To «Shot Clock» γράφει για το Final 8 του κυπέλλου Ανδρών που επιβεβαίωσε την εντός των τειχών κυριαρχία του Ολυμπιακού.
Η εβδομάδα που πέρασε δεν είχε κάποια αγωνιστική στην Ευρωλίγκα, μιας και η διοργάνωση του κυπέλλου καθήλωνε το μπασκετικό κοινό σχεδόν σε όλη την Ευρώπη. Με την Ισπανική διοργάνωση να δείχνει το δρόμο σε όλες τις λίγκες, οι Ισπανοί φίλαθλοι γέμισαν τα γήπεδα, με αποκορύφωμα τους πάνω από 8000 θεατές σε μη-επαγγελματικό αγώνα νεαρών παικτών και για άλλη μια φορά φάνηκε η χαοτική διαφορά στο μπασκετικό μοντέλο μεταξύ αυτών και όλων των υπολοίπων στην Ευρώπη.
Στη δική μας περίπτωση, το final-8, που βρήκε πρωταθλητή τον Ολυμπιακό έδειξε ότι έχουμε μπροστά μας πολλά χρόνια για να καταφέρουμε να πλησιάσουμε έστω λίγο το Ισπανικό μοντέλο. Η καλή ιδέα -ή και διάθεση, ας μη κρίνουμε αυτό προς το παρόν- δεν αρκεί! Χαρακτηριστικά, κάποια ματς διεξήχθησαν μεσημέρι εργάσιμης μέρας - σα να λέμε δηλαδή, ας μην έρθει κανείς στο γήπεδο. Επιπλέον, ο τρόπος ανάλυσης και μετάδοσης των αγώνων ανήκει ξεκάθαρα σε άλλη δεκαετία. Στην εποχή των social media, των advanced analytics και του εξαιρετικά εξελιγμένου προϊόντος σε πολλές μεριές του πλανήτη, εδώ παραμένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν με την μετάδοση του αγώνα σε κάθε επίπεδο να μην είναι αντίστοιχη της ποιότητας του μπάσκετ που συχνά μπορεί να βλέπουμε.
Στα θετικά συγκαταλέγεται το κλίμα του Σαββατοκύριακου. Αρκεί όμως αυτό; Και τι μας λέει το γεγονός ότι για να δούμε αγώνα μπάσκετ με φιλάθλους όλων των μεγάλων ομάδων πρέπει αυτές να ταξιδέψουν στην Κρήτη;
Στο μπασκετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος επεκτείνοντας την εντός των τειχών κυριαρχία του. Αυτό ωστόσο δεν αποτελεί είδηση: αυτή τη στιγμή, οι ερυθρόλευκοι παίζουν σε διαφορετικό επίπεδο από τον υπόλοιπο ανταγωνισμό στην Ελλάδα. Το ματς με τον ΠΑΟ ήταν στην ουσία το δυσκολότερο, με τους πράσινους να κάνουν ένα καλό πρώτο ημίχρονο και να βάζουν δύσκολα στην ομάδα του coach Μπαρτζώκα. Κάπως…ειρωνικά, ο coach Ράντονιτς μετά την καλύτερη του απάντηση στον Ολυμπιακό όλο αυτό το διάστημα, φαίνεται να απομακρύνεται από τον πάγκο του ΠΑΟ.
Το πρώτο ημίχρονο είχε μερικές τακτικές προσεγγίσεις εκ μέρους του που αξίζουν προσοχής:
- H επιλογή να κλείνει τη ρακέτα, αφήνοντας την weak side, ώστε να βγάλει τον Φαλ έξω από την επιθετική εξίσωση
- Τα επιθετικά hedge out
- Η πίεση πάνω στην μπάλα σε Γουόκαπ, Λαρεντζάκη και Κάνααν.
- Η προσπάθεια για ελάττωση του usage rate του Bacon στην επίθεση
Αυτές οι κινήσεις έκαναν τον ΠΑΟ ιδιαίτερα ανταγωνιστικό με πρωταγωνιστές τους Λι και Παπαγιάννη (που έκανε το καλύτερο του ματς ενάντια στον ΟΣΦΠ εδώ και καιρό). Όμως, η τρομακτική τρίτη περίοδος του Ολυμπιακού άλλαξε την κατάσταση. Η επιλογή του Ράντονιτς να κλείσει τη ρακέτα τελικά τιμωρήθηκε με τους Παπανικολάου, Κάνααν και Βεζένκοβ να έχουν μαζί 11/18 τρίποντα! Το υπόλοιπο του αγώνα, καλώς ή κακώς, είχε διαδικαστικό χαρακτήρα, μιας και οι ερυθρόλευκοι δε κοίταξαν ποτέ πίσω.
Με αυτή ακριβώς τη νοοτροπία προσεγγίστηκε και ο τελικός απέναντι στο Περιστέρι! Η ομάδα του coach Σπανούλη είναι μια ομάδα που αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο, κάνοντας άλματα στο τρόπο παιχνιδιού της. Όμως, ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε με σοβαρότητα και έδειξε την ανωτερότητά του από την αρχή.
Η καλή αρχή συνοδεύτηκε με καλό μπάσκετ και εξαιρετική άμυνα και όταν ο Πίτερς πήρε φωτιά, πλέον το ματς είχε φανεί ότι τείνει να τελειώσει.
Για τον Ολυμπιακό, αυτός ο τίτλος δεν είναι παρά ένα λιθαράκι. Ένα λιθαράκι στη φετινή προσπάθεια για μια ιστορική χρονιά. Ο Τόμας Γουόκαπ είπε ότι «θέλουμε το triple crown» και παρότι αυτό απέχει πολύ ακόμα δε παύει να είναι ένας ρεαλιστικός στόχος. Και αυτό λέει τα πάντα για την ομάδα που έχει φτιαχτεί φέτος στο μπασκετικό Ολυμπιακό.
