Έχει μόνο έναν τρόπο να επιβιώσει

Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ολυμπιακός δεν έχει παίκτες όπως ο Λάρκιν ή ο Μίσιτς να μπορούν να τον κουβαλήσουν μόνοι τους. Είναι ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης και ως τέτοια νικάει ή χάνει, δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει

Τα περισσότερα λάθη (22) που έχουν καταγραφεί σε ολόκληρη την ιστορία του στην Euroleague, ο Ολυμπιακός τα έκανε σ’ ένα παιχνίδι που έλαβε χώρα στο ΣΕΦ, στις 11 Μαρτίου του 2011.

Ηταν το δεύτερο, εκείνης της περιβόητης σειράς playoff με την Σιένα, αμέσως μετά το αδιανόητο 89-41 επί της ιταλικής ομάδας. Και τώρα, ακριβώς στο ίδιο σημείο της σειράς με την Μονακό και με μια επίσης επιβλητική νίκη να έχει προηγηθεί στο πρώτο ματς, οι ερυθρόλευκοι υπέπεσαν σε 20 λάθη. Ηττήθηκαν καθαρά, απώλεσαν το πλεονέκτημα έδρας και την Τρίτη του Πάσχα ταξιδεύουν στο Πριγκιπάτο με μοναδικό σκοπό να μην επιτρέψουν στην ιστορία να επαναληφθεί.

Με τα άλλα δύο ζευγάρια τα βρίσκονται ήδη στο 1-1, ο Ολυμπιακός δεν χρειαζόταν κάποια έξτρα προειδοποίηση για την δυσκολία του δικού του εγχειρήματος. Το 2-0 είναι ένα μικρό βουνό, που αν το ανέβεις ο τελικός προορισμός σου φαίνεται πια ολοκάθαρα, αφού όπως μας έχει δείξει το παρελθόν στην Euroleague, από το εν λόγω σκορ δεν υπάρχει επιστροφή. Γεγονός, που εκτός από τους ερυθρόλευκους, φαίνεται ότι γνώριζε και η Μονακό. Και παρότι δεν μπήκε στο παιχνίδι καλά, έκρυβε ένα πολύ μεγαλύτερο οπλοστάσιο απ’ αυτό που έδειξε στο πρώτο δεκάλεπτο, το οποίο ανήκε στον Ολυμπιακό.

Οι γηπεδούχοι με εξαιρετικές αμυντικές συνεργασίες και τον Βεζένκοβ να κάνει τη διαφορά με τρία κλεψίματα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, επέβαλαν το παιχνίδι τους και με ένα σερί 13-0 προηγήθηκαν 14-4, ξεσηκώνοντας το ΣΕΦ. Το γρήγορο προβάδισμα, πάντως, δεν αποδείχτηκε η καλύτερη εξέλιξη, καθώς απέφερε έναν αδικαιολόγητο εφησυχασμό που αποτυπώθηκε πρώτα απ’ όλα μέσα από απώλεια συγκέντρωσης στην επίθεση και συνεχίστηκε και στη άλλη πλευρά του γηπέδου,

Μετά το κακό πρώτο διάστημα της ομάδας του, ο Σάσα Ομπράντοβιτς έβαλε τον Ντουέιντ Μπέικον στο «4» και άλλαξε το spacing τοποθετώντας τον Μοντεγιούνας στην γωνία. Μια διάταξη που εφαρμόζει ενίοτε η Εφές με τον Πλάις και οι Μπακς -για όσους παρακολουθούν ΝΒΑ- με τον Λόπεζ. Ο 26χρονος Αμερικανός άρχισε να ζεσταίνεται επιθετικά, αφού μπορούσε πια να πάει σε 1vs1 έχοντας πολύ χώρος να κινηθεί.

Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε 16-10, όμως η Μονακό επεφύλαξε μια δεύτερη περίοδο σκέτο βασανιστήριο στον Ολυμπιακό. Με ασφυκτική πίεση σε όλο το γήπεδο, έριξε τους παίκτες του Μπαρτζώκα στην παγίδα του πανικού. Ξαφνικά όλοι άρχισαν να τρέχουν, πιστεύοντας ότι έτσι θα ανακτήσουν αμέσως τα ηνία του παιχνιδιού, όμως όσο περισσότερο βιάζονταν τόσο περισσότερο σκόνταφταν.

Ο Ντόρσεϊ άρχισε να παίρνει και πάλι σουτ με κακές προϋποθέσεις, Λιβιό και Μακίσικ επιδόθηκαν σε ακατανόητα coast to coast, τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο (από 5 εκτινάχθηκαν στα 12), το μυαλό δραπέτευσε από τα ερυθρόλευκα κεφάλια και η ομάδα του Ομπράντοβιτς εισήλθε στην comfort zone της. Το εφιαλτικό σερί της έφτασε το 20-0 και το σκηνικό άλλαξε άρδην.

Παρά τους μόλις δύο πόντους του Μάικ Τζέιμς, οι Μονεγάσκοι σκόραραν 30 στο δεύτερο δεκάλεπτο κι έκλεισαν το ημίχρονο στο +12 καθηλώνοντας τον Ολυμπιακό στους 22. Ντόντα Χολ και Πάρις Λι προκάλεσαν ασφυξία στους Πειραιώτες, ενώ Μπέικον, Οουατάρα και Αντζουσιτς έκαναν μεγάλη ζημιά επιθετικά, προετοιμάζοντας το έδαφος για τον μεγάλο αστέρα τους.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο Γιώργος Μπαρτζώκας έριξε τον Παπανικολάου στον Μπέικον, αφήνοντας τον πιο σποτ σουτερ Αουτάρα στον Βεζένκοβ. Ο Ομπράντοβιτς απάντησε αποσύροντας τον Οουτάρα και περνώντας τον Αντζουσιτς στο παρκέ, ο Τζέιμς εμφανίστηκε οπλισμένος και κάθε προσπάθεια του Ολυμπιακού να επιστρέψει βυθιζόταν εν τη γενέσει της από κάποιο μεγάλο σουτ. Η απογοήτευση όπως ήταν φυσικό κυρίευσε τους γηπεδούχους, η αυτοπεποίθηση τους φιλοξενούμενους και το σκορ πήρε μεγάλες διαστάσεις. Έτσι κι αλλιώς, δεν είναι το 72-96 που μετράει, αλλά το 1-1.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ολυμπιακός δεν έχει παίκτες όπως ο Λάρκιν ή ο Μίσιτς να μπορούν να τον κουβαλήσουν μόνοι τους. Είναι ΟΜΑΔΑ με όλη τη σημασία της λέξης και ως τέτοια νικάει ή χάνει, δεν έχει άλλο τρόπο να επιβιώσει. Αυτή της η φυσιογνωμία, της επιβάλει να είναι πειθαρχημένη σε άμυνα και επίθεση για 40 λεπτά. Μόνο έτσι θα αγγίξει το ταβάνι της και θα δοκιμάσει να το σπάσει. Απόψε μπορεί έτσι κι αλλιώς να έχανε από έναν καλύτερο αντίπαλο. Και θα είχε κάθε δικαιώματα. Εκείνο που δεν δικαιούνταν, ήταν να πιστέψει ότι θα είναι εύκολο…

Τα playoff είναι θέμα μομέντουμ, ο καιρός αλλάζει γρήγορα, κι όπως άψογα το περιγράφουν οι στίχοι στα «Παιδιά των Δρόμων», πριν κανείς προλάβει να ησυχάσει, ο ουρανός ξαναγεμίζει σύννεφα. Όσο για τον Ολυμπιακό; Το καλό με την συγκεκριμένη ομάδα είναι ότι -με εξαίρεση τον Ιανουάριου με τον covid- έχει δείξει πως επανέρχεται γρήγορα. Κάθε φορά που στη σεζόν πλήρωσε την άνεση και την υπερβολική του σιγουριά, επέστρεψε σοβαρός και αποτελεσματικός. Το ίδιο πρέπει να κάνει και τώρα. Να εμπιστευτεί όλα όσα τον έφεραν μέχρι εδώ, να τα εφαρμόσει και πριν η Μονακό τον πετύχει πάλι, να ξυπνήσει ζωντανός…