Βασιλόπουλος: «Κίνητρο μου είναι το παιχνίδι, δεν έχω κάνει ακόμα το… τελικό ταμείο στην καριέρα μου»

Για την μεταγραφή του στο Αιγάλεω, την μέχρι σήμερα καριέρα του, αλλά και το κίνητρο το δικό του αλλά και των συμπαικτών του για να βρεθούν στο Final 4 του UNICEF Trophy, μίλησε στο ΕΟΚ WEB Radio ο Φώτης Βασιλόπουλος.

Αναλυτικά ο γκαρντ του Αιγάλεω μίλησε:

Για το παιχνίδι Κυπέλλου απέναντι στον Ερμή Σχηματαρίου: «Εμείς θα προσπαθήσουμε. Έχουμε ενθουσιασμό γιατί έχουμε πολλά νέα παιδιά στην ομάδα. Έχουμε 5-6 παιδιά 20 χρονών τα οποία έχουν κομβικό ρόλο στην ομάδα, παίζουν πάνω από 20 λεπτά, είμαστε τρεις έμπειροι παίκτες. Πάντα θέλουμε να κερδίζουμε, σε συνδυασμό και με το ότι παίζουμε στο γήπεδό μας, όπου πιστεύω θα γεμίσει το γήπεδο. Θα γίνει ένα πάρα πολύ δυνατό ματς και ας κερδίσει ο καλύτερος. Δε θα πω το κλισέ ότι μάς ενδιαφέρει το πρωτάθλημα, μας ενδιαφέρει αυτό το παιχνίδι, ακόμα και φιλικό να ήταν. Το πρωτάθλημα έχει 25 αγώνες, οπότε πάμε για αυτό που έρχεται τώρα και θα δούμε για το επόμενο».

Για το κίνητρο τού να βρεθούν στο Final-4 – UNICEF Trophy: «Όπως έχουμε δει και τα τελευταία χρόνια, όλες αυτές οι διοργανώσεις της ΕΟΚ είναι πολύ πετυχημένες. Θέλουμε να συμμετέχουμε εκεί. Όπως είπα έχουμε ενθουσιασμό. Η ομάδα και η διοίκηση το θέλουν πολύ».

Για τον λόγο που πήγε στο Αιγάλεω: «Εμένα ήταν λίγο περίεργη η περσινή χρονιά και αγωνιστικά και προσωπικά. Δεν ήταν η χρονιά που ήθελα ούτε στη ζωή μου ούτε στη μπασκετική μου πορεία. Φέτος ήμουν πολύ ήρεμος το καλοκαίρι, είχα κάποιες προτάσεις από ομάδες της Elite League που θα είναι πιστεύω στην εξάδα του πρωταθλήματος. Τα “ζύγισα”, περίμενα λίγο και εκεί που έπρεπε να αποφασίσω εμφανίστηκε το Αιγάλεω, μια ομάδα που πέρυσι εξέπληξε τους πάντες. Πρωταγωνίστησε και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά, υπήρχε γεμάτο γήπεδο, παιχνίδια που είχε χάσει η ομάδα και τους αποθέωνε όλο το γήπεδο. Φέτος οι άνθρωποι της ομάδας ήθελαν να κάνουν το βήμα παραπάνω και θα το κάνουν πιστεύω. Είναι ρομαντικά τα πράγματα εκεί. Με πλησίασαν με πολύ ωραίο τρόπο, μου έδωσαν τον χρόνο που ήθελα, δε με πίεσαν. Βήμα-βήμα αναπτύσσεται όλο αυτό».

Για τον λόγο που συνεχίζει να παίζει ακόμα: «Το κίνητρο είναι το παιχνίδι. Μην ξεχνάμε ότι όλα τα παιδιά που παίζουμε μπάσκετ ξεκινήσαμε παίζοντας στο σχολείο, μετά πήγαμε σε μια ομάδα με τους φίλους μας, συνεχίζαμε να παίζουμε με τους φίλους μας, κάναμε φιλίες μες στον χώρο αυτό, υπάρχει μια καθημερινότητα. Όσο αντέχεις να παίζεις και σωματικά και ψυχολογικά, συνεχίζεις. Εγώ έχω καταφέρει να υπάρχει μια ροή στην ημέρα μου που να μπορώ να συνδυάσω τα επαγγελματικά μου με το μπάσκετ, το έχω μέσα στο πρόγραμμά μου. Όσο έχω υγεία θα ήθελα να υπάρχει αυτό μέσα στη ζωή μου».

Για την καριέρα του: «Το τελικό “ταμείο” δεν το έχω κάνει. Σε μια περίοδο που τα social media κυριαρχούν στη ζωή μας, βγαίνουν αναμνήσεις και φωτογραφίες κι έτσι μπορείς να σκέφτεσαι τι έχεις περάσει. Ευτυχώς για ‘μένα οι δυσάρεστες εμπειρίες μου είναι 1-2 το πολύ. Δεν έχει επηρεάσει καθόλου τη συνολική μου εικόνα, είμαι πολύ ευχαριστημένος απ’ αυτά που παίρνω καθημερινά απ’ το μπάσκετ. Έχω ευτυχήσει να είμαι σε ομάδες που είχαν πρωταγωνιστικούς στόχους, να έχω βοηθήσει στο να γίνονται άνοδοι. Αντίθετα, να έχω πάει σε ομάδες που να μην πίστευε κανείς ότι θα σωθούν και να έχουμε κάνει πρωταθληματικές χρονιές. Έχω κρατήσει πάρα πολύ καλές στιγμές, πάρα πολύ μεγάλες εντάσεις και φίλους μετρημένους στα δάχτυλα των δύο χεριών».

Για το αν νιώθει ότι θα μπορούσε να είχε κάνει κάτι καλύτερα στην καριέρα του: «Εγώ μικρός ήμουν λιγότερο δημιουργικός, έκανα ίσως περισσότερα λάθη απ’ ό,τι ασίστ. Μεγαλώνοντας μού άρεσε να πασάρω, αλλά δεν είχα την ευχέρεια που έχω τώρα. Τώρα μπορεί να τελειώσω ένα ματς με 3-4 σουτ, δε με προβληματίζει το να βάλω πόντους. Νομίζω πως ό,τι έχω κάνει το έχω κάνει με τον τρόπο που ήθελα. Σίγουρα θα μπορούσα να είχα κάνει περισσότερα πράγματα αν είχα πάρει διαφορετικό δρόμο, γιατί δεν έχω φτάσει στο ψηλότερο επίπεδο. Δε με προβληματίζει αυτό, όμως, είμαι πολύ χαρούμενος με ό,τι έχω κάνει».