Σούμποτιτς στο Superbasket: «Ο Άρης έκανε όλους τους Έλληνες να αγαπούν το μπάσκετ»

Ο θρυλικός βετεράνος παίκτης και προπονητής του Άρη, Λευτέρης Σούμποτιτς μίλησε αποκλειστικά στο Superbasket.gr, ενόψει της παρουσίας του στη γιορτή των κιτρινόμαυρων για τη γιορτή των 110 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου, ενθυμούμενος περιστατικά από την θητεία του στην ομάδα της Θεσσαλονίκης.

Οι κιτρινόμαυροι έχουν ανακοινώσει ότι θα κάνουν γιορτή για τα 110 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου, την Κυριακή (24/3), μια μέρα πριν τα γενέθλια του Άρη (25/3). Πολλοί παίκτες, προπονητές και μέλη που έχουν συνδέσει το όνομα τους με την ομάδα της Θεσσαλονίκης θα δώσουν το παρών, όπως μεταξύ άλλων, ο θρυλικός Πίξι της χρυσής εποχής για το μπάσκετ του Άρη, ο Λευτέρης Σούμποτιτς. Συνέδεσε το όνομα με επιτυχίες και με τίτλους, όχι μόνο ως παίκτης, αλλά και ως προπονητής των κιτρινόμαυρων. Συνοπτικά, ως παίκτης του Άρη κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα (1987, 1988, 1989, 1990, 1991) και ισάριθμα κύπελλα Ελλάδας (1987, 1988, 1989, 1990, 1992), αγωνίστηκε σε δύο Final 4 του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1988 στη Γάνδη και το 1989 στο Μόναχο, ενώ ήταν ο κόουτς που οδήγησε τους Θεσσαλονικείς στο έπος της Προύσας με την κατάκτηση του κυπέλλου Κόρατς το 1997. Φυσικά έχει διακρίσεις και με άλλες ελληνικές ομάδες ως προπονητής, αφού μεταξύ άλλων πήρε δύο πρωταθλήματα Ελλάδας με τον Παναθηναϊκό και κατέκτησε ένα κύπελλο Ελλάδας με τον Ολυμπιακό, αλλά και αναδείχθηκε καλύτερος προπονητής του ελληνικού πρωταθλήματος το 1998 και το 1999.

Ο Mr.7 του Άρη ξεκίνησε το μπάσκετ μετά τα 14 του χρόνια, αφού μέχρι τότε ασχολούνταν περισσότερο με το ποδόσφαιρο, αλλά η ανάπτυξη τους ήταν αλματώδης και πολύ γρήγορα κέντρισε το ενδιαφέρον και βρέθηκε στο στόχαστρο μεγάλων ομάδων, με τις δύο επικρατέστερες να είναι ο Ερυθρός Αστέρας και η Ολύμπια Λιουμπλίανας. Η σλοβενική ομάδα ήταν αυτή που τον ένταξε στο ρόστερ της, που είχε προπονητή, τον Λάζαρο Λέσιτς, ο οποίος έχει συνδέσει άρρηκτα το όνομα του με τους κιτρινόμαυρους της Θεσσαλονίκης, ενώ όπως καταγράφει η ιστορία, με δική του εισήγηση, έκανε την κίνηση να τον αποκτήσει ο Άρης το 1986, τον διεθνή σουτέρ με την Εθνική Γιουγκοσλαβίας σε 33 αγώνες.

Μεγάλη εμπειρία, πολλές παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο σε διεθνείς και σε εγχώριες διοργανώσεις σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές ικανότητες και τις δεξιότητες, με αποτέλεσμα να αποτελεί το βασικό τριάρι και βασικό γρανάζι του Άρη την χρυσή εποχή υπό τις οδηγίες του κόουτς Γιάννη Ιωαννίδη. Μεγάλη επιθετική απειλή, φοβερό σουτ και μεγάλη ακρίβεια στα τρίποντα, με τον θρυλικού Νίκου Γκάλη να του αναφέρει σε ένα αγώνα: " Εσύ πήγαινε στήσου στο οικόπεδο ( η γωνία μεταξύ τριπόντου και τελικής γραμμής) και τα υπόλοιπα είναι δική μου δουλειά".

Ο Πίξι αγωνίστηκε επτά χρόνια στον Άρη, αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα του, ενώ έχουν μείνει πολλές εμφανίσεις του ως παίκτης των κιτρινόμαυρων στην ιστορία. Για παράδειγμα, τα επτά τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο που είχε σκοράρει στην νίκη των κιτρινόμαυρων επί του ΠΑΟΚ με 89-84 στις 3/5/1989 και τους 37 πόντους του με τα 7/8 τρίποντα στην επικράτηση των Θεσσαλονικέων με την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης, Τρέισερ Μιλάνου με 120-95 στις 21/1/1988.

O Λευτέρης Σούμποτιτς ήταν βασικός πυλώνας μιας ομάδας που κυριαρχούσε στην χώρα με πέντε πρωταθλήματα και με ισάριθμα κύπελλα, αλλά ο Άρης εκείνη την εποχή ήταν παραπάνω...από πρωταθλήτρια ομάδα. Οι κιτρινόμαυροι είχαν δημιουργήσει ένα απίστευτο ιστορικό αήττητο 80 νικών, ενώ πρωταγωνιστούσαν στις διεθνείς διοργανώσεις απέναντι στις πιο ισχυρές ομάδες από την Ευρώπη. . Ήταν γνωστό ότι… ερήμωναν οι δρόμοι τα βράδια της Πέμπτης σε όλη την Ελλάδα, γιατί όλοι παρακολουθούσαν τον Άρη στους ευρωπαϊκούς αγώνες. Ήταν ο σύλλογος που έβαλε το μπάσκετ στα ελληνικά σπίτια. Εκείνη την εποχή σε συνδυασμό με το χρυσό μετάλλιο του Eurobasket 1987 για την Εθνική Ελλάδας έγινε η μεγάλη εκτίναξη του μπάσκετ στην χώρα μας.

 Σχετικά με τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις που συμμετέχει ο Άρης, ο Πίξι είχε αγωνιστεί εξαιρετικά και στα δύο Final 4 με τους κιτρινόμαυρους, οπού την σεζόν 1987-1988, είχε βάλει 23 και 18 πόντους απέναντι στην Τρέισερ Μιλάνο (87-82) και στην Παρτιζάν (105-93) αντίστοιχα. Την σεζόν 1988-1989, είχε σκοράρει 22 και 16 πόντους απέναντι στην Μακάμπι Τελ Αβιβ (99-86) και στην Μπαρτσελόνα (88-71) αντίστοιχα.

Όπως προαναφέραμε, εκτός από παίκτης, ο Λευτέρης Σούμποτιτς ήταν και  προπονητής μεταξύ άλλων ομάδων και του Άρη. Το όνομα του ως κόουτς το έχει συνδέσει άρρηκτα με την μεγάλη επιτυχία της κατάκτησης του Κυπέλλου Κόρατς το 1997 από τους κιτρινόμαυρους και με αυτόν τον τρόπο κατέκτησε όλους τους πιθανούς τίτλους με τους κιτρινόμαυρους, αφού πια είχε και ευρωπαϊκό τρόπαιο στην συλλογή του. Μετά από μια πολύ καλή πορεία, οι Θεσσαλονικείς αντιμετώπισαν στην σειρά των τελικών της Τόφας, από την οποία ηττήθηκαν στο Αλεξάνδρειο με 77-66. Μετά από μια ιστορική ανατροπή και ένα απίστευτο αγώνα στην Προύσα, οι κιτρινόμαυροι επικράτησαν της τουρκικής ομάδας με 88-70 και κατέκτησαν το Κύπελλο Κόρατς μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Η βραδιά της 3ης Απριλίου 1997 θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη όλων των Ελλήνων φιλάθλων, γιατί ο τρόπος με τον οποίο κατέκτησε ο Άρης το κύπελλο ήταν απίστευτος. Ακολούθησαν πανηγυρισμοί στην Θεσσαλονίκη, με χαρακτηριστικές τις φωτογραφίες στην άφιξη της αποστολής στο αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» να περιγράφουν την τεράστια χαρά των φιλάθλων.

Αναλυτικά όλα όσα δήλωσε ο κόουτς Λευτέρης Σούμποτιτς αποκλειστικά στο Superbasket.gr και στον Άρη Κατσίδη:

Δηλώσατε ότι θα βρεθείτε στην εκδήλωση του Άρη για τα 110 χρόνια του συλλόγου. Θα ήθελα να μας μιλήσετε για αυτό.

 "Η αλήθεια είναι ότι έπρεπε να πάω στις ΗΠΑ λόγω κάποιων υποχρεώσεων, αλλά λόγω της γιορτής, αποφάσισα να μην πάω τώρα εκεί. Είδα ότι ο Άρης κάνει αυτήν την εκδήλωση και για αυτό θα επιστρέψω στην Θεσσαλονίκη μετά από πολύ καιρό. Με αυτήν την ευκαιρία, θα δώσω τα πέντε μετάλλια από τις ισάριθμες κατακτήσεις του ελληνικού πρωταθλήματος για το μουσείο του Άρη, όπως το είχα υποσχεθεί. Και χαίρομαι πάρα πολύ, γιατί θα δω μετά από πολύ καιρό, κάποιους από τους συμπαίκτες μου, κάποιους από τους παίκτες που είχα ως προπονητής όταν κατακτήσαμε το Κύπελλο Κόρατς, αλλά και πολλούς φίλους που έχω στην Θεσσαλονίκη"

Ως προπονητής των κιτρινόμαυρων είχατε κατακτήσει το Κύπελλο Κόρατς. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από αυτήν την περίοδο; 

"Κάθε χρόνο τον μήνα Απρίλιο και εγώ και όλος ο κόσμος, θυμόμαστε αυτήν την μεγάλη επιτυχία. Έχω δει πολλές φορές και το βίντεο από το δεύτερο αγώνα. Την πρώτη αναμέτρηση την είδα ξανά μόνο μια φορά για να είμαι ειλικρινής. Όλοι οι πανηγυρισμοί τόσο στην Προύσα όσο και στην Θεσσαλονίκη, θα είναι κάτι που θα το έχω για πάντα μέσα μου. Πάντα θα θυμάμαι αυτήν την μεγάλη επιτυχία. Είναι η μεγαλύτερη διάκριση για εμένα προσωπικά ως προπονητής και ως παλιός παίκτης του Άρη. Ήταν κάτι συγκλονιστικό, ήταν κάτι ανεπανάληπτο. Πιστεύω ότι με τον τρόπο που κερδίσαμε αυτό το τρόπαιο πολύ λίγες ομάδες στην Ευρώπη το έχουν κάνει".

Ήσασταν πρωταγωνιστής στην χρυσή εποχή του Άρη με τους πολυάριθμους τίτλους, το ιστορικό αήττητο και τις συμμετοχές στα Final 4. Τι κρατάτε περισσότερο ως ανάμνηση από εκείνη την περίοδο; 

"Έχω πολλά πράγματα που κρατάω από εκείνη την περίοδο. Σαν παίκτης για πρώτη φορά είχα κατακτήσει το νταμπλ την πρώτη χρονιά στον Άρη. Ήμουν ήδη επαγγελματίας παίκτης δώδεκα χρόνια και δεν είχα ποτέ στο συλλογικό επίπεδο κατακτήσει κάποιο μετάλλιο ή κάποια πρώτη θέση. Με εξαίρεση δύο χρυσά μετάλλια με την τότε εθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας. Τότε το πρώτο νταμπλ χαράκτηκε πολύ έντονα στην μνήμη μου, ήταν ότι καλύτερο. Ο κάθε παίκτης θέλει να θυμάται επιτυχίες από την καριέρα του. Επίσης, θυμάμαι πολύ χαρακτηριστικά τις δύο συμμετοχές μου στο Final Four της Euroleague με τον Άρη".

Ποια στοιχεία θεωρείτε ότι έκαναν τον Άρη να ξεχωρίζει εκείνη την χρυσή εποχή;:

"Ο Άρης έκανε όλους τους Έλληνες να αγαπούν το μπάσκετ. Η επιτυχία του Άρη στην Ευρώπη τότε ήρθε μαζί με την επιτυχία της Εθνικής Ελλάδας του Eurobasket 1987 στον Πειραιά. Η Εθνική ομάδα κατέκτησε το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα και την επόμενη χρονιά ο Άρης πήγε στους ομίλους της ευρωπαϊκής διοργάνωσης και έκανε μεγάλες επιτυχίες. Έκανε όλη την Ευρώπη να παρακολουθεί τον Άρη. Αυτές οι επιτυχίες θέλω να ελπίζω και να πιστεύω ότι έκαναν τους Έλληνες να παρακολουθούν μπάσκετ και να το αγαπούν. Ιδιαίτερα, είχαμε κάνει μια μεγάλη εκτός έδρας νίκη στην Βαρκελώνη και ήταν η πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας σε ισπανικό έδαφος. Πιστεύω ότι εκείνη η ομάδα είχε κάτι ξεχωριστό και προσπαθούσα σαν προπονητής να το μεταδώσω σε όλες τις ομάδες που ήμουν. Εκείνη η ομάδα είχε φοβερή χημεία. Είχε το πνεύμα νικητή. Είχε και ένα προπονητής που ήταν μάστορας, γιατί δεν ήταν εύκολο όλους αυτούς τους παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα να τους κόουτσαρεις, να τους βάζει στο σύστημα που θέλεις ο ίδιος. Είχε παίκτες νικητές, για αυτούς τους λόγους ξεχώριζε εκείνη η ομάδα".