βήμα για την είσοδό τους στην 8αδα!
ΥΓ: Ο Σλούκας στις δηλώσεις του, μετά το τέλος του αγώνα, τόνισε πόσο μεγάλη είναι η βοήθεια, σε σχέση με πέρυσι, των νέων αποκτημάτων Γουόκαπ, Ντόρσει και Φαλ, οι οποίοι διαθέτουν την ποιότητα, αλλά και εμπειρία από τη διοργάνωση. Πραγματικά το impact και των τριών είναι τεράστιο σε άμυνα και επίθεση και αυτό γίνεται αντιληπτό ειδικότερα όταν απουσιάζουν από το παρκέ. Έχοντας αυτό κατά νου, ένας center «παιγμένος» σε αυτό το επίπεδο, θα έμοιαζε η καταλληλότερη επιλογή για να προστεθεί στο ρόστερ αυτήν τη στιγμή, με τα στοιχεία που έχουμε πει ότι χρειάζεται η ομάδα (αθλητικότητα, έφεση στο p’n’r και γενικά στο above the rim game, ικανότητα στα ριμπάουντ, μέγεθος). Ωστόσο, επειδή δεν υπάρχουν πολλές τέτοιες διαθέσιμες επιλογές στη free agency, είναι πιθανόν ότι ο Ολυμπιακός θα προχωρήσει σε απόκτηση κάποιου εκτός … κάδρου Euroleague. Με βάση τα παραπάνω, εκτός της ποιότητας και των αγωνιστικών χαρακτηριστικών, απαραίτητο συστατικό για επιτυχημένη του ένταξη, θα είναι να διαθέτει τα αντίστοιχα πνευματικά και ψυχικά skills, καθώς και την τακτική αντίληψη για να μπορέσει να αφομοιώσει αυτά που ζητά ο προπονητής, μη κινδυνεύοντας να εκτεθεί, σε μια διοργάνωση, όπου και η παραμικρή λεπτομέρεια μετράει.
HIGHLIGHTS: