Δεν είναι όλες οι νίκες ίδιες
Ο Μιχάλης Στεφάνου γράφει για την εκτός έδρας νίκη του Ολυμπιακού επί της Βίρτους, που έχει το ίδιο βάρος με τις άλλες στην ζυγαριά της βαθμολογίας, όχι όμως και στην ζυγαριά της φανέλας.
Σημασία έχει ότι εκείνη τη στιγμή το πίστευε (διαφορετικά θα κρατούσε την μπάλα), όπως το πίστευαν λίγο νωρίτερα ο Παπανικολάου με το τρίποντο της βραδιάς (μετά από ντρίπλα) κι ο ταλαιπωρημένος Βεζένκοβ με το γκολ-φάουλ μέσα σε όλη την άμυνα της Βίρτους. Η αυτοπεποίθηση, άλλωστε, δεν δικαιώνεται σε κάθε πράξη, από το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνεται. Κι όπως είχε πει κι ένας σπουδαίος Αμερικανός προπονητής ράγκμπυ, είναι κολλητική. Το ίδιο και η έλλειψή της…
Ο Ολυμπιακός κέρδισε στην Μπολόνια γιατί στο άκουσμα της δηλητηρίασης των δύο πιο σημαντικών παικτών του, στην υπόλοιπη ομάδα δεν επικράτησε ο πανικός, αλλά ένα αίσθημα ευθύνης. Κι ας είχε προηγηθεί ένα πικρό βράδυ στο Μονακό, με μια ήττα από εκείνες τις δυσκολοχώνευτες, που προκαλούν εκνευρισμό. Κάτι ανάλογο συνέβη και στο πρόσφατο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, όταν η είδηση της απουσίας του Βεζένκοφ έριχνε την απόδοση του “άσου” στο στοίχημα, όχι όμως και το ερυθρόλευκο ηθικό. Έτσι συνήθως αντιδρούν οι καλά προετοιμασμένες ομάδες. Εκείνες που η απόδοσή τους στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη μεθοδολογία, με το στοιχείο της έκπληξης σχεδόν να απουσιάζει.
Όλες οι νίκες έχουν το ίδιο βάρος στη ζυγαριά της βαθμολογίας, όμως, κάποιες έχουν μεγαλύτερο στη ζυγαριά της φανέλας. Μια τέτοια ήταν και η χθεσινοβραδινή για τον Ολυμπιακό, που στάθηκε όρθιος και σ’ αυτή την εκτός έδρας διπλή αγωνιστική εβδομάδα, διατηρώντας τη θέση του στα επάνω πατώματα της κατάταξης. Μα πάνω απ’ όλα έδειξε ξανά ότι διαθέτει τους μηχανισμούς να ξεπερνάει εμπόδια, ακόμα και της τελευταίας στιγμής, και ν’ απαντάει με… γερό στομάχι.
Ξεκινώντας η αποστολή για το γήπεδο με τον Σλούκα να μένει πίσω και τον Βεζένκοβ να μην πιστεύει ούτε ο ίδιος ότι θα αγωνιστεί, τα προγνωστικά ήταν δυσοίωνα. Επιστρέφοντας με τη δουλειά να έχει γίνει, τα κέρδη ήταν πολλαπλάσια εκείνων που θα έφερνε μια νίκη με τον Ολυμπιακό υγιή και πλήρη. Σε τέτοιες περιπτώσεις το αποτέλεσμα έχει θετική επίπτωση τόσο στους παρόντες όσο και στους απόντες. Οι μεν που τα κατάφεραν χωρίς τη βοήθεια ενός σούπερ επιδραστικού συμπαίκτη τους αναζωπυρώνουν την πίστη στον εαυτό τους, οι δε που δεν ήταν εκεί αντιλαμβάνονται ότι η ομάδα είναι πάνω από πρόσωπα και “ξεφορτώνουν” μέρος του εγωκεντρισμό που μοιραία χαρακτηρίζει τους μεγάλους αθλητές.
Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε στο παρκέ θέτοντας ως προτεραιότητα την εκτέλεση του αμυντικού του πλάνου κι όσο προχωράει η σεζόν η προσέγγιση αυτή θα τον οδηγεί εκ του ασφαλούς. Με εξαίρεση ένα πολύ κακό δίλεπτο στο τέλος της πρώτης περιόδου και κάποιες αργές επιστροφές -ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο- έδειξε μεγάλη διάθεση στο ανασταλτικό κομμάτι, αμύνθηκε ομαδικά με σωστή επικοινωνία και στόχευση και οι παίκτες έβαζαν διαρκώς τα χέρια τους στην μπάλα. Παίζοντας με αλλαγές και βοήθειες προστάτεψε το ζωγραφιστό του, εξασθενώντας μια βασική επιθετική έκφραση της Βίρτους, που δεν είναι άλλη από το παιχνίδι στο ποστ. Η ζημιά που προκάλεσε ο μοναδικός Μίλος Τεόντοσιτς ήταν ελεγχόμενη και στην ουσία η Βίρτους δεν αισθάνθηκε ποτέ άνετα.
Επιθετικά, οι “ερυθρόλευκοι” πάτησαν πάνω στις αρχές τους, κυκλοφορώντας την μπάλα και βρίσκοντας τα επιθυμητά ελεύθερα σουτ, που συνήθως ήταν και εύστοχα. Παρ´ όλα αυτά κάποια προβλήματα στην δημιουργία έγιναν σταδιακά εμφανή και ειδικότερα στο δεύτερο ημίχρονο όταν η Βίρτους πίεσε με ένταση και εμπόδισε την εύκολη πάσα. Οι Πειραιώτες, όμως, είχαν τις απαντήσεις τόσο με τους καταπληκτικούς Βεζένκοβ και Παπανικολάου που πήραν σημαντικές πρωτοβουλίες, όσο και με το μεγάλο τους πρωταγωνιστή, τον Σακίλ ΜακΚίσικ. Ο Αμερικανός δήλωσε βροντερό παρόν ακριβώς την στιγμή που η ομάδα του τον χρειάστηκε και με μια από τις κορυφαίες βραδιές του στην Euroleague την οδήγησε στη σπουδαία νίκη. Το κάθετο παιχνίδι του τιμώρησε την άμυνα του Σκαριόλο, ενώ κάποια από καλάθια που σημείωσε σε iso καταστάσεις ήταν υψηλότατου βαθμού δυσκολίας.
Ο Σακ έπαιξε και για τον Σλούκα -εκτελώντας χρέη pg σε κάποιες κατοχές- αλλά και για τον εκνευριστικά άστοχο Κάνααν που φαινόταν να μην το πιστεύει. Ο πρώην άσος της Ούνιξ που ξεκίνησε πολύ άσχημα το ματς, δεν ήταν κακός στο δεύτερο ημίχρονο βοηθώντας στην οργάνωση του παιχνιδιού και στην άμυνα, αλλά όπως και να το κάνουμε ο Ολυμπιακός σκορ ψάχνει ως επί τω πλείστον από την παρουσία του. Γενικά τον διέκρινε ένας δισταγμός λίγο πριν πάρει τις προσπάθειες του. Σαν να τις σκεφτόταν περισσότερο απ’ ό,τι θα έπρεπε…
Το φάουλ υπέρ του Παπανικολάου στο τέλος σήκωσε πολλή συζήτηση και πράγματι πρόκειται για ένα λανθασμένο σφύριγμα. Τέτοια συνέβησαν κι άλλα στο ίδιο διάστημα, όπως το φάουλ του Γουόκαπ στον Τεόντοσιτς ή και η τεχνική ποινή από…παρεξήγηση που δέχτηκε ο Γιώργος Μπαρτζώκας, ενώ στην επαναφορά που κατέληξε στην τάπα του Οζελέγιε στον Λαρεντζάκη ο Αμερικανός γκρεμίζει καθαρά τον Βεζένκοβ. Σε κάθε περίπτωση, οι διαιτητές με τα όποια λάθη τους δεν έδειξαν προδιάθεση υπέρ της μίας ή της άλλης ομάδας σε μια πραγματική “σκυλομαχία”. Ο Ολυμπιακός ήταν συνολικά καλύτερος και όπως συμβαίνει συνήθως στο μπάσκετ, ο καλύτερος κερδίζει…
* Δημοσιεύτηκε στο Eurohoops