Αγέλη αναζητείται
Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για την ήττα του Ολυμπιακού στο Μόναχο από την Μπάγερν και αναλύει τη “σύμπτωση” των απανωτών λαθών στα τελευταία λεπτά.
Ο εύκολος τρόπος να διαβάσεις την ήττα του Ολυμπιακού στο Μόναχο – όπως και εκείνη στην Πόλη από την Εφές – είναι να σταθείς στις δύο-τρεις άκαρπες τελευταίες κατοχές. Την περασμένη εβδομάδα ήταν ο Φουρνιέ που την κρίσιμη στιγμή υπέπεσε σε δύο συνεχόμενα λάθη, τώρα ήταν ο ΒεζένκοΒ που έχασε δύο τρίποντα για το προσπέρασμα. Με δυο λόγια, την κρίσιμη στιγμή οι ερυθρόλευκοι τα έχασαν, οι αντίπαλοι τα έβαλαν και τα υπόλοιπα είναι ιστορία…
Αν όντως, ο λόγος που χάθηκαν τα εν λόγω παιχνίδια έγκειται στην ατομική ευθύνη δύο υπερταλαντούχων παικτών, τότε ο Ολυμπιακός δεν έχει κανέναν λόγο να ανησυχεί. Το πιθανότερο είναι ότι τις επόμενες φορές οι συγκεκριμένοι θα επιβεβαιώσουν την φήμη τους και από τα χέρια τους η μπάλα θα καταλήξει στο καλάθι. Ακόμα και στατιστικά να το δει κανείς, δεν είναι δυνατόν η μπίλια να κάθεται μόνιμα στο μαύρο, θα κάτσει και στο κόκκινο. Τώρα θα μου πεις γιατί πρέπει να μιλάμε για τη ρουλέτα των τελευταίων σουτ, όταν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ώστε να μην φτάσουμε καν εκεί.
Ε, αυτό είναι πολύ μεγαλύτερη συζήτηση κι ο Ολυμπιακός δεν έχει χρόνο για κουβέντες. Χρειάζεται έμπρακτες απαντήσεις και άμεση αλλαγή της αγωνιστικής, αλλά και πνευματικής του κατάστασης γιατί μπροστά τους βρίσκονται τρεις πολύ σοβαρές προκλήσεις. Από τις οποίες είτε θα βγει ισχυρός και ανανεωμένος, είτε πνιγμένος στην εσωστρέφεια. Κι ας είναι νωρίς, ο σύλλογος αυτός ζει μόνιμα στα συναισθηματικά άκρα ενός θυελλώδους έρωτα, δεν συναντήθηκε ποτέ με την υπομονή, την ψυχραιμία και την απάθεια.
Ακόμα κι έτσι, ένα ή δύο αρνητικά αποτελέσματα. όταν το ημερολόγιο δείχνει ακόμα Οκτώβρη, δεν είναι σε καμία περίπτωση ικανά να φέρουν την καταστροφή. Αν η βελτίωση της ερυθρόλευκης εικόνας είναι απλά ζήτημα χρόνου, ο χρόνος υπάρχει. Και μπορεί οι ήττες να ενοχλούν, τα λάθη να πονάνε και οι αστοχίες να υφίστανται, αλλά αν υπάρχει κατάλληλη στιγμή ώστε να μην σου πάνε καλά τα πράγματα, είναι τώρα. Ένας οργανισμός με τόση εμπειρία, ποιότητα και τεχνογνωσία είναι δεδομένο ότι μέσα από μη επιτυχημένες προσπάθειες θα βρει γρήγορα τις λύσεις και την μεθοδολογία ώστε να παρουσιαστεί στο επιθυμητό επίπεδο.
Προς το παρόν, στον Ολυμπιακό φαίνεται να κοστίζει η θέση του point guard, η πιο καθοριστική δηλαδή στον κόσμο της Euroleague, αλλά και γενικότερα. Την ώρα που το παιχνίδι ορίζεται σε τεράστιο βαθμό από τους παίκτες έχουν την μπάλα στα χέρια τους και κρατούν την μπαγκέτα της οργάνωσης, οι ερυθρόλευκοι αναζητούν ακόμα τον άνθρωπο που θα τους καθοδηγήσει με διάρκεια και συνέπεια. Εκείνον που θα κουβαλήσει, θα απειλήσει, θα δημιουργήσει τα πρώτα ρήγματα, θα εκμεταλλευτεί τους συμπαίκτες του και θα το πάρει πάνω του όταν τίποτε άλλο δεν μπορεί να λειτουργήσει. Έστω εκείνον που στην άλλη πλευρά του γηπέδου θα πιέσει την μπάλα, θα φρενάρει τα αντίπαλα γκαρντ, θα δράσει καίρια ώστε η άμυνα να μην εκτεθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι στις τρεις ήττες τους οι Πειραιώτες χτυπήθηκαν περισσότερο από τους βασικούς χειριστές των αντιπάλων τους (τον Μπάλντουιν, τον Λάρκιν και τον Εντουαρντς).
Ο Γουόκαπ παραμένει εκτός φόρμας, ο Βιλντόσα φαίνεται σε καλή κατάσταση χωρίς, ωστόσο, να έχει κάνει τη διαφορά για την ώρα και ο Ουίλιαμς-Γκος βρίσκεται -ως συνήθως- στα πιτς. Κάπως έτσι ο Ολυμπιακός δεν καταφέρνει να εκμεταλλευτεί τα όπλα του όσο πρέπει, γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις αρκετά προβλέψιμος και στις κομβικές κατοχές οδηγείται συχνά σε λάθη και γενικά ανορθόδοξες κατοχές. Η λογική λέει ότι προϊόντος του χρόνου, με την συνοχή και την ομοιογένεια να αναπτύσσονται, η κατάσταση θα βελτιωθεί και η ομαδική λειτουργία θα αρχίσει να ομαλοποιείται.
Από ‘ κει και πέρα ένα ζήτημα που ίσως κοστίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τη δεδομένη στιγμή, δεν είναι καθαρά αγωνιστικό, αλλά έχει σημαντικό αγωνιστικό αντίκτυπο. Οι ερυθρόλευκους δεν έχουν ψυχολογία. Φαίνεται να τους λείπει η φλόγα, να τους λείπει η ενότητα, να τους λείπουν τα χαμόγελα. Εμφανίζονται σε αρκετές περιπτώσεις σαν να είναι σφιγμένοι και νευρικοί, σαν να μην παίζουν ο ένας για τον άλλο, να μην το απολαμβάνουν κι αυτό είναι όντως πρόβλημα για ένα playstyle που βασίζεται στην συνεργασία, την επικοινωνία, τον αλτρουισμό και την συντροφικότητα.
Η ελάφρυνση του ρόστερ μετά από την αποχώρηση του Πετρούσεβ θα πρέπει να έχει θετικό αντίκτυπο στο συγκεκριμένο κομμάτι και σιγά σιγά η μείωση της προσωπικής ανασφάλειας να φέρει μεγαλύτερο συλλογικό δέσιμο. Ο ανθρώπινος παράγοντας έχει τεράστια επίδραση στο αποτέλεσμα και είναι ο λόγος που στον Ολυμπιακό ρίχνουν το βάρος στο καλό κλίμα. Καλό είναι, λοιπόν, να ανεβάσουν την απόδοσή τους οι παίκτες-κλειδιά, να βρεθούν οι ισορροπίες στους ρόλους, η σωστή φόρμουλα στην διαχείριση και το ροτέισον, να μπαίνουν τα μεγάλα σουτ και να αποφεύγονται τα λάθη, μα πάνω απ’ όλα, είναι αναγκαίο να επανεμφανιστεί η αγέλη…
ΥΓ. Ακολουθούν τρεις μεγάλες εντός έδρας μάχες για τον Ολυμπιακό και το πώς θα τις προσεγγίσει εξαρτάται από τον κάθε εμπλεκόμενο ξεχωριστά. Απ’ τον προπονητή, τον κάθε παίκτη και τον καθε φίλαθλο θα γεμίσει το ΣΕΦ. Από την διάθεση και τον ενθουσιασμό τους. Είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να βρεθούν όλοι στην ίδια σελίδα, να δείξουν αυτό που έχουν, και ίσως την επόμενη Παρασκευή να μιλάμε εντελώς διαφορετικά…